فرازهایی از نامه حضرت علی به مالک اشتر( ۹)

 

باسمه تعالی
فرازهایی از نامه حضرت علی به مالک اشتر
قسمت  نهم
حقوق مردم
قصیده (۳۴)

 

گفت پیغمبر ، امین و مقتدای شیعیان
در خصوص حق  مردم از ولی و حاکمان

 

بشنو از مولا علی این گفته را از مصطفی
آن بود دری گران سنگ و نباشد مثل آن

 

نیست زیبنده برای امت  آل رسول
ناتوان باشد ز اخذ حق خود از والیان
 

در ادامه بشنو از مولا علی اسلام ناب
او خطابش مالک اشتر بود ، در آن زمان

 

گر چه مالک متقی باشد ، به دور از ظلم و جور
لیک مولا می نگارد ، نامه ای چون در فشان

 

گر کنی صبر و تحمل بر مصائب ، مشکلات
می دهد اجرت خدا اندر قیامت ، بی گمان


 

ارزشت افزون شود با رفع سختی ، معضلات
تا توانی بهترین خدمت نما ، بر مردمان

 

می گشاید حق تعالی باب رحمت باب جود
خود پسندی از خودت را کن رها در هر زمان

 

هم تحمل کن بیان مردمان را در نخست
چون که سخت است انتقاد و تیغ بران زبان

 

آنچه باشد بر خودت ارزنده و زیبا بسی
خواه آن را از برای مردم و بیچارگان

 

امر تو با مهربانی گر شود توام نکوست
این نشان قدرت و عز تو گردد در جهان

 

می دهی پاسخ به کار مردم نیکو سرشت
گر کنند اهمال در انجام امری عاملان

 

گر نباشد در توان خادمان کاری نخست
کن تو همت در برون رفت مسائل هر زمان

 

کار مردم را به وقت خود عمل کن بی درنگ
تا نگردد بر زمین کار رعایا همچنان

 

بهترین اوقات خود را کن نیایش با خدا
گر چه خدمت خود عبادت باشد و دری گران

 

گر بود نیت رضای حق تعالی در امور
هر عمل دارد ثواب و اجر یزدان بهرتان
 

چون نمایی خدمتی خالص به دور از هر ریا
دان که باشد از برای حق، خدای لا مکان
 

نیتت خالص شود اندر فرایض با خدا
کن تو اعمالت به دور از حب دنیا یا جنان

 

گرچه سخت است کار بی نقصان و عیب
کن عمل با دقت و صبر و درایت همچنان


 

خوان نمازی چون محمد ، با تامل هم رسا
تا شود ممکن اقامه ، بهر پیران و کسان

 

در میان مردمان  بیمار باشد ، هم مسن
در جماعت کن مراعات قلیلی ناتوان

 

می کنی ضایع نمازت  ، گر بخوانی با شتاب
عده ای محروم می گردند ، از ذکر و بیان

 

تا توانی کن زیارت مردمان را هر چه زود
تا نباشد شایعه جای حقیقت هر مکان

 

با حضورت در جوامع کن خصوع ، افتادگی
این نشان مهر و احسانت بود بر حاضران

 

از امور مردمان آگاه گردی با حضور
چند گاهی خود نما بر مردم و بر خادمان

 

مهربانی می شود حاصل اگر کردی چنین
می شود آگاه والی از مصائب ، ناگهان

 

در نظر کوچک شوی گرچه بزر گی هر نظر
دان قضاوت می شود حاکم ، ز سوی شاهدان

 

زشت زیبا می شود ، در نزد مردم بی جهت
تا توانی گو سخن با مردم  پیر و جوان

 

گر بود نیت خدا ، در کار مردم میثمی
اجر تو گردد دو چندان از خدا و مردمان

 

چلچراغ ما بسان چل حدیث  عاشق است
می دهد یزدان رجالی ، اجرتان را بی گمان

 

 سراینده
دکتر علی رجالی