شرحی بر واژه عرفانی غفلت(۲)

باسمه تعالی

غفلت

1. در مسیر عشق، غفلت سایه‌ای‌ست
   شرح:
   در مسیر عشق الهی یا سلوک معنوی، که پر از عشق و تلاش برای رسیدن به حقیقت است، غفلت مانند سایه‌ای در پی انسان حرکت می‌کند. این غفلت، مانعی است که می‌تواند انسان را از مسیر اصلی منحرف کند و همچون سایه‌ای بر دل او بیافتد. غفلت از مسیر عشق، موجب می‌شود که فرد نتواند به درستی درک کند و به حقیقتی که در پی آن است، نائل شود.

2. یاد حق روشن کند دل، هدیه‌ای‌ست
   شرح:
   یاد خدا یا «یاد حق»، برای دل مانند نوری است که آن را از تاریکی‌ها رهایی می‌بخشد. این یاد نه تنها دل را از غفلت دور می‌کند بلکه همچون هدیه‌ای است که به انسان داده می‌شود تا قلب او با حضور خداوند روشن شود. در این مصرع، بر این نکته تأکید می‌شود که یاد خدا بهترین هدیه برای دل است که آن را از قساوت و غفلت دور کرده و به سوی حقیقت هدایت می‌کند.

3. دل اگر غافل شود از نور حق
   شرح:
   در این بخش از شعر، شاعر به وضعیت دل اشاره می‌کند که اگر از یاد خدا و نور الهی غافل شود، به نوعی در تاریکی فرو می‌رود. این غفلت باعث می‌شود که انسان دیگر نتواند به حقیقت دست یابد و مسیر را گم کند. در واقع، غفلت از نور حق مانند قطع ارتباط با منبع نور است که باعث می‌شود دل در تاریکی و ابهام باقی بماند.

4. دور گردد از حقیقت، لطمه ای‌ست
   شرح:
   در این مصرع، پیامد غفلت از نور خدا توضیح داده می‌شود. وقتی دل از یاد خدا غافل شود، از حقیقت دور می‌شود و این فاصله گرفتن از حقیقت، به انسان لطمه می‌زند. لطمه‌ای که در اینجا اشاره دارد، می‌تواند در قالب سردرگمی، گمراهی، یا عدم درک درست از واقعیت‌های زندگی باشد. در نتیجه، غفلت نه تنها انسان را از حقیقت دور می‌کند، بلکه به او آسیب روحی و معنوی وارد می‌سازد.

جمع‌بندی:
این شعر در مجموع بر اهمیت یاد خداوند و خطرات غفلت تأکید دارد. غفلت از نور حق انسان را از حقیقت دور کرده و او را در مسیر گمراهی قرار می‌دهد، در حالی که یاد و توجه به خداوند، دل انسان را روشن کرده و او را از مشکلات روحی و معنوی نجات می‌دهد.

سراینده

دکتر علی رجالی