باسمه تعالی
بهار عشق(۳)
دل عاشقان شاد و خندان زِ عشق
که ره یابی از دلنوازان زِ عشق
اگر ذره‌ای مهر در دل نبود
نیابی رهی در گلستان زِ عشق
به مستی توان در حریمش رسید
که سرها شود بر نیستان زِ عشق
زِ عشق است سرمستِ دار و وصال
که جان می‌شود پاک، قربان زِ عشق
به هر درد، درمانِ جان عشق اوست
که پیدا شود سِرّ پنهان زِ عشق
همه عالم از نورِ او زنده‌اند
بُوَد جانِ هستی، به فرمان زِ عشق
زِ عشق است کافر مسلمان شود
که بت‌ها شود جمله ویران زِ عشق
اگر نیست عشقی، نباشد قرار
که هستی بُوَد مست و حیران زِ عشق
اگر عاشقی، راه معشوق باز
که باشد نجاتت، زِ احسان زِ عشق
به جز عشق، راهِ سعادت مجو
که جان می‌شود پاک و تابان زِ عشق
به وادیِ عرفان ، رهی نیست جز
که دلها رود شوره زاران زِ عشق
زِ عشق است گر دل رسد بی‌نشان
شود محوِ او در گلستان زِ عشق
ز عشق است، گر جان بگیری بقاست
رود بنده تا عرش و کیهان زِ عشق
زِ عشقی که ما را به حق می‌برد
کند سالکان را چه خندان زِ عشق
دمِ عارفان پر زِ راز خداست
که مست‌اند از یار، مستان زِ عشق
به وادیِ حیرت، کسی ره برد
که دارد دلی بی‌غزل‌خوان زِ عشق
نماند غباری به دل از جهان
چو جان شد زِ اخلاص، قربان زِ عشق
اگر ذره‌ای مهر در دل فتد
شود درد عالم، چه آسان زِ عشق
همه کائنات اند مجذوب حق
که هستی بُوَد چون گلستان زِ عشق
کسی کو زِ سرّ بقا دم زند
شود محو و بی تاب جانان زِ عشق
نداند حقیقت، مگر بی‌خبر
که مستور ماند زِ میدان زِ عشق
زِ عشقی که دل را به معراج برد
رساند پیمبر به یزدان ز عشق
به هر جا روی، نور حق منجلی
دل عاشقان شاد و خندان زِ عشق
کسی را که در دل صفایی نبود
نبیند رهی در شبستان زِ عشق
چو نوری زِ جانان بتابد به جان
شود دل زِ شادی چو رضوان ز عشق
اگر نور حق بر دلت خانه کرد
رهد بنده از مکر شیطان زِ عشق
زِ هر نغمه‌ای نورِ حق شد پدید
دل از سوزِ عشقش شتابان ز عشق
دل عاشق از غیرِ یزدان تهی
که دارد صفایی ز جانان ز عشق
زِ عشق است گر غم زِ دل کم شود
شود جان ز شادی گلستان زِ عشق
اگر عاشقی، بی‌نشان شو زِ خویش
رها شو زِ نفس و ز شیطان، زِ عشق
به هر ذرّه‌ای، نورِ حق جلوه‌گر
که باشد همه جا، چراغان زِ عشق
دمی بی‌محبت مرو زین جهان
که تاریک ماند شبستان زِ عشق
به هر جا روی، نور حق منجلی
" رجالی" بود وقف یزدان زِ عشق
سراینده
دکتر علی رجالی
- ۰۴/۰۱/۰۵