ظهور امام زمان

من که می دانم جهان  روزی گلستان می شود

شادی و خوشحالی مردم دو چندان می شود

پس  چرا  نومید  از آینده  و حال  خودم

مهدی موعود آید، همچو رضوان مى شود

ایمان و تقوا

مى رود ایمان و تقوا، در پی هر هرزگی

کبر و  پستی می برد ایمان ما در بندگی

شستشوی روح ما دانی نماز است و دعا

نفس دون افعی  بود،چون شهوت اندر زندگی

بی وفایی

نظر کردم به حال یاغی و خویش

بدیدم بی وفایی را کم وبیش

نه قدرتمند غالب بر دل خود

نه ثروتمند در فکر دل ریش

دولت مند و درویش

نظر کردم به مردم، من کم و بیش

بدیدم حال  دو لتمند  و درویش

نه قدرتمند در فکر فقیر است

نه مسکین است اگه ز همدرد خویش

نگه کردم به حال دزد و درویش
ندیدم حاصلی را من کم و بیش
نه درویشی که غالب بر دل خود
نه دزدی را که آگه گشته بر خویش

عشق حقیقی

عشق ما، عشق حقیقی بر خداست

دیدن  یار  و  لقای  کبریا ست

عشق سالک بهر حق جان دادن است

این جهان، چون نردبان اولیاست

مستی

مستی ما، مستی انگور نیست

بهر جنت یا ز عشق حور نیست

مستی ما، دیدن روی خداست

دیدنش بی چشم  دل مقدور نیست

مست

مست عشقم،  مست یار و روی او

مست معبود ى که هستی مال او

حالت  مستی و  حیرانی  نکو

دیدن   یکتا  امید م آرزو 

هفت شین ( عید کهن )

شعف و شور و شعور است  در این عید کهن

شادی و شهدو سرور است در این عید کهن

شهر تزیین به گل یاس و چراغ و شب بو است 

 وقت دیدار وحضور است در این عید کهن

هفت سین

سفره ی عید مزین به سماق و سمنو و سرکه 

 سنجد  و سبزه و سیر  و سبدی از سکه  

سبزه ماش وعدس،ارزن و ذرت هست

ماهی  قرمز و هفت  سین  به سر هر سفره 

موعود

خبر  آمد،  خبری   در  راه  است

روز موعود و وصال و جاه است

حجت حق، ز پس ابر، برون می آید

خوش بر آن دل، که از آن آگاه است