غزل مشترک قصه های قرآنی(لقمان حکیم)(۳)

باسمه تعالی

قصه های قرآنی

لقمان حکیم

غزل۳

بود لقمان مورد لطف خدای لایزال

لیک محروم ماند از زیبایی و روی و جمال

طول دوران طفولیت ،فقیر و برده بود

بود خالی دست او، بی ثروت و مال و منال

شد رها از بردگی، در پرتوی آن حکمتش

دور ماند او از تباهی و فساد و هر خلال

او نصیحت کرد فرزند خودش در زندگی

تا نباشد در خطا و در گناه و در ظلال

بود لقمان اهل تهذیب و سلوک ایزدی

داشت انواع صفات خوب و خواهان وصال

حکمت او چیره بود ، بر تیرگی صورتش

حق بداد او را درونی روشن و پاک وزلال

گفت صادق،گر چه لقمان چهره ای دارد سیاه

لیک باشد متقی و صاحب فضل و کمال

هست خالق بی شریک و بی نیاز واوصمد

هر که دارد نور یزدان، او شود صاحب کمال

ای رجالی، چونکه ما غافل ز اسرار درون

در قضاوت نا توان باشیم، از فهم خصال

میثمی لقمان به فرزندش بداد اندرز و پند

گر توانی کن عمل،بهر خدای بی مثال

سروده شده توسط

علی رجالی و مهدی میثمی