مثنوی یوسف( دست اقدام)

باسمه تعالی

مثنوی حضرت یوسف(ع)

در حال ویرایش

به نام خداوند جان و خرد
که از آفرینش دلی بر خورد

۱
چنین گفت یعقوب با چهر شاد
که یوسف ز خورشید دارد نژاد

۲
پسر بود زیبا، چو تابان قمر
ز رخسار او مهر شد شرمگر

۳
دل پدر از مهر او پر ز شور
نگینِ دلش گشته بود آن صبور

۴
شبی یوسف آمد به پیش پدر
بگفتا: یکی خواب دیدم، نگر!

۵
خورشید و مه، با یکیـزده ستار
همه پیش من گشته بودند یار

۶
همه پیش رویم خم آوردند
مرا همچو شاهی سرافراز خواندند

۷
پدر گفت: پنهان کن این راز را
مگو این سخن با بر آن باز را

۸
که بر خود حسد می‌برند این گروه
ز مهر تو سوزد درونشان چو کوه

۹
برادر بدیشان نهان کینه داشت
ز مهر پدر سینه‌شان پر ز خاش

۱۰
یکی گفت: یوسف ز ما بهتر است
دل پدرش جز بدو مضطر است

۱۱
بیایید تا چاره‌ای بر کنیم
ز دیدار او دیده را تر کنیم

۱۲
نه او را کشیم از میان، بی‌خبر
و یا دور سازیم از دیده‌ی پدر

۱۳
زین پس دل پدر شود سوی ما
نگردد ز مهرش کسی جز خـدا

۱۴
بدو گفت یعقوب: نرو با شما
که می‌ترسم از چاه و از اژدها

۱۵
بگفتند: ما پاسبانان اوییم
ز دشمن بدخواه، نگهبان اوییم

۱۶
چو یوسف ز خانه برون برده شد
درون دلش درد و اندوه بود

۱۷
به صحرا شدند آن گروه شریر
دل پر ز نیرنگ و چشم از مسیر

۱۸
یکی گفت: اکنون به چاهش فکن
که پنهان شود چشم او از وطن

۱۹
بگرفتند و انداختندش به چاه
ندانست یعقوب از این بَدگُناه

۲۰
شب آمد، بهانه‌گر گشتشان
ز خون گوسفندی شد آغشته‌شان

۲۱
بیامد بر یعقوب با جامه‌اش
که خونین شده بود چون لاله‌وش

۲۲
بگفتند: گرگ آمد و چنگ زد
ز یوسف نشان نیز با خود بُرد

۲۳
پدر دید پیراهن بی‌چاک را
نپذرفت آن نیرنگ و بی‌باک را

۲۴
بگفتا: شمایید در کار بد
خدا راست فریاد و داد و مدد

۲۵
دلی پر ز سوز و چشمی چو جوی
به فریاد برخاست با های و هوی

۲۶
نهاده به دل راز و آهی نهان
که یوسف شود باز در این جهان

۲۷
خدا چاه را کرد چون نردبان
که بالا رود یوسف از بند جان

۲۸
ز چاهش برون آورد کاروان
که بگذشت روزی به آن آستان

۲۹
برفتند و بردند تا شهر دور
فروختندش با هزاران غرور

۳۰
نداند جهان قدر پاکان راز
که در چشم دونان نباشد نیاز

تهیه و تنظیم

دکتر علی رجالی