نامه ای به اشعث

باسمه تعالی 

نامه ای به  اشعث 
این نامه حضرت علی(ع) به اشعث بن قیس به‌طور کامل در نهج‌البلاغه آمده است (نامه‌ی ۵). 

از نامه‌های امام(ع) است به اشعث بن قیس هنگامی که او را به فرمانداری آذربایجان منصوب فرمود:

«بدان که تو از کسانی هستی که خداوند اداره بندگان و شهرهایش را به او سپرده است، تا برای خدا کار کند و آنچه در اختیار دارد به صلاح آورد.
تو در برابر هر نفسی سهمی داری و در دل هر دلی جایگاهی. پس آنچه را خدا به امانت به تو سپرده نگاه دار، و آنچه را به تو سپرده پاسبانی کن.

آگاه باش! از این زمین بهره‌ای نداری جز آنچه را آباد گردانی. پس هرچه آبادانی بیشتر کنی، بهره‌ات افزون‌تر خواهد بود.

بدان که مردم به والیان خود می‌نگرند. پس تو باید بهتر از آنان باشی و آن‌ها را با روشی که به صلاحشان است اداره کنی.

هرگز نسبت به مردم درنده‌ای خون‌خوار مباش که خوردن مال آنان را غنیمت شماری، زیرا آنان یا برادران دینی تو هستند، یا یاورانی در به دست آوردن حقوق. تو در میان آنان گمارده شده‌ای و خدا تو را در این کار بیازموده است.

در کاری که راه دیگری جز آن داری شتاب مکن تا در عاقبتش بنگری. و کاری را که زمان انجامش فرا رسیده، به تأخیر مینداز، که از سود آن محروم می‌گردی.

و بدان که هر امری تا سرآمدی که دارد پایان می‌یابد. اگر خیر است، خداوند در آن شتاب می‌کند، و اگر شرّ است، شتابی در آن نخواهد بود.»

این نامه از جمله کامل‌ترین دستورات حکومتی امام علی(ع) به والیان است؛

• بر امانت‌داری،
• آبادانی سرزمین،
• عدالت با مردم،
• و پرهیز از ستم و چپاول بیت‌المال تأکید دارد.

 

تهیه و  تنظیم

دکتر علی رجالی