همزبانی و همدلی

باسمه تعالی

برداشتهایی از اشعار مولانا

همزبانی و همدلی

انسان ها با دانستن زبان همدیگر امکان برقراری ارتباط و مذاکره دارند.در غیر اینصورت همانند اسیران می مانند.
زبان دیگر زبان دل است که از طریق مختلف قابل بیان است.گاهی با سکوت،گاهی با نگاه بدون اینکه سخنی بگویند نظر خود را بیان می کنند.
دو نفر که همدل باشند اگر چه همزبان نباشند امکان زندگی در زیر یک سقف را دارند.اما اگر همزبان باشند ولی همدل نباشند،نمی توانند همدیگر را درک نمایند.
همدلی باعث محرم شدن به اسرار یکدیگر می گردد.در صورتی که همزبانی اینچنین نیست.لذا همدلی از همزبانی بهتر است.

بار الها دل من عاشق و شیدای تو شد
عاشق شیوه ی پردازش دنیای تو شد
من ندانم تو کجایی که بیایم سویت
گر نمایی نظری،کوی دلم جای تو شد

دکتر علی رجالی
@alirejali

می ناب

مست معشوقم و مست می ناب

می دنیا نکند جان بشر را سیراب

مست انگور و شراب دنیا

موجب رنج و گناه است و عذاب

انصار

آنان که ز خود عبور و بیدار شدند
شمع دو جهان گشته وابرار شدند
از فیض عروج شهدا نور بتابید
عالم شده نورانی و انصار شدند

دوست و دشمن

باسمه تعالی

برداشتهایی از اشعار مولانا

دوست و دشمن

بعضی اوقات کسانی در قالب دوست به انسان نزدیک می شوند ولی دشمن انسان می باشند و انسان شناختی از درون آنها ندارد.در این حالت توصیه شده دست به دعا ببرید و از خدای متعال استمداد و یاری بخواهید.
اما دشمن واقعی انسان هوای نفس و پیروی از اوست.پیامبر گرامی مبارزه با نفس را جهاد اکبر گویند.عرفا دستور العمل هفت مرحله برای پاکی نفس را پیشنهاد می کنند.
از خدا بخواهیم که چشم بصیرت به ما عطا کند تا واقعیت ها را ببینیم .در غیر اینصورت ممکن است حقایق را نبینیم و بر اثر جهالت گمراه شویم.
از خدا بخواهیم دوستان خوب سر راه ما قرار دهد .تا با همنشینی با آنها به علم و فهم و درک و ایمانمان افزوده شود.

دوستی با مردم اهل دل و با معرفت
می کند تامین تو را در عالم و در آخرت
دوستی بامردم بی دین و بی ایمان بسی
می برد هر دم  تو را در نکبت و در معصیت


دکتر علی رجالی
@alirejali

سیر عقبی

این مسافر کی به مقصد می رود

تا دمی کو دل بر این دنیا نهد

این قطار زندگی دارد پیام

کس نداند کی به آخر می رسد

این مسافر ترک دنیا می کند

در سفر او سیر عقبی می کند

تا که دل گردد سرای یار خود

   دایما با یار ،  نجوا می کند

قدرت خداوند

باسمه تعالی

برداشتهایی از اشعار مولانا

قدرت خدا

نقل است در زمانی پشه های زیادی زندگی مردم را مختل کرده بود.در آن زمان نمرود حکومت می کرد.دستور داد که خانه ای مسی بسازند و حفره ای بسیار باریک برای تهویه تعبیه کنند.خداوند پشه ای را مامور می کند که از آن حفره وارد و نمرود را به هلاکت برساند.هنگام ورود یک بال پشه از بین می رود و پشه روی بینی نمرود می نشیند.نمرود برای دور کردن پشه دست خود را تکان می دهد و پشه وارد بینی نمرود می گردد.اطرافیان نمرود بطور مرتب بر سر نمرود می زدند تا بلکه پشه خارج گردد.تداوم این کار موجب هلاکت نمرود و نهایتا بیرون رفتن پشه می گردد.
این داستان حکایت از این حقیقت دارد که اگر خدا بخواهد ، می تواند انسانی را که به ظاهر قدرت مند است تو سط نیم پشه ای از پای در آورد. لذا انسانها نباید به قدرتی که خداوند برای امور جاری به آنها داده غره شوند.بلکه باید همواره شکر گزار حق تعالی باشند و باور داشته باشند که همه چیز به ید و قدرت خداست.

قدرت آن نیست، گهی ظلم و گهی فتنه شود
قدرت آن نیست که همواره لبان  بسته شود
قدرت آنست که در سایه ای آن محرومان
به نوایی برسند و  دل و جان شسته شود

دکتر علی رجالی
@alirejali

قطار زندگی

این قطار زندگی ،  روزی به پایان می رسد

این سفر کوتاه باشد، چون به سرعت می رود
هر کسی روزی سوار این قطار است بی درنگ 

کس نداند این سفر آخر چه روزی می شود

شمشیر روح و روان

آدمی پنهان شود زیر زبان 

لب گشاید می کند آنرا عیان

گر بخواهی معرفت خاموش باش

این زبان شمشیرجان است و روان

 

باطن انسان چگونه مشخص می شود

Ali Rejali:

ظاهر و باطن

                                                                 المَرءُ مَخْبُوءٌ تَحتَ لِسانِهِ 

                                                               مرد پنهان است در زیر زبان خویش

تا مرد سخن نگوید مردمان ندانند که او عالم است یا جاهل ، ابله است یا عاقل ، چون سخن گفت مقدار عقل و میزان فضل او دانسته شود.

   مرد پنهان بود به زیر زبانش

                                               

      چون بگوید سخن بدانندش

       خوب گوید ؛ لبیب گویندش

                                                     

   زشت گوید ؛ سفیه خوانندش

 ................................................

آن کس که بدم گفت، بدی سیرت اوست

وان کس که مرا گفت نکو خود نیکوست

حال متکلم از کلامش پیداست

از کوزه همان برون تراود که در اوست

شیخ بهایی

                                                   

    

                             ........

تا مرد سخن نگفته باشد

عیب و هنرش نهفته باشد

هر پیسه گمان مبر نهالی

باشد که پلنگ خفته باشد

سعدی

@alirejali

 

مقام دنیوی

این مقام دنیوی دارد زکات 

گشته واجب بر شما همچون صلات

چند روزی این امانت دست توست

تا توانی خدمتی کن  در حیات