شیعه

شیعه یعنی دست بیعت با علی         رحمت و مهر و محبت با علی

شیعه یعنی یاور آل علی         مظهر ایمان و آمال علی

شیعه یعنی دست حق گشته عیان       در نبردی با عدو، خصم زمان

شیعه یعنی روز خم، روز رسل        بیعتی با مرتضی، آن علم کل

شیعه یعنی عاشقی چون مرتضی      در احد گشته سپر بر مصطفی

شیعه یعنی مرد میدان دار دین       همچو حیدر آن سپهسالار دین

شیعه یعنی قسط و عدل مرتضی       تا کند حق یتیمان را ادا

شیعه یعنی راس خونیین در حرم       عشق بازی با خدای ذوالکرم

شیعه یعنی مظهر ذات خدا          دین نباشد از ولی او جدا

شیعه یعنی بندگی پیش خدا       دور گشتن از گنه در هر کجا

شیعه یعنی دسگیری از ضعیف      این بود آیین هر مرد شریف

شیعه یعنی صاحب عفو و کرم         میدهد انگشتری را از کرم

شیعه یعنی مخزن اسرار حق        تزکیه افزون کند انوار حق

شیعه یعنی مهر حیدرد اشتن         عشق او در دل چو گوهرد اشتن

شیعه یعنی گنج لطف سرمدی      لاله در گلزار پاک احمدی

شیعه یعنی جای احمد خفتن است         با خدا از روز اول بودن است

شیعه یعنی استقامت در نبرد        حق مظلومان ستادن همچو مرد

شیعه یعنی عاشق مولای خود    او ندارد جز علی آقای خود

شیعه یعنی پیرو خط ولی        پایدار و پایبند همچون علی

شیعه یعنی انتظار شاه جان        پیروی از حضرت صاحب زمان

شیعه یعنی نور قرآن مبین          گشته اندر چهره و روی جبین

شیعه یعنی بی خود از خود گشتن است        دایما ذکر خدا را گفتن است

شیعه یعنی ای رجالی بندگی      چنگ بر حبل خدا در زندگی

شیعه نامه

شیعه ذکرش جز کلام الله نیست           جز صراط مستقیمش راه نیست

شیعه راهش راه زهرا و علیست           نور ایمانش به عالم منجلیست

شیعه خطش خط شاه کربلاست           جوهرش خون وقلم تیغ ولاست

شیعه بر درگاه یزدان ساجد است          روزها چون شیر و شبها عابد است

شیعه صبرش یادگار کاظم است            در مصایب همچو کوهی قایم است

شیعه جنگش بهر جاه و مال نیست          سر سپردن در ره امیال نیست

شیعه نور الله اظهر بوده است        پیرو زهرا ی اطهر بوده است

شیعه عشقش بی حد و بی انتها ست            دل به مولا داشتن  کاری رواست

شیعه خلقش چون امام مجتبی است            از خشونت های نفس دون رهاست

شیعه حلمش در جهان مشهور گشت          با علی نزد خدا محشور گشت

شیعه مى جنگد به راه دین  حق          تا جهان آرا شود آیین حق

شیعه  را جز مرتضی دلدار نیست         قلب هر کس مخزن اسرار نیست

شیعه مهرش بی حد و بی انتها ست         جان نثار خط سرخ مرتضی است

شیعه کارش پیروی از حیدر است        کندن در در نبرد خیبر است

شیعه علمش از امام باقر است        حکمتش لطف خدا ی قادر است

شیعه قربش، همچو زینب بوده است         در مصایب همچو کوهی قایم است

شیعه امرش وحدت و همبستگی است         از جهان دل کندن  و وارستگی است

ای رجالی وصف شیعه در کلام           هست کار قدسیان هر روز وشام

امیر مومنان علی (ع)

ای شیر خدا، یار نبی، شاه ولایت        ای مظهر تقوا و عمل، کوه شجاعت

ای الگوی هر عرصه و هر عصر و زمانه        ای شخصیت یکه و تنها و یگانه

در عرصه پیکار تو سردار و امیری        در بندگی و زهد نداری تو نظیری

دریای کرم، دست خدا، حامی قرآن        ای گنج سخا، روح نبی، مظهر ایمان

همسر بودت، دخت نبی، ام ابیها        بر خیل زنان اسوه و انسیه حورا

در سخت ترین جبهه عدو کرد جسارت       بر چهره نورانیت ای برج امامت

از بهر خدا، دشمن دین، ترک نمودی         تو راه خدا، همچو نبی، درک نمودی

با حمله دیگر، بدنش نقش زمین گشت      نابود ز شمشیر تو آن خصم لعین گشت

ای فاتح خیبر، ید تو، دست خدا بود         با آن همه تجهیز، عدو رو به فنا بود

ای شاه عرب، بت شکن خانه کعبه       هارون زمان، بهر نبی، شانه به شانه

ای نفس نبی، دین خدا ، حفظ نمودی        غم را ز دل ختم رسولان تو زدودی

عبدالصمد و سید ابرار تو یی تو         باب البلد و کاتب اسرار تویی تو

وصف تو کثیر است و بود بنده رجالی        قاصر ز بیان هدف و مقصد عالی

مادر

قدرت ای مادر بسی بالا بود          شان تو نزد خدا و الا بود

هست جنت زیر پایت همچو فرش       چاکرت از جان و دل خواهان عرش

چون نگین در حلقه اندر زندگی           میدرخشی همچو در در بندگی

باعث نور و صفا یی همچو ماه       رهنمای کاروان هستی به راه

زهد و تقوا پیشه کردی روز و شب         بوالعجب دریای مهری بوالعجب

با نوازش با تفقد بهر من          خستگی بیرون شود از جان و تن

رهبری کرد ى مرا در معرفت        تا نباشم در عذاب آخرت

همچو گل در دامنت پروردیم         قدرتم بخشیدی و یل کردیم

از ازل بودم زبون و ناتوان          لیک اکنون گشته ام مردی جوان

با پرستاری نمودی مهر خویش        بر من کودک تو بگذر همچو پیش

زندگی بی نور تو تار است و سرد         گرمی و احسان تو کاهد ز درد

تو محبت مینمودی روز و شب         تا بکاهد رنج من از کوه تب

لیک فرزندت شده نادم ز خویش           وز عمل شرمندگی دارد به پیش

پرسشی کرد از پیمبر یک نفر        در خصوص حق مادر بر پسر

مادرم پیر است و رنجور و نحیف           بر وی احسان مى کنم چون شد ضعیف

هیچ کردم حق او را من ادا         گفت پیغمبر که باشی در خطا

او ترا پرورد با غم خوردنش       لیک تو در فکر روز مردنش

پس تو هر گز نا توانی در جواب          کار تو کاهش دهد رنج و عذاب

تا نرفته در دیار عاشقان    با هزاران آرزو و صد فغان

گرم کن تو خانه را با رفت و شد           انتظار مادر است از رنخ خود

ای رجالی قدر مادر را بدان          تا که فرزندت بیاموزد ز آن

زینت زن

زینت زن در عفاف و پاکی است          زیب مردان را شجاعت حاکی است

زینت زن تحت فرمان بودن است       در لوای دین و قرآن بودن است

زیننت زن در حجاب اکبر است         کشتن نفس و لقای برتر است

زینت زن در کلام فاطمه است        ارزش زن در مرام فاطمه است

زینت زن در حجاب و عفت است          دور گشتن از گناه و خفت است

زینت زن در وقار و تربیت        باعث رشد وکمال و معرفت

زینت زن بهر همسر چون رواست      رویت بیگانگان کاری خطاست

زینت زن چونکه نامحرم بدید        همچو تیری بر دل زهرا کشید

زینت زن در خیابان نارواست          موجب خشم خدای کبریاست

زینت زن در درون خانه است           از براى همرهی فرزانه است

زینت زن از براى شوهر است     دور گشتن از گناه اکبر است

زینت زن در صدا و چهره نیست        همنوا با غرب در هر حفره نیست

زینت زن در لباس تنگ نیست          در خود آرایی براى ننگ نیست

زینت زن شد هویدا درجهان        از براى نانجیبان هر زمان

زینت زن در تجارت شد عیان        رنج شهوت بر جوان دارد فغان

زینت زن در امور کسب و کار        شد مطاعی اندر این شهر و دیار

زینت زن گر عیان در کار شد      آن سبب در شهوت اغیار شد

زینت زن گر که در پنهان بود           اجر او افزون و صد چندان بود

زینت زن در اطاعت از خداست        بندگی و زهد کار اولیاست

زینت زن را رجالی در نخست         بهتر از زهرا کسی الگو نجست

حجاب

چونکه زهرا گشت الگوی زنان        میتوان گفتا که در گشته نهان

در صدف چون قطره هر کاو جا گزید          همچو گوهر در کنارش پرورید

زن بود محفوظ چون اندر حجاب         مى شود محصور نور اندر حباب

عزت و شوکت بیابد با حجاب         در صدف پنهان شود چون در ناب

بر زنان عفت فزاید امتیاز          چونکه چادرشان شود در اهتزاز

باعث حفظ و جلال و منزلت        مى شود پوشش تو را در مرتبت

زن جلال و مرتبت یابد ز حجب        می رهد چون مرغ از مستی و عجب

قدر زن افزون شود با پوشش       شد هویدا با تلاش و کوشش اش

پوشش زن همچو یک گرز گران         مانع گستاخی نا محرمان

گر زنی لا قید بود و بی حجاب         بایدش گفتا لجن یا گنده آب

گر رجالی پوشش زن را سرود       در حقیقت شوکت زن را ستود

حضرت زینب (س)

السلام ای زینت جان بتول         زینب ای آلاله باغ رسول

ای تو بر افلاکیان نور بصر         در شداید خلق را امداد گر

بود صدیقه لقب بر مادرت        در حجاب ومعرفت هم سنگرت

مادرت صدیقه کبری بود        در صداقت کنیه ات صغری بود

ای تو عنقای شرف بر کوه قاف        حافظ حجب و نگهبان عفاف

ای پرستار پدر با اشک و آه          بر ولایت یاور و پشت و پناه

راه تو چون مادرت راه خداست         شاهد این مدعا در کربلاست

کاخ را با نطق خود کردی خراب        بر یزید آمد نمودی از عذاب

تو زبانت تیغ عریان بود و تیز        همچو شمشیری بود اندر ستیز

ای که هستی هم وصی هم ختم راه        مشعل اسلام بر دستت گواه

بر تو ای دارنده صبر عیوب           حبذالله هر پگاه و هر غروب

مر ترا آمد سوال ای دل پریش        در خصوص حب حق و حب خویش

داد پاسخ این چنین شیر خدا          کای عزیز خالق هر دو سرا

حب تو در نزد من حب خداست        مهر تو از مهر خالق کی جداست

نور چشم حیدر صفدر تویی          بر رجالی شافع محشر تویی

کوثر

ای دخت نبی، مخزن اسرار دو عالم       ای کوثر دین، مظهر حق، بضعه خاتم

ای جلوه حق، نور نبی قلب پیمبر      وی بهر پدر مادر و ای نادره دختر

زهراست ترا نام و تو خود خیر نسایی         زینب بودت دختر و تو گنج سخایی

ای فاطمه ای گوهر یکدانه مادر           ای نور دل احمد و ای شافع محشر

ای زوجه حیدر، شرف آدم و حوا       وی مادر سبطین و بهین مادر دنیا

ای راضیه و مرضیه و زهره و زهرا      ای فاضله و کامله وام ابیها

ای بین زنان برتر و ای کفو علی تو         با خصم علی دشمن و از کینه بری تو

ای مادر دو پاره تن و نه شه اسلام          از بهر ولایت سپری در ره اسلام

شو واسطه تا مهدی موعود بیا ید          و ز سینه ى یاران غم دوران بزداید

تا کی بود او مخفی و ما وآله و حیران           تا کی بسراید چو رجالی غم هجران

حضرت فاطمه (س)

السلام ﺍﯼ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻫﻮ        ﮔﻮﻫﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺠﻮ

ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺧﺖ ﻧﺒﯽ ﻣﺮﺍﺕ ﺣﻖ         ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﯾﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻖ

ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﺯﻧﺎﻥ          ﭼﻠﭽﺮﺍﻍ ﻣﺤﻔﻞ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺟﻨﺎﻥ

ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺑﺶ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﯾﻦ ﻣﺒﯿﻦ         ﺷﻮﯼ ﻧﯿﮑﺶ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻠﻢ ﻭ ﯾﻘﯿﻦ

ﻣﺎﺩﺭﯼ ﻫﻤﺘﺎﯼ ﺍﻭ ﻭﷲ ﻧﯿﺴﺖ         ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺯ ﺛﺎﺭﷲ ﻧﯿﺴﺖ

ﭼﻮﻥ ﻣﻼﯾﮏ ﻋﻘﺪ ﺯﻫﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ         ﭘﺎﯼ ﮐﻮﺑﺎﻥ ﺟﺸﻦ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﺎﻩ ﺷﺪ          ﺟﺒﺮ ﺑﯿﻠﯿﺶ ﺧﺎﺩﻡ ﺩﺭ ﮔﺎﻩ ﺷﺪ

ﻣﻬﺮ ﻭﺭﺯﯾﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩ          ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ

ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺯ ﺣﻮﺭ             ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﻫﻤﺮﻧﮓ ﻧﻮﺭ

ﻧﻮﺭ ﺳﺮﻣﺪ ﮐﻔﻮ ﺣﯿﺪﺭ ﻓﺎﻃﻤﻪ         ﺯﯾﻨﺖ ﺟﺎﻥ ﭘﯿﻤﺒﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ

ﺩﺧﺖ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﺼﻄﻔﯽ        ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻳﺶ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻣﺮﺗﻀﯽ

ﺍﻭﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺗﻀﯽ        ﺩﯾﻦ ﺣﻖ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭ ﻭ ﺭﻫﻨﻤﺎ

ﺍﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﻭﺣﺎﻣﯽ ﺁﻝ ﻋﻠﯽ ﺍﺳﺖ         ﮐﺸﺘﻪ ﺩﯾﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺒﯽ ﺍﺳﺖ

ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺁﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺍﯾﺰﺩﯼ        ﻣﻈﻬﺮ ﺣﻖ ﮔﻨﺞ ﻟﻄﻒ ﺳﺮﻣﺪﯼ

ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻖ        ﺁﻥ ﺗﺠﻠّﯽ ﮔﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻖ

ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻨﺠﻠﯽ ﺩﺭ ﻣﺼﺤﻒ ﺍ‌ﺳﺖ        ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻒ ﺍﺳﺖ

ﺣﺎﻣﯽ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺒﯿﻦ           ﻣﺼﺤﻔﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﯾﻦ

ﺗﺤﻔﻪ  ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ         ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﻡ ﺍﺑﯿﻬﺎ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ

ﺍﻭﺑﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﻤﺎ        ﻭﺍﺿﻊ ﻗﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﯿﺰﺍﻥ ﻭ قضا

جز علی جای پیمبر کس نخفت         فاطمه وصفش چو مولا کس نگفت

چون زبان در مدح زهرا قاصر است           کی رجالی و صف او را قادر است

قیامت

گفت مولایم حسین بر اهل جور         قبل هر فسقی ز رزق حق مخور

گر توانی شو ز ملک حق برون         نیک دانم زین عمل باشی زبون

رو به جایی تا نبیند حق ترا        چون بود نزدیکی گردن ورا

گر توانی جان مده در مردنت        هر که جان داده بگیرد ار تنت

گر توانی از جهنم شو رها       آهن خالص ز معدن کی جدا

وانگهی باشد ترا سوى گناه       راه دور و سنگلاخ و پر ز چاه

گفت پیغمبر که نور سرمد است        نام پاکش مصطفی و احمد است

در قیامت حضرت رب عزیز       میکند پرسش ترا از چار چیز
ابتدا از گوهر عمر گران               مى کند  پرسش ز هر پیر و جوان

مرمر جسمت چه سان فرسوده ای        آخر این در نهان چون سوده ای
ثروتت را چون بدست آورده ای           در کدامین راه مصرف کرده ای
مهر ورزیدی تو بر ال رسول            با علی وجمله اولاد بتول

یا که قلب مصطفی خون کرده ای         عشقشان از سینه بیرون کرده ای

بین سلیمان با ملک دارد سخن                در خصوص قبض جان از جسم وتن

گر فرو آیی ز بهر قبض جان           چهره ات بنما تو اند ر این جهان

چهره ات بر مردم صاحب کمال        باعث حیران شده  اندر جمال

لیک چون بر اهل جور آیی فرود        قابل رویت نباشد گر چه زود

چون گنه قلب ترا تسخیر کرد            ذکر حق کی بر دلت تاثیر کرد

هر که نفس خویش را درمان نکرد        مار و عقرب در درونش ریخت درد

چونکه موسی خواهد آنرا اژدها           تا عصایی سازد و گردند رها

اژدها ى نفس گر گردد رها            موسیی باید که تا گردد ورا

ای رجالی رو به دنبال حسین         گیر سر مشقی ز افعال حسین