باسمه تعالی
نامه ای به قثم بن عباس
این همان نامه‌ی ۶۷ نهج‌البلاغه است که امیرالمؤمنین(ع) به قُثَم بن عباس ـ فرماندار خود در مکه ـ نوشتند. در ادامه ترجمه‌ی کامل آن را برایتان می‌آورم:
نامه امام علی(ع) به قُثَم بن عباس (نهج‌البلاغه، نامه ۶۷)
از بنده‌ی خدا، علی امیرالمؤمنین، به قُثَم بن عباس:
نماز را در میان مردم (مکه) به پا دار، و روزهای جمعه را برپا دار.
برای مردم، موعظه و اندرز داشته باش، و آنان را پند ده.
با ایشان در مجالس و نشست‌ها حاضر شو و در دسترس آنان باش.
نیازهای مردم را برآور، و حاجت‌هایشان را بر زمین مگذار.
برای حاجیان، در موسم حج، جلسه‌ای عمومی بگشا، آنان را آگاه ساز و با آنان به مشورت بنشین.
در آنچه برایشان سودمند است با ایشان همکاری کن، و نیازهایشان را برآور.
با مردم به نیکی و بردباری رفتار کن؛ چراکه تو در جوار خانه‌ای هستی که خداوند آن را برای مردم محلّ امن قرار داده، و آنان را از سراسر دنیا به سوی آن فرا خوانده است.
وَ السَّلام.
این متن نشان می‌دهد که حضرت علی(ع):
- عبادت و معنویت (نماز جماعت و جمعه) را اساس حکومت می‌دانست.
- بر موعظه و تعلیم عمومی تأکید داشت.
- فرماندار را موظف به همراهی، دسترسی و پاسخ‌گویی به مردم می‌کرد.
- به خدمت‌رسانی به حاجیان و حفظ کرامت آنان توصیه می‌کرد.
- و در نهایت، بردباری و نرمی با مردم مکه را شرط اصلی حکومت در حرم الهی دانست.
تهیه و تنظیم
دکتر علی رجالی
- ۰۴/۰۶/۲۴