سیری منظوم در دین اسلام(کلید رستگاری)

سیری منظوم در دین اسلام

کلید رستگاری

فهرست مطالب

مقدمه

سر آغاز

اشعار عرفانی

بخش اول

مصرع های کوتاه

بخش دوم

مصرع های بلند

فصل اول

خدا شناسی

بخش اول

مصرع های کوتاه

بخش دوم

مصرع های بلند

فصل دوم

دین اسلام

۱.قرآن

۲.بهشت

۳.شهدا

۴.شیطان

۵.اشعار مذهبی

فصل سوم

اصول دین

۱.توحید

۲.نبوت

۳.معاد

۴.عدل

۵.امامت

فصل چهارم

فروع دین

۱.نماز

۲.روزه

۳.خمس

۴.زکات

۵.حج

۶.جهاد

۷.امر به معروف

۸.نهی از منکر

۹.تولی

۱۰.تبری

فصل پنجم

چهارده معصوم

۱.حضرت محمد(ص)

۲.حضرت فاطمه(س)

۳.امام علی(ع)

۴.امام حسن(ع)

۵.امام حسین(ع)

۶.امام سجاد(ع)

۷.امام باقر(ع)

۸.امام جعفر صادق(ع)

۹.امام موسی کاظم (ع)

۱۰.امام رضا(ع)

۱۱.امام محمد تقی(ع)

۱۲.امام علی نقی(ع)

۱۳.امام حسن عسکری( ع)

۱۴.امام مهدی(ع)

فصل ششم

۶.پیروان اهل بیت

۱.حضرت زینب

۲.حضرت ابوالفضل

فصل هفتم

اشعار فرهنگی

بخش اول

مصرع های کوتاه

بخش دوم

مصرع های بلند

فصل هشتم

اشعار اجتماعی

بخش اول

مصرع های کوتاه

بخش دوم

مصرع های بلند

فصل نهم

اماکن مذهبی

مقدمه

کلید رستگاری

هر که خواهد رستگاری در دو عالم بی گمان
در تهذب باشد و اهل سخاوت هر زمان
حق کند تاکید آن را ، با قسم های زیاد
سوره ی شمس است انشا و بود بر ما عیان

توحید و نبوت سبب حفظ حیات است
قرآن و معاد موجب رشد صفات است
حق است و حقیقت علل حفظ ولایت
اسلام و شریعت همه جا راه نجات است

این کتاب در نه فصل تشکیل شده است.کلیه اشعار در وزن های رباعی و دو بیتی می باشند.در فصل اول مباحث خداشناسی آمده است.در فصل دوم دین اسلام به اختصار معرفی شده است.در فصل سوم اصول دین به صورت رباعی سروده شده است.در فصل چهارم فروع دین در قالب اشعار دو بیتی و رباعی آورده شده است.در فصل پنجم اشعار چهارده معصوم به صورت اشعار دوبیتی آمده است.در فصل ششم به معرفی شخصیت های مذهبی و خانواده اهل بیت می پردازیم.فصل هفتم اختصاص به اشعار فرهنگی دارد.در فصل هشتم دو بیتی ها و رباعیات اجتماعی آمده است.آخرین فصل اختصاص به معرفی اماکن مذهبی دارد.

علاقه مندان به مطالعه آثار علمی و اشعار اینجانب می توانند به سایت و وبلاگ زیر برای ذخیره مطالب مراجعه کنند. ضمنا امکان خرید کتابهای اشعار اینجانب توسط سایت الفهرست مقدور می باشد.

۱.کتاب مثنویات سیری منظوم در نهج البلاغه (حکومت اسلامی)

اثر : دکتر علی رجالی و دکتر مهدی میسمی

۲.کتاب غزلیات : تاریخ منظوم اسلام
اثر : دکتر علی رجالی و مهندس میسمی

۳.کتاب رباعیات : کلید خوشبختی

اثر: دکتر علی رجالی و دکتر مهدی میسمی

۴.دفتر اشعار : نوای دل

اثر :دکتر علی رجالی درکانون پژوهش اصفهان به چاپ رسیده است.

۵.کتاب قصاید : چلچراغ

اثر: دکتر علی رجالی

در انتشارات ذخایر اسلامی قم به چاپ رسید

سایت‌ علمی اینجانب:

https://www.researchgate.net/profile/Ali-Rejali-5

همچنین وبلاگ ادبی اینجانب به آدرس:

http://rejali2020.blogfa.com/

سایت فروش کتاب:

https://alfehrest.com/

سایت ادبی اینجانب

alirejali.blog.ir

رجالی با رباعی کرده آغاز
نوین فصلی ز اشعار روان ساز
خدایا هر زمانی یاریش کن
شود شعرش به دنیا سایه انداز

کلیه ی حقوق مادی و معنوی مترتب بر این اثر متعلق به دکتر علی رجالی می باشد.

فصل اول

سر آغاز

اشعار عرفانی

قسمت اول

مصرع های کوتاه

حالت عاشق مغایر با عوام
عاشقان خواهان عشقی با دوام
میل مردم در امور جاری است
حالت زاهد بود در عشق تام

روح ما همسان زنبور عسل
گر نباشد گل ، ندارد ماحصل
معرفت آرد طریق سالکان
همرهی با اهل تقوا در عمل

ای دریغا ، بال و پر بشکسته ام
گوشه ای در حال خود بنشسته ام
من ندارم بال و پر ، دریای جود
از غریبی بی کسی سر گشته ام

جان گرفتار درون است و برون
دشمنان خوانند او را ذوالفنون
تا شود مغرور در اعمال خود
او بود غافل ز کید نفس دون

تغذیه نفس است امیال درون
زهد باعث می شود گردد زبون
تا شود همراه عقل و راه حق
دور بنما ضایعات جان ، برون

چند گویم در خصوص عاشقان
کی شود عاشق جدا از دل ستان
عاشق و معشوق چون یک پیکرند
عاشقان را می برد حق از جهان

هر کسی دنبال صید است و شکار
عده ای مشغول طی روزگار
خوش به حال آنکه دارد صید دل
لذتش چندان و باشد ماندگار

دانی که چرا عشق ولا می باشد
با عشق علی، جهان ز ما می باشد
اسرار جهان نهفته در احمد و آل
عشق شهدا اذن و لقا می باشد

عشق و آگاهی تو را بالا برد
از زمین تا عرش بی همتا برد

عشق اگر توام شود با معرفت

جان بگیرد از تن و تنها برد

خدایا من رفیق نفس پستم
   در این دنیا اسیر و خود پرستم
قبولم کن مرا در درگه خود
   که باشم عاشق و وقف تو هستم

چه گویم دشمنی دیرینه دارم
نهفته در دل و در سینه دارم
دمادم می کند آشوب بر پا
خدایا همدمی پر کینه دارم

برون گردان هوای جان ز خانه
مرتب می کند ناله ، گلایه
چرا در مانده ای از هم قطاران
بگیرد دائما عذر و بهانه

تا کی گرفتار هوا
در عالمی پر از خطا
این دل شده سرشار عشق
شیطان دون بیرون نما

این دل رها و مست است
در بند نفس پست است
یارب نما ی لطفی
هر کس خدا پرست است

ای مرغ دیار بی کرانم
روح و نفس و صدای جانم
در روی زمین اسیر مایی
ای طوطی خوب و خوش بیانم

عاشق آنست که خود فانی شود
ذوب در حق گشته ربانی شود
در ره یزدان تلاش خود کند
جان به جانان داده قربانی شود

مومنان بر حق توکل می کنند

اهل ذکزند و توسل می کنند
خوش به حال مردم با معرفت
در خصوص حق تعقل می کنند

می شود سیراب هر تشنه ز آب
آب جویای لب خشک است و ناب
عاشقان آرام گشته با وصال
کی دهد معشوق عاشق را عذاب

در مکتب و مذهب تعالی
جای شهدا رفیع و عالی
روح شهدا اسیر جسم است
خواهان کمال بی مثالی

عارفان با عشق ، نجوا می کنند
از حبیب خود ، تمنا می کنند
محفل عشق و صفا بر پا شده
عشق بازی و ، تولا می کنند

آب و باران می کند صحرا خزان
عشق و گریه می برد ما را جنان
سبز می گردد زمین از ابر و نور
تو ندانی لذت اشک و فغان

بهشت مردمان در این جهان است
بهشت زاهدان در لا مکان است
بهشت عاشقان روی و نگاه است
جمال جان فزای دل ستان است

پیروی از نفس دون خود واهی است.
عامل بد بختی و گمراهی است
هر چه آید بر سرت از دل بود
موجب گم گشتن و بیراهی است

گر هدف باشد نمودن طی راه
عاقبت گردیم بی یار و پناه
نیست ما را روشنایی و کمک
پیروی از نفس و از امیال و جاه

در میخانه گشا ، باز نما درها را
تو کنی باز در محفل بی همتا را
عارفان لب نگشایند به هر طغیان گر
طالبی نیست برای گوهری والا را

برو عاشق ، ز ساقی می طلب کن
روان و روح خود را منقلب کن
بنوش و جان خود را بیمه گردان
تعالی و کمال خود سبب کن

گر شدی سر گشته در رنج و بلا
در مقام حیرتی نزد خدا
با تحمل طی کنی این پیچ و خم
ای که در سیر و سلوکی ، غم چرا

اگر خواهی کمال و علم و حکمت
مهار نفس خود از کبر و شهوت
نما تذهیب نفس و کسب دانش
طبیب جان و حرمان ، اهل عصمت

خوشا آنان که دل را زنده دارند
ضمیری پاک و لبها خنده دارند
دل مرده بگیرد جان ز زنده
بدا آنان که روحی مرده دارند

عشق اسطرلاب اسرار خداست
دیده بان حکمت و ، وصل و ، صفا ست
خوش بر آن مردان با تقوای دین
کارشان هر روز و شب ذکر و دعاست

ابر باران می شود با اذن هو
غنچه ها خندان شوند با نام او
می کند خورشید نورانی جهان
کس نمی داند ز اسرار مگو

مستی ما ، بی خود از خود گشتن است
دل به زلف یار دیرین بستن است
مستی ما ، مستی انگور نیست
شوق ما ، ترک دیار و رفتن است

عشق ما ، عشق حقیقی بر خداست
چون حسین ابن علی در کربلاست
عشق سالک بهر حق جان دادن است
دیدن یار و لقای کبریاست

۵۸۱.پیکار
مردان خدا به روی دلدار خوش اند
مستان به می و صدا و یک تار خوش اند
نزدیک مشو به بی خرد ، در همه حال
افراد شقی به ظلم و پیکار خوش اند

امید من خدای من ، منجی و رهنما تویی
یاور بی ریا ی من ، مامن بینوا تویی

مظهر پاکی و عطا ، خالق بی مثال من
همدم در خفای من ، قدرت ماورا تویی

خدای عرش و بی مثال ، روح تو در خروش ما
بندگی و توان ما ، باعث جنب و جوش ما
نفس پلید و خوار من ، باعث کبر و نار من
قدرت ما از آن تو ، خدای جان و هوش ما

مثل خدا نداریم ، هیچ کس خدا نمیشه
حاضر و حی و بینا ، حضور حق همیشه
روزی و رزق ما ها ، دست خدای یکتاست
تکیه مکن به اغیار ، هر کی به فکر خویشه

خدای جان فزای تو ، مثل و غم و تا نداره
خدای بی نیاز تو ، تو هر دلی جا نداره
خالق هر چیز خداست ، مالک هر چیز خداست
خالق هستی و جهان ، مسکن و ماوا نداره

گر بگردد آب دستی از طلا
جای آن دانی که با شد در کجا
کسب علم و معرفت کن ای بشر
گر بخواهی کرسی عرش و سما

عشق را تفسیر و تعبیرش خطاست
عشق دانی گوهری نزد خداست
عشق ما باشد هوس , آن عشق نیست
عشق دانی ذات پاک کبریاست

لیلی من ترک شیرازی که نیست
در دیار دون و طنازی که نیست
وصف یارم بی حد و نا گفتنی است
بین عشق و عاشقی رازی که نیست

عشق یعنی گنج اسرار نهان
عقل حیران گشته از ادراک آن
عشق باشد مظهر نور خدا
آدمی عاجز به وصف است و بیان

حق تعالی
امید من خدای من ، منجی و رهنما تویی
یاور بی ریا ی من ، مامن بینوا تویی

مظهر پاکی و عطا ، خالق بی مثال من
همدم در خفای من ، قدرت ماورا تویی

خدای جان
خدای عرش و بی مثال ، روح تو در خروش ما
بندگی و توان ما ، باعث جنب و جوش ما
نفس پلید و خوار من ، باعث کبر و نار من
قدرت ما از آن تو ، خدای جان و هوش ما

خدای بی مثال
مثل خدا نداریم ، هیچ کس خدا نمیشه
حاضر و حی و بینا ، حضور حق همیشه
روزی و رزق ما ها ، دست خدای یکتاست
تکیه مکن به اغیار ، هر کی به فکر خویشه

خدای یکتا
خدای جان فزای تو ، مثل و غم و تا نداره
خدای بی نیاز تو ، تو هر دلی جا نداره
خالق هر چیز خداست ، مالک هر چیز خداست
خالق هستی و جهان ، مسکن و ماوا نداره

سر به خاک آری و آیی در رکوع
موجب معراج می گردد ، خضوع
این رکوع و این خضوع و سجده ها
گفتگو یی با خدا باشد ، شروع

خاک راهم کن و مجنونم ساز
تا برم محضر مقصودم راز
من ز خاکم ، بروم باز به خاک
کی شود وقت وصال و پرواز

شد عیان منزل گه اهل یقین
بهر یاران حسین و مخلصین
شد تجلی عالم غیب و شهود
در سرای دیگر و جنت چنین

جان بود محصور اندر آب و خاک
طالب آزادی است و عشق پاک
گر شود آزاد جان ما ز جسم
نیست ما را با شیاطین اصطکاک

با لگد بر نفس و بر امیال پست
می شوی از جام وصل یار مست
دل به فیض سرمدی تسکین شود
هر که بار خویش را جانانه بست

محبت بود رحمت حق به ما
بود لطف او بر من و بر شما
نباشد خدا را نیازی به کس
ضمیر تو خواند خدا را خدا

عشق یعنی همنوا با اهل دل
در کنار دوست ماندن متصل
عشق باشد راه حق تا انتها
در رهیدن هم نگردد منفصل

ره آورده شب قدر است قرآن
بود میراث احمد این گلستان
ز بهر عاشقان آب حیات است
به کام مومنان شهد است فرقان

بار الها دل من عاشق و شیدای تو شد
عاشق شیوه ی پردازش دنیای تو شد
من ندانم تو کجایی که بیایم سویت
گر نمایی نظری ، کوی دلم جای تو شد

مست معشوقم و مست می خالص می ناب
می دنیا نکند جان مرا آن سیراب
مست انگور و شراب و عرق دنیایی
موجب رنج و گناه است ، تغافل و عذاب

آنان که ز خود عبور و بیدار شدند
شمع دو جهان گشته و ابرار شدند
راه شهدا و نصر خوبان همگی
ناجی بشر ز غفلت و یار شدند

این مسافر کی به مقصد می رود
تا دمی کو دل بر این دنیا نهد
این قطار زندگی پایان رسد
کس نداند کی به آخر می رسد

این مسافر ترک دنیا می کند
در سفر او سیر عقبی می کند
تا که خود بیند سرای دلبرش
دایما با یار ، نجوا می کند

باز در این چرخ و فلک حا ل ما
گشته اسیر دل و امیال ما
یار نما لطف خودت بر حقیر
چون که به پایان برسد ، سال ما

معرفت را تزکیه افزون کند
عاشق جانانه را مجنون کند
تزکیه با علم گر توام شود
کی بشر را نادم و محزون کند

عاشقان ، پیرو راه کربلا می با شند
سالکان ، حامی خط شهدا می باشند
عاشق و سالک و عارف همگی منتظرند
عارفان ، منتظر نور خدا می باشند

هفت شهر عشق چون پیموده شد
سر به خاک دوست هر دم سوده شد
جان رها شد ، گر ز بند نفس پست
دل ز عصیان و غضب آسوده شد

عارفان را آدمیت طالب است
عشق یزدان بهر آنان جاذب است
دائما بر نفس دون حمله کنند
چون که بر ما چیره و هم غالب است

عشق اسطرلاب اسرار ولاست
دیده بان حکمت و وصل و صفا ست
خوش بر آن مردان با تقوا ضمیر
کارشان هر روز و شب یاد خداست

عشق را تفسیر و تعبیرش خطاست
جملگی شور و نوایی دلرباست
عشق بر یزدان همه نور است و نور
خوش بر آن عاشق که معشوقش خداست

مست عشقم ، مست یار و روی هو
مست معبود ى که هستی مال او
حالت مستی و حیرانی نکو
دیدن یکتا امید م آرزو

دانی که جهان در اختیار است تو را
دانی که بشر اسیر نفس است چرا؟
در کون و مکان مجو بجز جبر و خیار
زیرا که بود نیاز ما در دو سرا

بشنو از جانت که آن سلطان ماست
مشنو از نفسی که آن شیطان ماست
عقل و نفس آدمی در حال جنگ
پیروی از نفس دون خسران ماست

منجی تو نیست ، مال و ثروتت
عزت تو نیست ، زور و قدرﺗﺖ
آنچه کشتی ، می کنی آنرا درو
تا توانی چیره شو بر شهوتت

سالکان را عزلت و انکار نیست
عاشقان را جز خدا افکار نیست
نیست ذلت در طریق سالکان
جز کمال و عزت و اذکار نیست

یار یعنی ، عشق و هستی ، زندگی
پاک و خالص ، خالی از آلودگی
همدم خوب و انیس جان و دل
باعث آرامش و آسودگی

مردان خدا به دیدن یار خوش اند
مستان به می و صدای یک تار خوش اند
نزدیک مشو به بی خرد ، در همه حال
افراد شقی ، به ظلم و پیکار خوش اند

منزلگه جسم ، می شود در دل خاک
منزلگه روح ، می شود برزخ پاک
چند ماهی بنمودست تو را در دل مام
منزلگه ما ، در دو سرا در افلاک

افسوس که عمر خود ، به واهی طی شد
افسوس که بی ثمر ، به آهی طی شد
دریاب تو هر لحظه و هر ثانیه عمر
دوران جوانی ، به تباهی طی شد

آتش عشق کند ، روح و روان را ویران
آتش عشق شود شعله‌ ور و هم سوزان
عشق بی صبر و وفا عشق حقیقی نبود
آتش عشق کند کور و کر و دل لرزان

می ، بود در نزد عارف ، عشق هو
مست می سازد ورا از عشق او
روی حق با چشم دل امکان پذیر
در لقای حق تعالی ، حق بجو

مبدا عشق بود ، ذات خداوند مجید
اثر عشق بود ، شادی و اخلاق و امید
مظهر عشق علی باشد و زهرا معشوق
راوی عشق بود ، شافع و منجی و حمید

گر عشق لقا باشد ، سهل است مصیبت ها
چون در ره قرآنی ، شهد است ملامت ها
در محضر حق مادام ، دور ی ز گناهان کن
گر لذت آن بینی ، زیباست عبادت ها

عید آمد و بلبل ز قفس نغمه کنان رست
طوطی دل از بند بدن رقص کنان جست
هر کس که در این ماه ز بیگانه جدا شد
با دلبر دیرینه ی خود عهد گران بست

ایمان و یقین لقای جان و دلهاست
افزون ز گوهر ، صفای دل را پیداست
هر کس که دلش کعبه ی حق می گردد
اندر دو جهان ، شفیع او بی همتاست

مست یارم ، مست و خاطر خواه دوست
مست معشوقی که عالم آن اوست
مست چشمی را که می خوابد نیم
مست محبوبی که جان دادن نکوست

شده با علم و یقین خانه حق در بزنی
شده باو ر کنی و سوی خدا پر بزنی
این دل خسته عزیزم ، رخ جانان خواهد
شده از بهر خدا ، بر فقرا سر بزنی

ﺍﯼ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ، ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ
   ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﯼ ﮐﺮﯾﻢ ، ﺧﻠﻘﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﻓﺮﯾﻦ
   ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ، عشق خداوندی است
عشق عطا کن خدا ، صاحب علم و یقین

خالق یکتای من ، ﺩﺍﺩ ﻣﺮﺍ ﮐﯽ می ﺭﺳﯽ
ﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ، غصه و غم ها بسی
چون ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ، ﺷﯿﻔﺘﻪ ﺍﯼ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ
کشت ﻣﺮﺍ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ، جز تو ندارم کسی

ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﻫﯽ ﻣﻨﺰﻟﺖ ، نیست مرا عافیت
  علم عطا کن مرا ، چون تو دهی معرفت
   نفس کند مردمان ،  دور ز ایمان و نور
  ﺩﺳﺖ ﭼﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ، سخت بود مغفرت

هفت منزل طى کنند ، مردان دین
همچو توبه ، تزکیه ، کسب یقین
بندگی حق ، اگر افزون شود
در کفت یابی چه اسرا ی ، چو عین

قسمت دوم

مصرع های بلند

گر بشویی چهره و جانت ز انواع گناه
روح و جانت کی شود آلوده و گردد تباه
کی شود جانا ببینم هم درون و هم جهان
من کنم اصلاح خویش و قدرتت بینم هر آن

با شهیدان خدا باش ، همی شیدا باش
تا که حق جلوه کند در نظر و بینا باش
بین حسین ابن علی و شهدا و اهداف
راه و یاد همگی باقی و جان افزا باش

عشق دریای محبت باشد و زیبندگی است

باعث بالندگی در مردم و در زندگی است

عشق ما باشد هوس یک جلوه از عشق خداست

آن نیاز آدمی در ارتقا و بندگی است

این چه نفسی است شده یاغی و گه در سر من
می زند تیغ مداوم به دل و پیکر من
وسوسه می کند و جان مرا صید کند
نفس اماره زند تیر و بود در بر من

چون ببینم ز بشر منت و او هم محتاج
به در خانه ی حق می روم و او مختار
منتی نیست تو را ، از طرف صاحب جود
شکر نعمت بنما ، در همه حال و اعصار

از گنه دور نما خویش و همی کوشا باش
بی خود از خود شو و بی تاب رخ لیلا باش
هر که در راه خدا بود یقینا منصور
پایبندی و صبوری کن و هم اعلا باش

می کند رسوا تو را ، یک آینه با یک نگاه
تو ببینی خود ، کنی اصلاح هر لکه سیاه
لیک غافل از خودی و هم درون سینه ات
کاش می دیدی درون و لحظه ای آئینه ات

جوهر اصلی عرفان، عشق بی حد خداست
جلوه گر باشد درون سینه ،آن از بهر ماست
حق تعالی این ودیعه، در دل انسان نهاد
این بود مرکب برای سالک و مهر و صفاست

بار عام است خدا را ، به ضیافت برویم
وقت دیدار مراد است که راحت برویم
حق ز کان کر مش سفره ی رنگین دارد
بهر دیدار خدا،راه شریعت برویم

رمز پیروزی جلای نفس ، از آلودگی است
پاکی نفس از پلیدیها درون زندگی است
استقامت در هدف،کار مداوم با تلاش
موجب پیروزی انسان و رفع خستگی است

آرزومندان کجایید، کجایید
به عشق نور یزدلن ، جان فدایید
خدا آگاه و بینا بر خلایق
از این بند زمانه ، دل رهایید

غم است و آتش و آه فراوان
به جای عشق و ایمان ، در دل و جان
ندارم جز خدا یار و انیسی
ببار آن رحمتت را ، همچو باران

آلوده مکن قلب و زبان و چشمت
منجر به هلاکت است و حزن و خفت
هر ظلم شود به جان و هم جسم بشر
دان ریشه ی آن هوای نفس و حسرت

عشق ما ، عشق حقیقی بر خداست
چون حسین ابن علی در کربلاست
عشق سالک بهر حق جان دادن است
دیدن یار و لقای کبریاست

عشق گنجی بی نظیر است و هویدا در وجود
عشق ذاتش بی نهایت باشد و جنسش ز جود
شد تجلی عشق حق ، در دشت پاک کربلا
در مرام و در صفات و در قیام و هم سجود

راوی عشق بود مظهر پاکی و شهید
مبدا عشق بود ذات خداوند مجید
مظهر عشق علی باشد و زهرا معشوق
اثر عشق بود شادی و اخلاق و امید

ای رهزن گران سنگ ، گلچین کنی تو ما را
مجنون لیلی ام من ، مدهوش روی جانها
در می زنم مداوم ، تا بلکه در گشایی
همچون گدا ی کویت ، درمانده ام خدایا

چون که من غافل ز خود ، در بند شیطانم اسیر
ای خدا ، من ناتوان با جنگ او ، دستم بگیر
لحظه ای ما را به خود مشغول و تنها وامذار
ما ضعیفیم و دچار غفلت و دور از مسیر

گر بخواهی عزت و رشد و تعالی ، کن سجود
گر بخواهی معرفت در روح و جان گردد وجود
کسب روزی کن حلال و ترک هر گونه گناه
می برد بالا تو را ، از پستی و از هر رکود

هستیم غلا م نفس ، هستیم رفیق خصم
    تسلیم به شیطا نیم ، باشیم اسیر چشم
شیطان هوس هر آن ، غلاده کند ما را
   هر لحظه کشد سویی ، دائم به خطا ، هم خشم

من کیم ، بنده ی عصیان گر و یاغی و شرور
  منم آنکس که به خود غره و هستم محجور
منم آن بنده ی شیطان که اسیر قفس است
   روح من سر کش و فرمانبر میل و مغرور

در دادگه یزدان ، باشد به امان هم کین
  در دین خدا بینی ، عدل است ملاک دین
فریاد رس  ما یی ، ای دادرس مظلوم
  بینی همه را یکسان ، ای دادگر و حق بین

از روز ازل دعواست ، هر جا نبود تقوا
    عدل است علاج آن ، ورنه ببرند اغنا
هر جا که بود کاخی ، آنجا نبود  عدلی
  کوخ است جوار آن ، محروم بود آنجا

خدا شناسی

بخش اول

مصرع های کوتاه

الهی سینه ای ده پر ز حکمت
ببینم راز و اسراری ز خلقت
ندارم جز خدا ، یار و پناهی
زبانی ده که گویم شکر نعمت

سزاوار ستایش ، در جهان هوست
اذان در گوش فرزندت چه نیکوست
نمازش خوانده گردد ، در نهایت
بقا مختص ذات حق بود دوست

الهی گشته ام مسرور و سر مست
روم در گوشه ی تنها و بن بست
کنم با حق تعالی گفتگویی
د‌وای درد بی درمان خدا هست

ندارم شکوه و آه و گلایه
ندارم غصه و اندوه و ناله
خدا داده به ما انواع نعمت
چرا شاکی ز دوران و زمانه

الهی به لطفت ، جهان آفرین
هدایت نما ، خلق را از حزین
مرا در دو عالم طریقت نما
خداوند عالم ، خدای امین

الهی به شب زنده داران تو
که جز تو نخواهند ، یاران تو
نما لطف بسیار بر بندگان
کنند شکر نعمت ز احسان تو

الهی بده ، بنده را ، علم و دین
تحمل کنم ، بی وفایی ز کین
کنم بندگی و اطاعت ز رب
شناسم خداوند جان آفرین

الهی تویی مهربان هر زمان
که نزدیک باشی مرا هر مکان
منم غرق در لطف و احسان تو
تمنای من ، جنت است ارمغان

کار انسان در دو جا یکسان بود
کودکی و پیریش همسان بود
خوش بر آن انسان با تقوا کریم
توشه ای دارد ، که آن احسان بود

الهی به آه اسیران و درماندگان
یتیمان و پیران و جنبندگان
عطا کن دلی شاد و فرخنده را
نما لطف خود بیش بر بندگان

الهی به آه و به اشک یتیم
عطا کن تو ظرفی وسیع و عظیم
بریزی در آن نور ایمان و صبر
کنم بندگی بر خدای علیم

سیر حق ، دارد مسیری دلربا
با قبول دین و ایمان بر خدا
گر یقین پیدا شود در معرفت
راه یزدان با غریبان ، دان جدا

ایمان به خدا امید ما گشت
دین حافظ ما ز هر خطا گشت
زهد است تو را صفای باطن

شادی و لقای بینوا گشت

ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺷﺐ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﺠﻮ ﻳﻢ ﯾﺎﺭ ﻭ ﺭب
ﺭﻫﮕﺸﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ کبیر
در گرفتاری و درگیری صعب

ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ خلق ﺍﻭﻟﯿﺎ
ﺣﻠﻢ ﺯﻳﻨﺐ ، ﺻﺒﺮ اﯾﻮﺏ ﻭ ﺭﺿﺎ
ﻋﻔﻮ ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
ما گرفتاریم ، محتاج عطا

ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺸﯽ ﺍﻭﻟﯿﺎ
ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﺒﯿﺎ
ﺻﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ بندگی
همره پاکی نفس و هم لقا

ایﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﯼ ، ﺭﺍﻩ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺑﺪﻩ
  ﺩﺭ ﺭﻩ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺧﻮﯾﺶ ، ﺟﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺑﺪﻩ
گرچه ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﯿﺎ ، ﺁﻣﺪﻧﻢ ﺳﻬﻞ ﻧﯿﺴﺖ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺴﯽ ، گاه نشانم بده

از ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻤﻞ
در ره ﯾﺰﺩﺍﻥ و ﻗﺮﺍﻥ، ﺍﺯ ازل
ﺻﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ بندگی
دستمان خالیست ، گرآ ید اجل

ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺭﻭﺡ ﺑﻨﺪﮔﯽ
خدمتی بر مردمان در زندگی
ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺘﻢ
ﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﯿﺎﻥ ﻭ ﺧﻼﻑ ﻭ هرزگی

ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺍﺛﺮ
ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﭘﺎ ﯾﻨﺪﻩ گردد ﺩﺭ ﻧﻈﺮ
علم ﻭ ﺗﻘﻮﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ عافیت
موجب رشد است و ماند چون گهر

هر عزت و شوکتی خدایی است
از پرتوی نور و ماسوایی است
از یاری حق مباش غافل
دارائی ما ز حق گدایی است

این عزت و شوکتی که خوانی
از پرتوی نور حق بدانی
از یاری حق مباش غافل
گر نه که ضعیف و ناتوانی

اگر داری توعقل و علم و دانش
اگر داری تو صبر و حلم و بینش
چرا بی تاب و نا آرام هستی
توکل کن تو در انواع کوشش

الهی به اشک فقیر و یتیم
ببخشا گنه ، ای خدا ی حکیم
رهایی عطا کن ، بر این نفس تنگ
خدای عظیم و کریم و رحیم

الهی به آه یتیمان نما
مرا بندگی و خلوص و صفا
ندارم پناهی بجز حق همی
عطا کن صفای دل و جان مرا

غم مخور ، ناله مکن ، راز مگو
جز خدا ، دلبر و دلدار مجو
اکثرا غرق خود و امیال اند
ره حق جو ، و مرو در هر سو

دانی که چرا خدا تو را داده شعور؟
من معتقدم برای رشد است و عبور
تا روح و روان شود مهیا همه حال
حق داده تو را عقل و خرد بهر امور

گر نیست تو را شناخت ، از بود خدا
گر نیست تو را شناخت از جود خدا
قدری به جهان بنگر ، قدری به بشر
تا جلوه ی حق بینی ، هم زود خدا

تا چند اسیر هوس و میل و هوا
تا چند گرفتار خود و مال و سرا
برخیز و دمی به سوی حق کن پرواز
تا کی به امید همه ای ، غیر خدا

گر اهل سلوکی و نیایش با هو
بسیار مخور ، فاش مکن ، اندک گو
با اهل خرد ، اهل قلم ، هم ره شو
تا فکر و عمل ، جهت بگیرد ، هم سو

ناز هستی در وجود زن بود
عالم هستی ، به بود زن بود
هدیه ی الله بر مردان زن است
رشد انسان در صعود زن بود

هر که آرد بر زبان نام خدا
ذکر یا رب یا رب بی انتها
می کند تاثیر بر روح و روان
در ریاضت در عبادت در دعا

آن خدایی که پرستیم کجاست
او بود ظاهر و پنهان از ماست
او بزرگ است و امید من و توست
خلق را هادی و خود نا پیداست

وصف حق را مشنو از هر ناکسی
دان تجلی گشته در مهر و خوشی
وصف او بی حد بود بی انتهاست
کی بشر قادر به توصیفش بسی

ذکر حق را از زبان انبیا باید شنید
درک آنرا با بیان او لیا باید چشید
فهم و تفسیر حقایق مشکل است
با معلم می توان بر مقصد و منزل رسید

عاجزم از وصف حق ، دانی چرا
چونکه حق بی حد بود ، بی انتها
با تعقل ، کی توان معبود یافت
ذهن ما قاصر ز توصیف خدا

زبان خدا ، چون زبان علی است
کلام خدا ، با محمد بسی است
بیان خدا ، وحی پیغمبر است
پیام خدا ، در کلام نبی است

قلم زد به عالم ، چو صدها نگین
جهانی بپا کرد ، کامل ترین
خداوند هستی ، خداوند جان
هزار آفرین ، بر جهان آفرین

۲.اصول دین

۱.توحید

چون که خود گفتی به سوی من بیا
هر کجا باشی بیایم ای خدا
گرچه راهت روشن است بر خالصان
اذن تو خواهم امید و رهنما

ای خدای بی نیاز و چاره ساز
مرکب معراح من باشد نماز
چون مسافر سوی کوی دلبرم
من گنه کارم عطا بنما جواز

همچو مرغی در میان آسمان
بل ببینم جلوه ای از آن جهان
یا بجویم روی ماهت در لقا
زانکه باشی دلربا و دلستان

آرزو دارم که گردم یک نفس
لحظه ای آزاد از بند قفس
تا ببینم نور ذات ایزدی
خالق یکتا تویی ای دادرس

هادی این ره مرا پیغمبر است
کاو مراد و مقتدا و رهبر است
چون چراغی راه را روشن کند
او امین و مرشد و هم داور است

اندر این ره پستی و بالا بود
کی رسد هر کس که بی تقوا بود
من خطا کار و گنه کار و فقیر
هر که با یزدان بود والا بود

چون قیامت گشت و هنگام حساب
روز فصل آید شود گاه جواب
خود تو می بخشی گناهان مرا
نامه ام خالی بود از هر ثواب

من به امید تو این ره آمدم
در پی فضل تو آگه آمدم
لیک در پیشت کنون شرمنده ام
سوی یکتا گوهر و شه آمدم

من که دانم کرده ام با خود جفا
شرمسارم در حضورت ای خدا
تو عظیمی و کریمی و رحیم
خود تو می بخشی جفاها هم خطا

این مسافر کی به مقصد می رسد
تا دمی کاو دل بر این دنیا نهد
زرق و برق این جهان مانع شده
ای خدای واحد و یکتا احد

سر آغاز هر کار ، با ذکر هو
نبی را کند حفظ ، در نار او
تجلی کند حق تعالی عیان
گلستان شود ، آتش آن عدو

گر خریدار دل و جانت خداست
جایگاهت در جوار اولیاست
می برد هفتاد و دو یاران خود
جای آنها بر سریر کبریاست

چه خوش گفت وصف خدا را علی
وجودش بود ظاهر و هم خفی
بود برترین و بود نزد ما
خدای عظیم وخدای جلی

ظلم بر جان ، می کند قلبت سیاه
بر بدن ظلمی شود ، جسمت تباه
روح تو خواهان حق هر آن و دم
حق ببیند ، هر خطا و اشتباه

الهی سینه ای ده پر ز حکمت
ببینم راز و اسراری ز خلقت
نباشد جز خدا ، باقی به عالم
زبانی ده که گویم شکر نعمت

ناجی یوسف تویی در قعر چاه
حکمت و شوکت دهی با عز و جاه
تو خدایی می کنی و ما گرفتار هوا
مى شود یوسف عزیز مصر و شاه

مشنو از نی چون ، روایت می کند
بشنو از جان ، چون صدایت می کند
مشنو از نی ، نی صدای بینواست
بشنو از حق ، چون عنایت می کند

هفتاد و سه حرف ، اسم اعظم باشد
هفتاد و دو حرف ، شخص خاتم داند
هفتاد و دو مخلص و شهید و یاور
فررند علی و نور عالم باشند

خدا خالق شمس و ماه و جهان
خدا صاحب عرش و فرش خزان
دهد روزی بندگان را همی
خدا باعث هستی و انس و جان

نفس دون را روز شب سرکوب کن
سینه را خلوتگه محبوب کن
نفس را در بند و دل آزاد کن
نور حق را در دلت مجذوب کن

قلم زد به عالم ، چو صدها نگین
جهانی بپا کرد ، کامل ترین
خداوند هستی ، خداوند جان
هزار آفرین ، بر جهان آفرین

دانی که خدا ولی ما در دو سرا
دانی که بود امید ما در همه جا
حق حاضر و ناظر بود و ما قاصر
او حافظ ما ز لغزش و سعی و خطا

دل خسته و جان خفته و ما سرگردان
حق شاهد و ما غافل و سست‌ و نالان
عمری به هدر رفت و ندیدیم خدا را
او حاضر و ما غایب و مست و حیران

ای داده شده ، ز عالم ذر تو حیات
ای آمده ای ، بهر کمال و حسنات
در عالم ذر ، به حق بگفتی یکتا
تا عذر نیاوری ، به وحدت در ذات

عاشق شدم خدایا ، معشوق من کجایی
بر ما نما نظر دمی کن ، بر ما نما عطایی
هر روز و شب بخواهم ، روی امید جانان
کی می شود میسر ، ترک قفس ، رهایی

زمانی که خالق بشر آفرید
کمال هنر را به او درتنید
تبارک به خود گفت ، صد آفرین
خداوند ، روحی به انسان دمید

خدا خالق شمس و ماه و جهان
بود صاحب عرش و فرش خزان
دهد روزی مردمان روز و شب
خدا باعث هستی و روح و جان

غم مخور ، ناله مکن ، راز مگو
جز خدا ، دلبر و دلدار مجو
اکثرا غرق خود و امیال اند
راه حق جو ، و مرو از هر سو

الهی سینه ای ده پر ز حکمت
ببینم راز و اسراری ز خلقت
ندارم جز خدا یار و پناهی
زبانی ده که گویم شکر نعمت

بهترین پاداش و نیکی در خفاست
هر چه بی منت بود کاری رواست
دور بودن از ریا ، دان احسن است
اجر احسان و کرم از کبریاست

عبادت بهترین راه وصال است
بریدن از خود و طی کمال است
شروع گفتگو با حق تعالی است
سخن با دلربا و ذوالجلال است

بیان کرد یاد خدا را کسی
مجو جز محبت به انسان بسی
تو در عشق و آگاهی و عفو جو
که هر چیز دیگر بباشد خسی

اگر خواهی جمال دلربا را
اطاعت کن ولی و مصطفی را
تفکر پیشه کن با زهد و تقوا
اگر عاشق شوی یابی خدا را

جان رها شد ، گر ز بند نفس پست
دل ز روی ماه جانان ، گشت مست
هر چه بینی جملگی آیات اوست
جلوه ی حق کی ببیند خود پرست

از قدرت حق ، جن و ملک حیرانند
با اذن خدا ، هر دو جهان ویرانند
مغرور مشو که زندگی زود گذر
در طوف حرم شاه و گدا یکسانند

ای مونس و غمخوار من
ای لیلی و دلدار من
مجنون شده مجنون تو
ای حافظ اسرار من

حیران و مست روی حق
در هستی و در کوی حق
آتش گرفته جان و دل
کی پر کشایم سوی حق

ای نور بی همتای من
ای عشق نا پیدای من
جانم شده مشتاق تو
ای قادر و یکتای من

این دل رها و مست است
در بند نفس پست است
یارب نما ی لطفی
چون او خدا پرست است

با ترک گناه ، دل شود شاد
با ذکر و دعا ، حق کنی یاد
اعمال نکو ، می شود ثبت
با تهمت و افترا ، دهی باد

اگر خواهی شوی محبوب جانان
تلاوت کن کلام و ذکر سبحان
چو توام با عمل با فهم گردد
بود راه نجات و دفع شیطان

اگر خواهی سعادت در دو دنیا
عبادت کن خدا را ، کسب تقوا
صبوری کن ، صبوری کن ، صبوری
صبوری در مصیبت ، هم بلایا

ای که هستی قادر و حی و علیم
ما گرفتار هوای نفس و بیم
تو قدیری و حکیمی در جهان
دست ما گیر ای خداوند کریم

خدا خالق شمس و ماه و جهان
خدا صاحب عرش و فرش خزان
دهد روزی بندگان روز و شب
خدا باعث هستی و روح و جان

اگر خواهی جمال دلربا را
اطاعت کن ولی و مصطفی را
تفکر پیشه کن با زهد و تقوا
اگر عاشق شوی بینی خدا را

الهی به شب زنده داران تو
که جز تو نخواهند ، یاران تو
نما لطف بسیار بر بندگان
کنند شکر نعمت ز احسان تو

مکن تکیه بر عقل تنها ، بشر
شود موجب کبر و اندوه و شر
اگرعقل تنها شود رهنما
نبینی تو حق را ورای نظر

آنچه پنهان است از دید بشر
ماورای جسم می باشد اثر
عالم غیب است اسرار نهان
بر خدا نبود غیابی در نظر

سیر حق دارد مسیری دلربا
با قبول دین و ایمان بر خدا
گر یقین پیدا شود در معرفت
نیست شکی در وجود و ارتقا

پیام خداوند دانی که چیست؟
بود آیه هایش ، کلام نبی است
طریق ادا ، وحی پیغمبر است
زبان خدا با محمد علی است

الهی به آه اسیران و بیچاره گان
تحمل عطا کن بر این بنده گان
گرفتار گشته در این روزگار
فقیران و پیران و درمانده گان

زمانی که خالق بشر آفرید
کمال هنر را در او درتنید
تبارک به خود گفت ، صد آفرین
خداوند روحی در انسان دمید

خدا می رهد یوسف از قعر چاه
دهد شوکت وعزت و قدر و جاه
نشاند به تخت و دهد علم خویش
خدا می نماید به او چاه و راه

به نام خدا وند روزی رسان
که نامش بود ورد پیر و جوان
شروع کن تلاش و تقلای خویش
به نام خداوند عرش و جهان

شرف و عزت ما در تقواست
از خدا خواه ، که او بی همتاست
هر که را نیست سعادت ، عزت
ذلت و خواری او واویلاست

با قبول دین و ایمان بر خدا
سیر حق دارد مسیری دلربا
گر یقین پیدا شود در معرفت
نیست شکی در وجود و رهنما

با ترک گنه ، روح و روان شاد شود
با ذکر و دعا ، امید ما یاد شود
اعمال بد و خوب همه گردد ثبت
با هر گنهی حسن تو بر باد شود

تا به کی سر خم کنی بر این و آن
می زنی خنجر به جسم و روح و جان
دل چرا بستی به هر کس ، نا کسی
سجده کن بر درگه یزدان ، عیان

خدا قادر و شاهد کار ماست
خدا وند ناظر به رفتار ماست
بقای جهان پرتوی اذن اوست
کمال و تعالی به پندار ماست

آدمی جاهل ز فردای خود است
آنکه می داند خدای واحد است
با توکل کارها ممکن شود
چون خدا دانا و بر ما شاهد است

ما نداریم بجز خالق هستی دگری
ما گرفتار زبانیم و دو گوش و بصری
گاه گوید سخنی ، فتنه کند گوناگون
راه حق جو ، که نوید است و امید بشری

به نام خدا وند کیهان و نور
خدای حکیم و علیم و غیور
که ذکرش تسلا دهد جان ما
گشاید گره ، از مصائب ، امور

جان جانان می شکافد ماه را
عقل و چشم ما نبیند جاه را
جان ما ناچیز باشد در قیاس
حق تعالی می نماید راه را

اهل دل آگاه بر غیب و شهود
ما چه می دانیم از بود و نبود
انبیا و اولیا خواهان حق
چونکه دل لبریز از باران جود

می شود مشتق ادب از اسم رب
هست شیطان پیرو خشم و غضب
او دهد نسبت خطایش بر خدا
چونکه شیطان دور باشد از ادب

شکر نعمت بر همه واجب بود
هر که آرد بر زبان غالب بود
موجب افزایش رزق است و قوت
دان خدا بر مردمان صاحب بود

موجب افزایش رزق و معاش
در قناعت باشد و کار و تلاش
روزی ما می رسد با امر حق
او مقسم باشد و نالان نباش

آدمی تشکیل گردد از علق
جان بگیرد از خدا رب الفلق
قطره ای وارد شود در هسته ای
چون شود کامل ، بیاید با طلق

من کیم روی زمین در کهکشان
من چیم جسمی ضعیف و ناتوان
تو همانند نی ای در دست حق
صوت نی آید به اذن رب جان

شب برو در محضر جانان ، خدا
حاجت خود را بیان کن ، با صدا
جان خود را از گناهان بیمه کن
با توسل ، با نیایش ، با دعا

تکیه گاه آدمی دانی خداست
خالق هستی امید و دلرباست
آدمی تعلیم می گردد مدام
یاد گیری بی معلم با خطاست

علم و دانش از خدای کبریاست
علم بی تعلیم خاص انبیاست
علم ما از عالم و از آدم است
بی تعلم آدمی در قهقراست

هر که خواهد نظر و لطف خدا
بندگی پیشه کند در همه جا
با ادب باشد و با فهم و شعور

تا که بیند اثر ذکر و دعا

تداوم راه ولا، حاجت است

فزون ز ارزش گهر، طاعت است

هرکه کند راه دگر انتخاب

از ره حق فاصله و غایت است

حج تجلی گاه روز محشر است
خود مثالی از سرای دیگر است
طوف و قربانی ز حج اصغر است
طوف حق اما ز حج اکبر است

قدرت حق بی حد و بی انتهاست
هر که با حق نیست در رنج و بلاست
قدرت ما از خدای لا یزال
هر که با حق در بیفتد ، او فناست

هفت شهر عشق چون پیموده شد
سر به خاک دوست هر دم سوده شد
جان رها شد ، گر ز بند نفس پست
دل ز عصیان و غضب آسوده شد

عزت و شوکت از آن کبریاست
قدرت و حکمت برای اولیاست
اولیا را می دهد قدرت خدا
قدرت حق ذاتی و بی انتهاست

چو خواهی سعادت در این روزگار
مشو غافل از مرگ و از کردگار
توسل، تضرع، به درگاه حق
شود موجب رشد و یابی قرار

آن خدایی که پرستیم کجاست؟
او بود ظاهر و پنهان از ماست
او بزرگ است ، امید من و توست
خلق را هادی و خود نا پیداست

تجلی حق ، در صفات خداست
نه در ذات و نه جلوه هاست
ملک می دمد روح را بر بشر
باذن خدا ، آدمی را بقاست

منشا هر چیز از ذات خداست
قدرت حق در ید و بازوی ماست
ما درون کشتی و بر روی آب
ناخدای ما ، خدای کبریاست

می رسد الطاف حق هر روز و شب
پس چرا مایوس و دل گیری ز رب
او دهد جان و دهد روزی تو را
از خدا کن حاجت خود را طلب

من که باشم تا کنم از حق گله
من چرا بی صبرم و بی حوصله
آنچه هستم ، آنچه دارم ، از خداست
هر چه او خواهد شود بی واسطه

آن خدایی که پرستیم کجاست؟
آنکه در عالم هستی یکتاست
این جهان آینه ای حق باشد
هر کجا می نگری او پیداست

اثر و نقش خدا در همه جاست
هر طرف می نگری حق پیداست
این جهان جلوه ی حق می باشد
جسم بی جان ، اثری در رویاست

گر بخوانی حق ز اعماق وجود
در قیام و در رکوع و در سجود
نور مطلق ، صاحب فیض و کمال
استجابت می کند ، دریای جود

عشق حق ما را چه بالا می برد
از زمین تا عرش اعلا می برد
می رود احمد به معراج برین
بین محمد را کجاها می برد

سوز دل دارند مردان خدا
از گناهان بشر در هر کجا
شادی و شور و نشاط آدمی
بندگی باشد ، چو تسلیم و رضا

کی کند یزدان نظر بر حال ما؟
کی برد ما را به پیش خود خدا؟
گر تو باشی غمگسار دیگران
دان تو باشی در جوارش در سرا

گر شوی عامل به انواع صفات
تو به یاد آری خدا را چون صلات
دان که اعمالت رضای حق شود
تو بنوشی از کفت آب حیات

زیبایی حق نهفته در ذات و کمال
در آینه ی جهان بود حسن و جمال
هر جا نگری ، فقط خدا را بینی
با کسب یقین و معرفت در همه حال

خوشا آنان که در پیش خدایند
شفیق و مهر بان و بی ریایند
ندارند مونسی جز یار محبوب
که جان خود به جانان را فدایند

وارث عالم فقط یزدان بود
ناجی انسان فقط قرآن بود
حاکم گیتی خدای عالم است
کسب دنیا فانی و خسران بود

عجب نقش و نگاری گرد ما هست
عجب نقاش چیره هر کجا هست
شود تحسین ، اگر آنرا کنی درک
به هر چه بنگری ، نقش خدا هست

این جهان با نور حق با ارزش است
کی جهان بی اذن او در گردش است
هستی و عالم ، تجلی خداست
نور یزدان عامل هر چرخش است

هر که باشد در پناه کردگار
نیست او را غصه و اندوه و زار
می دهد فرمان خدا بر آب نیل
تا که موسی بگذرد از کارزار

خالق هستی سرا پا دانش است
عامل اصلی هر پیدایش است
نیست در کون و مکان مانند او
درک حق خارج ز فهم و بینش است

گر بیاری ذکرحق دائم به یاد
می شود نعمت فراوان و زیاد
گر یقین پیدا کنی درنقش حق
نیست اندوه و غمی و انسداد

الهی تویی مهربان هر زمان
که نزدیک باشی مرا هر مکان
منم غرق در لطف و احسان تو
بخواهم ز تو ، معرفت ارمغان

ما همه موجیم و حق دریا بود
ما همه خاکیم و جان والا بود
جان ز دریا و بود امواج آن
ما همه هیچیم و او یکتا بود

خالق بی نقش دل را کی برد
حق دهد ما را توان و هم خرد
می نماید خویش را با جلوه ها
تا توانی کن ستایش، چون سزد

عامل رشد است ، عشق ایزدی
عشق حق ، بالا برد عقلت بسی
مرکب عقل است ، عشق لا یزال
می کند کامل تو را ، از هر بدی

سیر حق آرد تو را پیش خدا
در بهشت و در سرایی دلربا
هر که باشد در صراط مستقیم
می رود در نزد محبوبی ولا

سیر حق باشد به سوی کردگار
می کند ما را فدائی ، بی قرار
آن بود جذاب و باشد دیدنی
عاشقان حق، شفیق و جان نثار

ای مسافر سیر حق طی کردنی است
نفس را از بیخ و بن پی کردنی است
هفت شهر عشق را پیمودن است
این دل بیمار را ، نی کردنی است

الهی تو یی مهربان هر زمان

که نزدیک باشی مرا هر مکان

منم دور از لطف و احسان تو

بخواهم زتو جایگه در جنان

عمر من از بی وفایی شد خزان
لطف حق همواره در روح است وجان
من نگردم نا امید از لطف هو
آنچه دارم از خدا گشته عیان

الهی گشته ام دیوانه و مست

چو عاشق مى روم در گوشه ای پست

نبینم جز تو محبوبی دگر را

نمی دانم خدایم را کجا هست

الهی به خون شهیدان قسم

تو لطفی عطا کن بر این نفس هم

نما راه تقوا و دین بر بشر

نگردند گمره در این پیچ و خم

خداوند عالم، حمایت نما

مرا در دو عالم طریقت نما

تویی صاحب علم و دانش بسی

همیشه تویی ناظر و رهنما

الهی بده بنده را علم و دین

تحمل کنم بی وفایی کین

کنم بندگی و اطاعت ز رب

شناسم خداوند جان آفرین

دمادم می روم من خانه ی دوست

بگویم دلبر دیرین من اوست

خداوندا گناهانم بیامرز

لقای حق تعالی دان چه نیکوست

الهی به شب زنده دار ان تو

که جز تو نخواهند یاران تو

نما لطف خود را بر این بنده ها

کنند شکر نعمت ز احسان تو

الهی به لطفت ، جهان آفرین

هدایت نما خلق را در حزین

تویی هادی و رهنمای امور

منم جاهل از فهم قرآن و دین

هدف از خلقت انسان چو خواهی
    عبادت باشد و زهد الهی
بشو تسلیم در امر الی الله
   اگر خواهان رشدی و تعالی

آنچه می گویم بیان وحی و هو
آن رسیده از نبی و آل او
من نگویم بهر خود ، حرف و سخن
گاه می گویم به خود ، کمتر بگو

گفتما ای صنما، راه نما بر انسان
گفت عترت بود و نور جلی در قرآن
گفتمش خلقت انسان چه پیامد دارد
گفت احسن بود و طرد نما هر شیطان

خداشناسی

بخش دوم

مصرع های بلند

می شود گمراه هر کس ، غیر حق باشد امید
آنکه امیدش بشر باشد ، نگردد رو سفید
هر که امیدش خدا شد ، می شود حق ناجیش
واگذارش می کند حق ، هر که گردد نا امید

می شود نومید ، آن کس غیر حق دارد امید
وآنکه امیدش خدا باشد ، نگردد نا امید
ناجیش ، باشد خدایش، هر که را امید اوست
چون خدایش واگذارد، او نگردد رو سفید

امروز جهان منتظر اذن ظهور است
هر چند عدو صاحب اسباب و شرور است
منکوب نما باطل و حق را بنگر نیک
کین توصیه ی اصلی قرآن و زبور است

سر آغاز هر کار با یاد و نام خداست
خداوند جان آفرین، شاهد کارهاست
شروع کن به نام خدا و توکل گزین
خدا می دهد اذن هر کار و همراه ماست

عمر خود در ره حق طی و جهان آرا باش
کن تلاشی دو چندان و همی کارا باش
هر که در راه خدا بود یقینا خوشبخت
حکم حق هست تو را هادی و آن اجرا باش

انچه حق گفت همان گو و همی جویا باش
راه یزدان بنما طی و همانند علی ، مولا باش
حق بیان کرد کلامش به زبان احمد
در دفاع از فقرا یار، همین حالا باش

بی صبوری مکن وشکوه نکن والا باش
چرخ گردون نکند رحم به ما , دانا باش
خود بزرگی مکن و لاف مزن در ایام
این جهان محضر حق باشدو با تقواباش

این جهان جای عمل باشد و هم کار و تلاش
غافل از حق و عنایات مشو، کبری باش
مرد میدان وعمل باش ، چو مردان خدا
کن به تکلیف عمل، مخلص و بی همتا باش

آغاز سخن همیشه بسم الله است
خالق به همه ناظر و او آگاه است
هر کس به خدا تکیه کند پیروز است
دوری بنما ز ناکسان، بد خواه است

راه حق را بنما طی و همی جویا باش

کن تمنا ز خدا عشق و د می شیدا باش

این جهان رهگذری باشد و آن زود گذر

توشه ای کسب نما بهر خود و کوشا باش

بیراهه نرو جان دلم ، راه خراب است

این ره که روی بی ثمر و پست و سراب است

راهی که خدا گفت و نبی طی بنموده است

راه صلحا باشد و همواره خطاب است

از خدا عشق طلب ، علم طلب هم اسرار
عاملی هست ترا سوی خودش در فکار

دان نعائم همگی بی حد و بی پایان است
گله از حق منما ، عشق طلب هم دیدار

هر چه خواهی به خدا گو ، غم و هر اسرار
او بود خالق و آگاه به هر سختی کار
حق بود ناظر و آگاه به اعمال بشر
ز خدا راه طلب ، راه شهیدان هموار

سیر حق دارد سروری جان فزا
جملگی عشق است و نور است و صفا
هر که باشددر صراط مستقیم
می چشد می را ز دست دلر با

سر آغاز هر کار با ذکر و نام خداست
خداوند ر‌وح و روان، شاهد کارهاست
که ذکرش تسلی دهد، روح و جان تو را
خداوند محبوب و همراه و او آشناست

حق تا به ابد زنده، جبر است کمال ما
با یاد خدا باشید، خبط است عدول ما
گر هست تو را کاری ، با اذن خدا باشد
چون نیست شوی آنی، جبر است افول ما

این همه دلهره از آتی و رخداد نباش
لحظه ای فکر کن و عامل هر باد نباش
تو ممکن کار خلاف و تو مکن هر کاری
جز خدا، دعوی امداد ز افراد نباش

ای جوانان بر شما گویم یکی حرف حساب
از خدا خواهم که باشد بر شما فصل الخطاب
هرکه کوشد در ره یزدان، بگیرد پاسخش
تا توانی از گناهان عبث، کن اجتناب

انبیا راه تعالی بنمودند بیان
راه آنان ندارد خطر و شر و زیان
غافل از حق مشو ای بنده ای امیال زبون
ره شیطان نبرد مقصد یزدان و زیان

ره حق رو ،که بود راه شهیدان و خدا
عاقبت نور خدا بینی و اصحاب ولا
ره حق در همه اوقات عیان می باشد
طی نما راه نبی ، مشی شهیدان هر جا

دان سعادت به عمل باشد و تقوای درون
نی سخنرانی و افسانه و امیال زبون
این جهان پر زحوادث بود و جوش و خروش
نیست تقوای الهی به حسادت به سکون

کن توکل به خدا، در همه ی کار و امور
اعتماد است به یزدان حکیم و منصور
با تلاش است تو را رشد و تعالی هر گاه
همتت قرب الهی بود و سعی و عبور

سالها نزد اساتید ریاضی و علوم
کسب دانش بنمودم چو اعداد و رقوم
ما نیابیم چو ذات احدی را هرگز
لوح محفوظ بود ، نزد امام معصوم

آخر علم بود روشن و آن هم گویاست
وصف خورشید بود سخت ولی آن پیداست
علم ما شرح دهد علم خدا را هر عصر
با ریاضت بشود کشف و هویدا بر ماست

درس دین را ز بزرگان ادب من دارم
من تلمذ بنمودم همی در عمرم
ره گشا بود مرا شرح و کلام قرآن
از خدا حکمت و دیدار و لقا می خواهم

گفت مولایم علی ، نور خدا
در خصوص عقل و علم و هم قوا
باعث لغزش شود ، بی یاد هو
یاد حق لازم بود در هر کجا

بی خدایی موجب افسردگی است
دور گشتن از خدا بیچارگی است
رشد ما در سایه ای نور خداست
بی خدایی باعث هر تیرگی است

باعث لغزش شود ، بی یاد هو
در مصائب می رسد امداد او
خوار گر دد هر که باشد بی خدا
غیر حق پاینده و منجی مجو

عجب لطفی خدا دارد به آدم
ولی غافل ز اسراریم هر دم
بشر غافل ز الطاف الهی است
خدا همراه و دلسوز است و همدم

تجلی حق ظاهر است و بود خود نهان
شود جلوه گر در حیات و جهان هر مکان
کند خلق هفت آسمان را خدا ، در سما
سبب شد وجود چنین عرش و هم آسمان

بگفتا ولی خدا ، نور هستی ، امین
تکان شدید است موجب ، فلک را چنین
بخاری بود روی آب و ‌کف روی آن
سپس آسمان می شود خلق و گردد بهین

چه خوش گفت مولا علی از بخار
بود آسمان نخست ، محکم و استوار
نیاز بشر باشد و طی ارض
حفاظی بود بر زمین و کند استتار

ما بخوابیم و تو هستی بیدار
ما ضعیفیم و تویی خود قهار
ای خدا رحم نما از کرمت
ما بخیلیم و تویی خود انصار

درسوز و گدازیم ، ز کردار
در رنج و عذابیم ، ز گفتار
بر ما بنما عفو خدایا
در غرق گناهیم ، ز پندار

بیچاره و خواریم، نکردی اظهار
درمانده ز خویشیم، نگفتی اسرار
ای خالق هستی و جهان، ما دریاب
قاصر ز وجوبیم ، ندیدی رفتار

خداوندا عطا کن عشق جان سوز
ندارد بینوا فهمی دل افروز
گدایت طالب اسرار هستی است
بخواهم لطف تو اندر شب و روز

ما چه خواهیم در این عالم هستی ، شاها
ما گدای شه شاهانیم ، در فکر لقا
این جهان آن خدا باشد و هم زود گذر
توشه ای کسب نما بهر خود و شوق ولا

مبدا هستی خدا و آخر هستی خدا
راه گمراهان جدا و راه خوبان شد جدا
حق بود هم ظاهر و مخفی ز دید بندگان
او بجویی در خود و یابی تو او را هر کجا

قبله گاه و کعبه ی مقصودما ، ام القری است
این جهان و آن جهان ، از پرتوی علم الهدی است
نور یزدان منجلی در احمد و قرآن بود
آیه های این جهان و آن جهان ، کشف الدجی است

من پیر شدم از غم دوری و جدایی
ای دلبر من ، همدم من ، یار کجایی
مخفی ز منی دلبر دیرین و رفیقم
هر جا اثری از تو ، ولی جای تو خالی

چه کنم حرف دلم را بزنم یا نزنم
همرهی نیست که گویم دل پر درد تنم
دل من مخزن درد است نبینم کس را
جز خدا نیست انیسی که بگویم سخنم

مخزن اسرار حق دانی کجاست
در دل احمد و آل مصطفی است
هر که دریا دل بود با عشق هو
سینه اش مملو ز عشق کبریاست

قدرت ما از خدا و عاقبت روزی فناست
قدرت حق لا یزال و بی حد و بی انتهاست
قدرت ما با تلاش و قدرت او ذاتی است
قدرت عالم از او و جمله قدرتها خداست

هر کجا می نگرم ، جلوه ی حق را پیداست
جلوه ای از صفت و حکمت او در دنیاست
نقش حق بر در و دیوار عیان می باشد
دست حق جاری و با اذن خدا آن برپاست

من به درگاه شه عرش و سما آمده ام
پیش معشوق و امیر دوسرا آمده ام
بار الها ، به در خانه ای تو چند زنم
به در خانه ای محبوب و خدا آمده ام

مردان خدا به دیدن یار خوش اند
از خوردن می ز دست دلدار خوش اند
آنان که اسیر روی معشوق شدند
با اهل دل و رفیق اسرار خوش اند

ما به دنبال خداییم ، ولی او با ماست
گهری هست که در عالم هستی پیداست
او بود خالق هستی و جهان پرتوی او
نتوان وصف خدا کرد، که او ناپیداست

تا نشوی خالص و بی ادعا ، دیدن یزدان محال
گر نبری حبل خویش ، نیست تو را یک مجال
تا نکنی ذهن ز انفاس دون ، خالی و بی محتوا
دیدن محبوب و یار ، نیست به جز یک خیال

گر نبری حبل خویش ، یوسف کنعان نشوی
تا نکنی صرف وقت ، حافظ قرآن نشوی
با دل بیمار نفس ، طی مراتب محال
تا نشوی سوی یار ، شاهد یزدان نشوی

مبدا هستی خدا و آخر هستی خداست
می توان گفتا که او از ابتدا تا انتهاست
خود نمایی می کند در عالم و قرآن وانس
ذکر یزدان در بیان و در کلام انبیاست

آن خدایی که پرستی نتوان وصف نمود
کس ندیده است و نبینند خداوند وجود
آنچه گویند برای من و تو کامل نیست
ذات حق را نتوان یافت، در غیب و شهود

گر عشق لقا باشد ، سهل است مصیبت ها
چون در ره یزدانی ، شهد است ملامت ها
بی نور خدا تار است طى کردن این دنیا
با هادی و پیغمبر ، سهل است اجابت ها

دل اگر رنجیده شد ، کی مى توان ترمیم کرد
آدمی چون رانده شد ، کی مى شود تعلیم کرد
در جوار حق شدن ، تسلیم شرط لازم است
روح و جان یاغی بود ، کی میتوان تسلیم کرد

ما به دنبال خداییم ، ولی او با ماست
گهری هست که در عالم هستی پیداست
او بود خالق انسان و جهان پرتوی او ست
نتوان وصف خدا کرد ، که او ناپیداست

روزی ما می رسد ، بی تاب و سرگردان نباش
عاقبت باشد خوشی ، نالان و بی ایمان نباش
حق تعالی حامی و هر دم حمایت می کند
بهر دنیای دنی ، مجذوب و در حرمان نباش

از قدرت حق بشر بسی حیران است
با اذن خدا هر دو جهان ویران است
مغرور مشو که زندگی چندین روز
در طوف حرم ، شاه و گدا یکسان است

ذکر رحمان الرحیم ، حی و سبحان وکریم
خالق کل و قدیم ، بشنو از رب عظیم
رستگار است در جهان ، در دو عالم همزمان
هر که آرد بر زبان ، نام یزدان حکیم

حق تعالی
امید من خدای من ، منجی و رهنما تویی
یاور بی ریا ی من ، مامن بینوا تویی

مظهر پاکی و عطا ، خالق بی مثال من
همدم در خفای من ، قدرت ماورا تویی

کی می شود خدایا ، آزادی و رهایی
بنما طریقتی را ، چون نیست آشنایی
بی تاب روی ماهت ، بهر لقای جانان
در راه عشق و معشوق ، باید شوی فدایی

بیرون شو از لاک درون ، از حبس خود پروانه وار
تا یار خود پیدا کنی ، مجنون حق دیوانه وار
دیوانگی در عرف ما ، بیرون شدن از عقل و هوش
منظور ما بی خود شدن ، خواهان حق رندانه وار

نردبان معرفت طی کردنش هموار نیست
در نگاه عارفان عشقی بجز دلدار نیست
یار و معشوقش بود بی حد و حصر و انتها
در دیار عاشقان دیوانگی پندار نیست

غافل از خویشم و آید چه بلاها به سرم
ز حقایق ز مواهب بشری بی خبرم
بار الها ، به من آمده در کوی رفیق
گوشه چشمی بنما ، تا که نوایی ببرم

چون که من غافل ز خود ، در بند شیطانم اسیر
ای خدا ، من ناتوان با جنگ او ، دستم بگیر
لحظه ای ما را مکن مشغول بر نفس درون
ما دچار غفلت و ضعیفیم ، مغرور و فقیر

هر کسی عاشق شود ، در انتظار دلبر است
فرد عاشق ، کی خطا از دلبرش را در سر است
همچو مجنون ، از فراق یار بی تاب و تب است
سختی آسان می شود ، چون که خدایش اکبر است

خود آرایی و خود بینی خطا و خود فریبی است
طلب غیر از خدا واهی و بی جا و غریبی است
تلاش آدمی ، حق جویی و کشف حقیقت
پیام هر حکیم و حق پرست و هر ادیبی است

تو به دنبال خدایی و ز خود بی خبری
گم شدی در خود و از دست بدادی گهری
تو گمی ، خالق تو حاضر و حی و پیداست
تو به بیراه مرو ، تا که بیابی اثری

قل هو الله احد ، از ازل بود و ابد
ذکر حق جویان بود ، قل هو الله الصمد
کعبه ی دلها تویی ، هر کجا باما تویی
ای توانای حکیم ، دورمان کن از حسد

در غرق گناهیم ، تو باشی غفار
پوشنده ی رازی ، تو باشی ستار
ما را تو ببخش ، صاحب عفو و کرم
درمانده و هیچیم ، تو باشی قهار

عبد می گوید خدا ، هر لحظه می خواند تو را
نفس می گوید چرا ، در رنج باشیم و بلا
عقل می جوید تو را ، از قعر دریا تا سما
نفس می سازد جدا ، هم حب و هم عشق خدا

با نور خدا ، در دل و جان ، یار ربودیم
یاری که برد سوی خودش ، خوب ستودیم
چون عشق خدا را به دل و جان بخریدیم
در طی هدف ، سبقت و پیشی بنمودیم

ما نداریم بجز خالق هستی دگری
ما گرفتار زبانیم و دو گوش و بصری
راه کج کی برساند ، من و تو در بر دوست
راه حق جو ، که نوید است و امید بشری

ثبت در عالم شود ، ظلم و ستم در هر مکان
مهربانی و محبت ، ماندگار است هر زمان
آنکه ماند حق تعالی، مابقی فانی شود
ماندگار است عشق خالق بر خلایق درجهان

خلق ما ، رفتن و بر گشتن ما از ازل است
رنج ها دارد ، و طی کردن آن با عمل است
تابع عشق عجب تابع پر پیچ و خمی است
هفت خوان دارد ، و رفتن به فراز کتل است

بار الها ، تو کریمی و رحیمی و عظیم
بار الها ، تو رئوفی و امیری و علیم
گوشه ی چشم بنما بر ضعفای محروم
ما فقیریم و گرفتار و اسیریم و ندیم

بار الها، دل من عاشق و شیدای تو شد
عاشق چشم و لب و روی شکوفای تو شد
من ندانم تو کجایی ، به چه تشبیه شوی
گر ببینم رخ تو ، کوی دلم ، جای تو شد

بار الها ، سفر کرب و بلا می خواهم
بار الها ، دل پر نور و صفا می خواهم
تو مرا عاشق و هم شیفته ی خود گردان
سفر عشق و زیارت به خدا می خواهم

بار الها، به در خانه ی حق چند زنم
تا گشایی در خود ، بلکه ندایی شنوم
بار الها ،به من آمده در کوی رفیق
گوشه چشمی بنما، بلکه نوایی ببرم

بار الها، تو کریمی و رحیمی و عظیم
بار الها، تو رئوفی و امیری و علیم
تا به کی سرور ما غایب و ما محرومیم
ما فقیریم و گرفتار و اسیریم و ندیم

روح باشد ماندگار و جسم بی جان می رود
عهد و پیمان ماندگار ، و عمر هر آن می رود
علم باشد ماندگار و ثروت از کف رفتنی است
آنچه ماند کار خیر است ، مابقی دان می رود

کاخ و ویلا کی دهد آرامش روح و روان
مال و ثروت کی دهد خوشبختی پیر و جوان
می دهد آسایش و لذت به ظاهر مر تو را
رو به دنبال کمال و معرفت در هر زمان

هر کسی عاشق شود ، در انتظار دلبر است
فرد عاشق ، کی خطا از دلبرش را درسر است
همچو مجنون ، از فراق یار بی تاب و تب است
سختی آسان می شود ، چونکه خدایش اکبر است

وقتی که شوی تنها ، جز حق نکنی تمکین
وقتی که شوی با حق ، مردم کنند تحسین
پس حق بودت کافی ، در عالم دون خاکی
دل بستن غیر از حق ، هر گز ندهد تسکین

گر بترسی از کسی ، گردی گریزان از جفا
گر بترسی از خدا ، گردی چنان سوی خدا
دان سپاس بی کران ، مخصوص ذات کبریاست
چون تو کل بر خدا گردد ، نمی گردی رها

دانی که خدا چه گفته و چه کرده و چه می کند
دانی که خدا چه پوشد و چه خواهد و چه می دهد
او رزق دهد ، غصه خورد ، هر چه بخواهد گردد
همواره خدا عیب تو و عیب همه می پوشد

سبب دلهره و غصه ی بی جا از چیست ؟
عامل این همه بی تابی و بی خوابی از کیست؟
دل ببر پیش خدا ، بهر سکون و تسکین
گر شود خانه ی دل خانه ی حق ، یک غم نیست

بشنو از رب عظیم ، خالق کل و قدیم
هر که آرد بر زبان ، نام یزدان حکیم
رستگار است در جهان ، در دو عالم همزمان
تا ابد دارد حیات ، حی و سبحان و کریم

یاد قیامت و مرگ ، هر گز تو را فراموش
یاد خدا نگردد ، در ذهن ها فراموش
احسان به مردمان هم ، سر لوحه ی مسائل
هر کار نیک و خوبی ، باید ز ما فراموش

جز توکل بر خدا سرمایه ی در کار نیست
هر که را باشد توکل ، کار او دشوار نیست
با امید حق تعالی ، کی بشر تنها شود
در گلستان طبیعت ، هر گلی بی خار نیست

فصل دوم

دین اسلام

۵.شیطان

از بهر نجات و دفع شیطان
تقوا و عمل به شرع و قرآن
منجی بشر ز جهل و غفلت
ایمان و عمل به حرف یزدان

دشمن دین خدا رخنه دو چندان کر ده
حمله بر غیرت و ایمان جوانان کرده
عزت و شوکت ما در گرو بیداریست
دشمن روح بشر ، مکر چو شیطان کرده

معنی شیطان چه باشد از نگاه اولیا
چیست مفهوم وجودش از لسان انبیا
می فریبد مردمان ساده لوح و خرده بین
بس که زینت می دهد اعمال دشمن را جلا

شیطان هوس هر آن ، غلاده کند ما را
هر لحظه کشد سویی ، سجاده برد ما را
گر پیشه شود تقوا ، در محضر حق باشی
علم لدنی در جان ، افزوده شود ما را

۶.اشعار مذهبی

جمعی به تفکر و عبادت
مشغول نیایش و ریاضت
جمعی به ریا و خدعه و زور
در فکر خلافت و خیانت

جمعی به نزاع و جنگ و غارت دنبال مقام و پست و شهرت
جمعی به تلاش و کار و کوشش
در کسب حلال مال و ثروت

جمعی که اسیر نفس خویش است
کی درصدد علاج بیش است
هر کس که بود اسیر شیطان
مشغول گناه و نفی کیش است

جمعی که حریص مال دنیاست
کی در صدد حصول عقباست
مشغول ریا و مال بیش است
اندر دو جهان اسیر و تنهاست

جمعی به توسل و عبادت
مشغول دعا و ذکر حاجت
جمعی به عذاب و رنج و سختی
در دام فلاکت و مصیبت

جمعی که حذر از آن صواب است
همچون قدحی ز منجلاب است
جمعی که برای ما ملاک است
مردان خدا و حرف ناب است

جمعی که همیشه سر فرازند
در محضر حق به ذکر و رازند
دائم به نیایش و عبادت
مشغول  ریاضت و نمازند

جمعی که شقی و بی حیا شد
در محضر حق ادب فنا شد
هر کس که ادب مرام گردید
محبوب خلایق و خدا شد

گنه در اهل دل راهی ندارد
دلیلی غیر خود خواهی ندارد
گنه را چون نجاست می توان دید
بجز دوری ز آن جاهی ندارد

از هزاران اندکی با معرفت
مابقی اندر گناه و معصیت
خوش به حال سالکان و اهل دل
صاحب عز و مقام و منزلت

گر قناعت پیشه گردد در امور دنیوی
کی شوی محتاج و گردی بی پناه و منزوی
ای خدا ما را مکن محتاج خلق و این و آن
گر چه ما غافل ز حقیم و امور معنوی

دوستی گردد عیان ، اندر مصیبت یا که فقر
جز خدا حامی نباشد ، در سرا شیبی قبر
تا به کی غافل ز خود در این سرای بی وفا
دشمن ما در درون جان بود تا روز حشر

دوستی با مردمان ، باید فزود
دشمنی با دشمنان ، باید زدود
ممکن است روزی عوض گردد نظر
دوستی یا دشمنی ۱ دارد حدود

دوستی یا دشمنی دارد حدود
می شود روزی عیان ، اسرار زود
سعی کن بر خویشتن غالب شوی
تا که گویند آفرین و صد درود

اهل احسان و شفقت ، گهری یکدانه
قدر دانان محبت ، چو صدف دردانه
جان فشانی و گذشت شهدا الگو کن
مشی ایثار و شهادت ، هدفی جانانه

جمعی به فساد و رنج و شهوت
گمراه و اسیر نفس و غفلت
جمعی به دعا و ذکر یزدان
خواهان کمال و علم و عزت

عبادت چون غذاى روح و جان است
ادایش روز و شب قوت روان است
بریدن از خود و طى کمال است
نجات هر کسی مرهون آن است

خوشا آنان که  در راه  ولایت
رها کردند جان و مال وثروت
برای  حفظ   دین و راه   یزدان
گذشتند از  زن و فرزند و مکنت

چون گنه آید زداید جان تو
گر اجل آید بگیرد جان تو
هر گنه ضایع کند روح تو را
با نیایش کی بمیرد جان تو

آرامش آدمی ، ز دین است
اخلاق نکو ، ورا برین است
عقل و ادب و حیا ى انسان
ناجی بشر ، ز مکر و کین است

ترک دنیا ، شرط دینداری که نیست
دوری و ترک بشر کاری که نیست
ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎ ﻃﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎ
ﺗﺮﮎ مردم ، رشد و بیداری که نیست

رشد تو در سختی کار است و فکر
نی که در آسایش و دائم به ذکر
با تدبر با توکل کار خود آغاز کن
گرچه طولانی بود یا سخت و بکر

بشنو از اهل یقین و معرفت
نی ز هر بیگانه وشیطان صفت
بشنو از حق، از طریق صالحان
صاحب علم و مقام و منزلت

آدمی را دین و ایمان و یقین
می کند کامل ، وفادار و امین
فهم و ادراک و شعور آدمی
می برد تا کهکشان ها از زمین

ارزش زن ، به حیا و عصمت است
ارزش زن ، به وفا و عفت است
در حجاب و پاکی و دوری ز نفس
زندگی با همسری با غیرت است

با متقیان چو صابرین باش
در بین کسان ز ذاکرین باش
از حق طلب صفای جان کن
در قول و عمل چو شاکرین باش

خانه ی حق قبله گاه مسلمین
مامن امن و سرای مومنین
اولین خشکی دنیا مکه است
بهترین معبد ، برای اهل دین

کسب علم و معرفت را پیشه کن
از گناه و معصیت خود بیمه کن
ارزشت گردد دو چندان بی درنگ
در امور اخروی اندیشه کن

با تعبد، با تقید ، بی امان
جان و دل گردد رها از هر فغان
آدمی دائم اسیر نفس خویش
با ریاضت می رهد در هر زمان

در مصاف جاهلان خود بیمه کن
گر توانی زهد و تقوا پیشه کن
کسب بنما معرفت در زندگی
تا توانی در جهان اندیشه کن

کسب علم و کسب ایمان مر تو را
روح و جان را می دهد شور و صفا
آدمی با صبر و ایمان هم تلاش
در سعادت باشد و نور خدا

آب و آتش همره خاک و هوا
باعث ایجاد انسان در بنا
آدمی برگشت دارد سوی خاک
نیست انسان بی عقاب و او رها

با ترک گنه ، روح و روان شاد شود
با ذکر و دعا ، امید ما یاد شود
اعمال بد و خوب همه ، گردد ثبت
با هر گنهی حسن تو بر باد شود

امید گدایان و بیچارگان در جهان
عطا کن به ما راه خوبان عیان
فقیران و در ماندگان منتظر
نباشد امیدی به جز دل ستان

درآن وقت دشمن ز ما دیده شست
که ایمان راسخ ز مردم بجست
بجز حی مطلق ، خدای علیم
مرو نزد نامحرمان از نخست

زمانی که دشمن کند سیطره
ندارد ترحم به کس ، یکسره
ببین کودک شیر خوار حسین
زند تیر خود بر گلو ، حرمله

زمانی هوس حاکم و اصل شد
که ایمان و باور ز ما فصل شد
غرور و تعصب به بیگانگان
شعار مقدس بر این نسل شد

از آن روز دشمن به ما چیره شد
که دین و دیانت ز بن کنده شد
چو ارزش به ضد خودش اصل شد
ز فرهنگ چیز دگر عرضه شد

آرامش آدمی ، ز دین است
اخلاق نکو ، ورا چنین است
عقل و ادب و حیای انسان
منجی بشر ، ز مکر و کین است

معرفت همراه ایمان و شعور
همره انسان بود تا قعر گور
آدمی با عقل تنها ناقص است
عاملی باشد برای فهم نور

صاحبان فضل وعلم و معرفت
کی خطا کار و دچار معصیت
مردم اهل یقین در هر زمان
مظهر پاکی و اهل مغفرت

امشب همه در راز و نیاز ند
در مسجد و محراب و نمازند
بر دلبر خود عشق بورزند
هم ناله و در سوز و گدازند

تا توانی بندگی را پیشه کن
در جوانی تا توانی توشه کن
تا بری در سن پیری بهره اش
در امور آخرت اندیشه کن

در جوانی زهد و تقوا پیشه کن
تا توانی روح و جان را بیمه کن
تا که در پیری شود سرمایه ات
وقت هجرت می رسد ، اندیشه کن

گوهر عمر شما سرمایه است
طاعت حق بهرتان پیرایه است
در جوانی با عبادت خو نما
لذتی ما را دو چندان داده است

چون گنه قلب تو را تسخیر کرد
ذکر حق کی بر دلت تاثیر کرد
هر که نفس خویش را درمان نکرد
کی مرام و مشی خود تغییر کرد

بهترین نعمت ترا عقل است و هوش
در مصاف جاهلان باید خموش
بهترین اخلاق دوری از جدل
جاهلان غافل ز درک و فهم و جوش

تسلی ده درون و باطن خویش
عبادت می شود موجب تو را بیش
دهد آرامش و تسکین و عزت
شده تاکید در آئین و هم کیش

فضیلت با عمل تعیین گردد
چو زنبور از عسل تحسین گردد
رسالتهای عارف این چنین است
صداقت در عمل تبیین گردد

شب قدر است و ایام عبادت
نصیب نور حق گردد شهادت
شکستند حرمت محراب و مسجد
به خون آغشته شد دین و سیاست

شب اجر است و محتاج ثوابیم
شب بیداری و ذکر است و خوابیم
تویی دریای رحمت ، نور مطلق
شب عفو است و مشتاق جوابیم

در پی دنیا مرو در زندگی
پیشه کن تقوا و زهد و بندگی
راه علم و معرفت را پیشه کن
گر بخواهی عزت و آزادگی

آنچه بالا می رود اذکار توست
آنچه با خود می بری افکار توست
در جهان ماند فقط نام و نشان
هر چه داری در جهان ، آثار توست

غم و غصه کند عمر بشر کم
تکبر می دهد جان تو را سم
کند افزون معاش و رزق و روزی
اگر بخشی ز مال و پول خود هم

مو منان دارند صفاتی اینچنین
صبر و ایمان همره علم و یقین
اهل تدبیر و عبادت جملگی
با حیا هستند ، افرادی امین

قلب پاک و روی باز و شرح جان
ازصفات صادقان و مو منان
می کنند انفاق از کسب حلال
روی خوش دارند ، سیمایی چنان

گناهان می شود با توبه معدوم
رذالت می کند ، الطاف مختوم
کند حسن عمل را ضایع غیبت
شود عقلت بدست خشم مسموم

رهزن ایمان تو اعمال توست
همره روز جزا افعال توست
آنچه کشتی ، می کنی آنرا درو
گر نباشد توشه ای، اشکال توست

ارزش انسان به انسان بودن است
در خفای این و آن بخشیدن است
ارزش انسان به زور و حیله نیست
بر کمال و معرفت افزودن است

توصیه بر اهل مسجد اهل دیر
دعوت مردم به تقوا کار خیر
تا توانی دست محرومان بگیر
ابتدا اقوام و آنگه دست غیر

با ترک گناه ، دل شود شاد
با ذکر و دعا ، حق کنی یاد
اعمال نکو ، می شود ثبت
با تهمت و افترا ، دهی باد

معرفت را تزکیه افزون کند
عاشق جانانه را مجنون کند
تزکیه با علم گر توام شود
کی بشر را نادم و محزون کند

تو با مردم مومن و راستگو
که دارند ایمان به یزدان بگو
ببخشا به مردم تو انفال را
بجز حرف حق ، چیز دیگر مگو

منافق بود خائن و زور گو
چو فاسق گنه کار باشد دو رو
بپر هیز از جاهل و بی خرد
سفارش کنم مردم راستگو

ای اهل گناه و معصیت توبه کنید
ای اهل ثنا و معرفت ناله کنید
مردم به دعا و مغفرت محتاجند
ای اهل سلوک و منزلت لاوه کنید

ترحم بر بدان باشد ستم چند
به نیکان کن ترحم ، جان و دلبند
شفاعت بر عدو و خصم جانها
بود ظلمی فرای آنچه در بند

جمعی به دعا و ذکر و حکمت
خواهان کمال و علم و عزت
جمعی به ریا و خدعه و زور
دنبال مقام و پست و شهرت

گر اهل سلوکی و نیایش با هو
بسیار مخور ، فاش مکن، اندک گو
با اهل خرد ، اهل قلم ، همره شو
تا فکر و عمل جهت بگیرد یک سو

چون گنه آید بمیرد جان تو
گر اجل آید بگیرد جان تو
هر گنه ضایع کند روح تو را
با نیایش دل نمیرد ، جان تو

بهترین توشه در این کون و مکان
رزق و روزی حلال است در جهان
گر بخواهی رشد و جنات برین
کسب آن کن ، تا شود روحت خزان

دین حق را زنده می سازد حسین
نور چشم مصطفی ، نور دو عین
می شود احیا مجدد ، دین حق
بین به پا شد جنگ کفار و حنین

نجات مسلمین ، راه حسین است
چراغ رهنما ، نور دوعین است
زمین کربلا و خون یاران
گلستانی ز عشق و نفی کین است

خوش به حال سالکان و اهل دین
همچو سلمان ، همچو اصحاب یمین
نامه ی اعمالشان در دست راست
می درخشد همچو خورشید و نگین

صبر و ایمان و کمک بر ماندگان
از صفات صادقان است در جهان
موجب رشد و کمال آدمی است
گر شود پیشه بشر را ، هر زمان

عامل بدبختی و رنج و بلا
ریشه دارد در گناه ما و لا
در زمان جاهلیت خود گواه
منجی مردم فقط دین خدا

با ستایش، دور گردی از خطا
از گناه و معصیت گردی جدا
چون خدا پاک است و پاکت می کند
هر چه غیر او بود گردد فنا

آدمی را دین به بالا می برد
در جوار حق تعالی می برد
دین زرد ما را به سوی کوی دوست
از زمین تا عرش اعلا می برد

گر بکاری در دلت بذر گناه
گر کنی غفلت ز احکام اله
نیست محصولی بجز رنج و عذاب
گر توانی توبه کن در بین راه

این جهان مزرعه ای اعمال ماست
تخم آن در فکر و در افعال ماست
خار و گل محصول کشت ما بود
رشد خار از دوری و اغفال ماست

گر بکاری در دلت بذر گناه
گر کنی غفلت ز احکام اله
نیست محصولی بجز رنج و عذاب
گر توانی توبه کن در بین راه

ای تراب تیره ، ای کوی و سرا
جایگاه جسم بی جان ، منتهی
می شود آزاد روح آدمی
جان شود آسوده از بند و رها

چون که پیمانه به سر شد، رفتی
بهر حق ذکر ورا می گفتی؟
توشه ای بهر سفر را داری؟
دست خالی چه کنی ، در رفتی؟

تو که اهل حقی ودانی عذاب
ادا کن دقیق و به ریز و حساب

نماند حقوقی به گردن ز موت
نباشد دیونی به وقت عقاب

فرصت طلبان ذلیل و خوارند و حقیر
قدرت طلبان حریص و مستند و اسیر
دوری ز هوای نفس و دوری ز گناه
منجر به هدایت است و یاری و نصیر

عدو با توسل به زور و فریب و دل پر عنود
تزلزل به پا کرد در باور و دین مردم ربود
تفکر به آیات نورانی ذوالجلال
شود موجب رشد و معراج انسان چه زود

می رسد حرف خدا بر مردمان،نور مبین
از طریق انبیا و اولیا ، از سوی دین
ظاهر دین حاوی فرمان و احکام خداست
باطنش اخلاق نیکو همره علم و یقین

مى رود ایمان و تقوا، در پی هر هرزگی
کبر و انواع حسد، آتش زند بر زندگی
هست تقوا چون لباسی، بر روان آدمی
بهترین عامل بود تقوا برای بندگی

عقیقه عامل رفع بلایاست
برای دوری شر و جفاهاست
عقیقه باعث احسان به مردم
برای شور چشمی و محاباست

عقیقه کار نیکو در سجایاست
که اسرارش نهان و از خفایاست
کند بیمه تو را اندر حوادث
که اسرارش نهان و از خفایاست

بجا آور عقیقه، چونکه اولاست
کمک بر بینوایان و رعایاست
نباشد مصلحت، جایش دهی پول
بکش یک گوسفند و دان رضاهاست

عقیقه موجب دفع بلا یاست
نباشد سهم تو از آن، خطاهاست
بده آنرا به ده ها فرد محتاج
رضای حق تعالی در عطا هاست

هر که می خواهد کند توبه ز افعال شنیع
او بپردازد حقوق دیگران را خود سریع
وانگهی با قلب و با اذکار گوید توبه اش
دور گردد از گناه و معصیت ، آنها جمیع

آخرین دین خدا کامل شود
سایر ادیان حق شامل شود
هست احمد خاتم ادیان هو
امر حق را جملگی عامل شود

حافظ دین خدا در پیچ و خم
با امام است وولایت بیش و کم
حافظ ما دین بود همچون سپر
تیر های نفس دون شر است و غم

اولیای حق ، برای حفظ دین ، جان می دهند
دین احمد را بیان و جهد و دستان می دهند
اهل بیت آگاه و دانا بر علوم هستی اند
با هدایت با روایت نور یزدان می دهند

در راه ولا چه اشک و خون ریخته شد
از بهر خدا سکوت و لب دوخته شد
تا دین نبی به پا و آن حفظ شود
شمع دل شیعیان ، چه افروخته شد

از برای دوری از آلودگی
چنگ زن بر حبل حق در زندگی
حبل حق در دین و در قرآن بود
نیست جز تقوا و زهد و بندگی

عده ای با کار خود ، نابود هر آئین کنند
عده ای با لفظ خود ، دین خدا ، بدبین کنند
دین فنا گشت و چه ها شد ، چون که باز
عده ای دین خدا را ، با غرض ، تبیین کنند

دوستی با مردم اهل دل و با معرفت
باعث تسکین ما در عالم و در آخرت
دوستی بامردم بی دین و بی ایمان بسی
می برد هر دم تو را در نکبت و در معصیت

.رمضان
بار عام است خدا را ، به ضیافت برویم
وقت دیدار مراد است که راحت برویم
حق ز کان کر مش سفره ی رنگین دارد
بهر دیدار خدا،راه شریعت برویم

۵۳.ماه شعبان
مژده ای دل که مه عید و مه جان آمد
ماه شعبان و مه جلوه ای یزدان آمد
گل نرگس، گل لاله، به جهان دیده گشود
حجت و نور خدا، نیمه ای شعبان آمد

۵۴.ماه صفر
چون ماه صفر آمد، غم ها چه عیان باشد
زهراست عزا دار و از سوگ فغان باشد
هشتش که فزون از بیست، آن وقت رحیل آمد
لبیک محمد گفت، آن میر جنان باشد

۵۴.ربیع الاول
در ماه ربیع است که عالم شده رخشان
منجی بشر عرش و زمین کرد گلستان
میلاد دو شمس و قمر هستی و عالم
صادق بود و ختم رسل مظهر قرآن

۵۵.ماه رجب
در رجب آماده گردی با نیایش، با دعا
ماه استغفار باشد، ماه مخصوص خدا
دو امام اول و پنجم به دنیا آمدند
کعبه بشکافد بیاید نور هستی مرتضی

۵۶.محرم
کاروان عشق آمد ، سوی جانان می رویم
در محرم عشق خود ابراز و گریان می رویم
دسته های مردمی ده شب هزاران سینه زن
عشق خود را برحسین ابراز و با جان می رویم

۷.دودمان اموی
چون پیمبر از بنی هاشم رسالت برگزید
دشمنی بر احمد و آلش به اعلا حد رسید
در مدینه دین حق نشر و مسلمانی رواج
شد مدینه قلب اسلام و مداوم آن تپید

۵۸.دوران عباسی
می کند برپا بنی عباس دولت در حران
مرکز آن می شود بغداد با عزم سران
از سپاه و لشکر عثمانیان در یک نبرد
منقرض شد سلسله عباسیان اندر جهان

۶۱.جنگ نهروان
سخت باشد حمله در پیکار و جنگ نهروان
چونکه قاری و مسلمان در میان و جمعشان
حق و باطل در زمان جنگ کفار و نبی
بود شفاف ونباشد شک وتردیدی چنان

۶۲.جنگ صفین
جنگ صفین است جنگ خدعه و مکر و فریب
شد عیان در عرصه ی میدان صفین و رقیب
تا به زانو آورد بی جنگ و خون ریزی حریف
در صف لشکر شکاف انداخت،آن طرح عجیب

۶۳.جنگ صفین
بر سر نیزه نمودند کاغذ وقرآن رها
لشکر مولا شود مقهور از ریب و ریا
گاه با پول و گهی خدعه،ستم شد بر سپاه
لشکر حضرت شکست را می پذیرد درخطا

۶۴.جنگ خندق
متحد گشتند کفار قریش و کافران
در نبردی نابرابر با سپاه مومنان
گفت سلمان رمز پیروزی،نیازش خندق است
تا بود یک مانعی در حمله های بی امان

۶۰.جنگ جمل
"راه امیر مومنان راه خداست بی گمان"
نیست طریق اولیا، جنگ و نبرد بی امان
جنگ جمل به پا شود، بصره سقوط می کند
نیست رهی بجز دفاع،جنگ علی و خاطیان

۶۶.جنگ احد
رمز پیروزی توکل بر خدای لایزال
هر که را باشد توکل،کی بود او را ملال؟
در پی نا کامی کفار در بدر و احد
انتقام خون یاران را گرفتند در جدال

۷۰.جنگ بدر
اولین جنگ بزرگ مسلمین در بدر بود
رمز پیروزی توکل، همره با صبر بود
گفت مولا مرتضی،از یاری و امداد غیب
می کند یاری خدا ، اخبار آن در صدر بود

۷۱.جنگ حنین
نبرد حنین است سخت و بود آن شدید
پس از فتح مکه شود جنگ و گردد پدید
ندارند ایمان محکم سپاه نبی در حنین
نبینند دست خدا را ، بود تکیه گاه و امید