شرحی بر واژه عرفانی شهادت زبان

شهادت زبان

شهادت چو گردد به لب، جاگزین
درختِ وجودت شود یاسمین
زبانی که گوید ز حق، روشنی
بپاشد به دل، نورِ مهرآفرین

شرح و تفسیر:

این رباعی به مقام والا و اثرات معنوی شهادت زبان به حق اشاره دارد. شاعر در این ابیات، تأثیر بیان حقایق الهی و اعتراف زبانی به توحید و اصول معنوی را تصویر می‌کند.

1. بیت اول:
   «شهادت چو گردد به لب، جاگزین»
   زمانی که شهادت (اعتراف زبانی به حقایق الهی و توحید) بر زبان جاری شود و جایگاه قلب و جان را پر کند،
   «درختِ وجودت شود یاسمین»
   وجود انسان همچون درختی خوشبو و پربار می‌شود. یاسمین نماد طراوت، پاکی و زیبایی معنوی است. این مصرع اشاره دارد که اذعان به حق، قلب انسان را زنده و معطر می‌کند و وجود او را با برکات معنوی می‌آراید.

2. بیت دوم:
   «زبانی که گوید ز حق، روشنی»
   زبانی که از حق و حقیقت سخن می‌گوید، خود نور و روشنگری می‌آفریند.
   «بپاشد به دل، نورِ مهرآفرین»
   این زبان نور محبت و رحمت الهی را در دل‌ها پراکنده می‌کند. این بیت به تأثیر کلام حق بر شنونده اشاره دارد که چگونه نور الهی از طریق گفتار حق در قلب‌ها رسوخ کرده و آن‌ها را روشن و آرام می‌سازد.

پیام کلی شعر:

این رباعی بر ارزش شهادت زبانی به حق تأکید دارد. زبان، اگر به ذکر و یاد خداوند مشغول شود، نه‌تنها وجود گوینده را معطر و نورانی می‌کند، بلکه می‌تواند نور رحمت را در دل دیگران جاری سازد. شاعر با استفاده از تصویرسازی درخت یاسمین و نور مهرآفرین، اثرات معنوی و الهی شهادت زبانی را به زیبایی به تصویر می‌کشد.

 

سراینده

دکتر علی رجالی