تقیه

باسمه تعالی
برداشتهایی از اشعار مولانا
درس مثنوی ۱۴۸
ابیات : ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۳

تقیه

چشم دل از مو و علت پاک آر
وانگه آن دیدار قصرش چشم دار


مولانا در عصری زندگی می کرده است،که حکام زمان نسبت به شیعه روی خوشی نداشتند.لذا مولانا تقیه می کرد.بعضا اشعاری دارد که بخاطر در امان بودن وامکان رساندن سایر پیام الهی بناچار بیان می کرد.لذا اگر بخواهیم در خصوص مولانا قضاوت کنیم باید در مجموع اشعار و آثار او ببینیم و شرایطی که او زندگی می کرد را درک کنیم.
حضرت علی به کسانی که معاویه از آنها می خواست به ایشان اهانت کنند تا در امان باشند.می گفتند بلا مانع است.چون هم جان شما حفظ می شود و هم موجب رشد من است.همانند کودی که پای درخت می ریزند.
لذاحضرت تقیه را برای شیعیان در مواقع اضطرار مجاز می دانستند.
مولانا در این ابیات از فرستاده روم به مدینه برای ملاقات با خلیفه دوم می گوید.پس از طی بیابانها و ورود به مدینه ، سفیر روم سراغ قصر خلیفه را می گیرد.گویند او قصری چون شما ندارد و قصر او دل اوست.ظاهرا دارای منزل معمولی بوده است.اگر بخواهی آنرا ببینی ابتدا باید تهذیب نفس کنی.زیرا در غیر اینصورت نمی توانی او را با چشم سری که دچار بیماری موی مژه است که داخل چشم بر می گردد و مانع دید می گردیداو را ببینی.

شیعه خطش ،خط شاه کربلاست
جوهرش خون و قلم تیغ ولاست
شیعه راهش راه زهرا و علیست
جان نثار خط سرخ مرتضاست 

دکتر علی رجالی
@alirejali