مثنوی هاروت و ماروت(حکایت(۴۸))

باسمه تعالی

مثنوی  هاروت و ماروت

حکایت (۴۸)

 

به نام خداوند پاک و صدیق

که روشنگر جان و عقل و طریق

 

 

خدایی که داده به هستی نظام 
جهان را بیاراست از لطف و تام

 

 

 ز حکمت ببخشید بر هر رسول 

 هدایت کند خلق را در اصول

 

 

سلیمان ز پیغمبران بود راست
که عقل و دلش در عدالت بجاست

 

 

سلیمان کند درک هر گفت و گوی
ز حیوان و جن و ز هر نغمه گوی

 

 

 

 ز جنّ و ز انس و ز باد و هوا

شده هم‌سخن، در حضورش روا

 

 

زمین و زمان را به فرمان گرفت
نه جادو، که از لطف یزدان گرفت

 

 

ولی دشمنان، کینه‌ور، هر کجا
بگفتند سحر است و آن کم بها

 

 

 

سخن‌ها به افسون بیاراستند
به تهمت دلِ خلق، افراستند 

 

 

سلیمان بری از فسون است و سحر

که جادو ز شیطان و مکر است وخسر

 

 

 

 چو دید آن خداوند دانای راز 

که شد در جهان ساحران را فراز

 

 

فرستاد بر شهر بابل دو نور
چو خورشید تابان، ملائک ظهور

 

 

که هاروت و ماروت اندر فنون
به مردم بیاموخت علم فسون

 

 

 که آموزش سحر، تیغی دو بر،
نگردد به کار خلاف و خطر

 

 

 

ز مردم بسی آمدند آن زمان
که جویای دانش بدند بی‌امان

 

 

 

به روز و به شب، سحر و جادو پدید
یکی در ره نیک و دیگر پلید

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

سراینده

دکتر علی رجالی