خانواده به منزله مدرسه‌ی عشق است
که در آن هر پدر و مادر آموزگار عشق‌اند
ز پدر و مادر در دل فرزند جوهر
بهار ایمان و نور است و نیکوهنر
چو پدر می‌کارد در دل بذر صداقت
فرزندش در عالمِ ایمان، باشد فائق
اگر مادر به مهر پروراند دلش
به رنگی دیگر و آگاه‌تر شود پلش
چو آفتاب است در دل مادری مهر
دل فرزند از وی گیرد آگاهِ آخر
مادر باشد سپری از آلامِ دهر
به نور دلش روشن گردد تاریکیِ بشر
پدر، چون خورشید، روشنی بخشد به شب
در دل فرزند، گردد آن خورشید چپ
چه عالی است در خانه مهر و ایمان
که در آن، دل‌ها به یاد خدا آرام
فرزند از دست مادر و پدر پخته است
در دستان نیکو، حق فهمیده است
خانواده گاهی چون بهشت است پاک
اگر مهر و محبت باشد از دل‌شکاک
به گفتار پدر و مادر درک همیشگی‌ست
چون یادگار ماندگار است بی‌پایانی‌ست
به خانه‌ای که نیکی و ایمان است
دل‌ها در صلح و صفا، در آرامش است
خانه‌ای که در آن دین است و پرهیز
به مانند باغی است سبز و همیشه تازش
کلام مادر به دل، رهنمون به یقین
دل‌ها می‌شود روشن، از لطف معنویین
چو مادر مهربان می‌گوید به فرزند
ز سرنوشتی نیکو، در دلش باشد فند
در آغوش پدر اگر کودک گردد تربیت
چو درختی ریشه‌دار، رشد یابد تا صدفیت
بدرستی که خانه مدرسه‌ی عشق است
که در آن مهر است و فهم تمام هست
فرزند آن که در خانه پرورده است
به دنیای ایمان می‌رود، عزیز و بهترین
چو خانه تجلی نور ایمان است
در دل هر خانواده نشانه‌اش سامان است
پدر و مادر باید همیشه راه‌یابند
که در دستان ایشان رشدِ فرزند است
این خانه که پُر از ذکر و یاد خداست
بهشتی است، که جز در دل اهل ایمان راست
بازی‌های کودکانه در آن آموزه‌است
که مادر و پدر همواره عاشقانه به یاد بهشتم‌اند
پدر و مادر در منزل، مدرسه‌ای همیشگی‌اند
که در آن نور ایمان روز به روز رهنمون است
۶
- ۰۴/۰۱/۲۹