مجموعه رباعیات مشترک(فروع دین)

مجموعه رباعیات مشترک

فروع دین

سروده شده توطط

علی رجالی و مهدی میثمی

 

روزه تنها آب ناخوردن که نیست

ره به سوی سفره نابردن که نیست

روزه تمرین جهاد اکبر است

روزه در پر خوردن و خفتن که نیست

 

 

وقت سحر است، خیز از بهر نماز

با یار و شفیق خود ،دمی راز و نیاز

در خلوت و تنهایی خود ، یار طلب

وقت سفر است ،خیز از بهر جواز

 

 

 

برخیز ز خواب ، وقت دیدار شده

بر خیز و بخوان ، که حق خریدار شده

صبح است و کنون وقت نماز است تو را

برخیز و ببین ، جهان پدیدار شده

 

 

 

از بهر بهشت ، کی کنم سوز و گداز؟

از بهر خدای خود روم سوی نماز

در فکر بهشت ، یا که از دوزخ داغ

هر گز نکنم ، عبادت و راز و نیاز

 

 

حج تجلی گاه روز محشر است

وحدت و همبستگی دیگر است

حج امید و شور و شوق مردمان

طوف حق را بی گمان جلوه گر است

 

 

 

 

تحمل کردن نادان زکات است
زکات عقل و از بهر نجات است
زکات علم و دانش ، انتشارش
تعالی بشر هم در صلات است

 

 

نمازی خوان چو مولا گر توانی
که تیر از پا کنند و خود ندانی
نمازی با حضور دل بپا دار
که اجرش بی حد و کاری چنانی

 

نبی گفتا ستون دین نماز است
و معراج مسلمانان نیاز است
ادای ذکر حق روشن کند دل
بسوی وصل حق ما را جواز است

 

اگر خواهان قربی و جمالی
اگر راغب به رشدی و کمالی
نمازی خوان که حق راضی از آن است
اگر مایل به وصل ذوالجلالی

 

 

خدا واجب نموده بهر انسان
نمازی پر گهر ، دری چو فرقان
سراسر حکمت است و ذکر معبود
ادایش باعث آرامش جان

 

 

 

حج تجلی گاه روز محشر است
خود مثالی از سرای دیگر است
طوف و قربانی بود اعمال حج
حج بی سعی و صفا هم ابتر است

 

 

نماز با ولایت روشنائیست
رضای کردگار و دل ربائیست
ولایت ریشه و اصل و عمود است
نماز بی ولایت جان زدائیست

 

عامل خوشبختی و رفع نیاز
در نماز است و بود آن چاره ساز
عامل بدبختی و فسق و فجور
در گناهان است و دوری از نماز

 

شرط وصول حق بود راز و نیاز
خواندن او چه در دعا و در نماز
مغفرت و رضای حق نیاز ماست
اتش دوزخ خدا ، سوز و گداز

 

 

نیست کسی در این جهان و آن جهان
تا که کنی تکیه به او به هر زمان
گر تو نمایی به خدا راز و نیاز
می دهدت ز راه خویش و بی گمان

 

 

روح ما خواهان حق باشد مدام
زین سبب خوانی نمازت را تمام
سر فرو آری به خاک و سجده گاه
گاه باشی در رکوع و گه قیام

 

 

آن که ضایع می کند حق صلات
کی بنوشد با لبش آب حیات
بندگی حق تعالی قرب ماست
تا توانی ذکر حق گو در صفات

 

 

عبادت بهترین راه وصال است
بریدن از خود و طی کمال است
هدایت می کند دل را سوی رب
رضای حق تعالی در خصال است

 

 

عبادت در نهان و اختفا نیست
پیمبر گفت در دین انزوا نیست
عبادت را بود اعمال ظاهر
نماز و صوم وحج هم در خفا نیست

 

 

پانزده رنج و بلای جان گداز
آیدت گر سست انگاری نماز
هم در این دنیا و هم در آخرت
گر نباشد با خدا راز و نیاز

 

 

 

آنکه ضایع می کند حق صلات
کی بنوشد از کفش آب حیات
حق آن بر بندگان سنگین بود
اول وقت است ما را باقیات

 

 

 

دعوت خاص خدا ، ماه خدا
در ضیافت جملگی نور و صفا
می شود سرکوب انفاس لعین
دور گردد آدمی از هر خطا

 

 

روزه ذکر است ودعا و رمز و راز
یاد معبودی که باشد بی نیاز
خواندن و فهمیدن قرآن نکوست
با صدای دلنشین و دلنوار

 

 

 

الهی فطر ما را کن تو فاطر
نما ایمان ما را سخت و فاخر
سرای حق بود دل های مومن
دل آنان بود انوار طاهر

 

 

عجب ماهی است این ماه عبادت
مه ارض و سما و قدر و رحمت
بود ماه خدا و عشق و تقدیر
دهد آرامش و صبر و متانت

 

 

نماز ، آن عامل دوری ز خسران
انیس قبر و نور دل بود دان
چراغ رهنما و زینت ماست
بهای جنت است و عز انسان
 

 

وقت سحر است ،خیز از بهر نماز
با یار قدیم خود ، دمی راز و نیاز
تعجیل شود در فرج و اذن ظهور
با اذن خداست ، می کند او آغاز

 

 

 

گر نهی پا بر دل و امیال خویش
می نهی پا بر خود و امثال خویش
چون کنی دل را سرای شاه جان
می شوی شرمنده از اعمال خویش

 

 

نفس دون افعی و بر ما حاکم است
هر که دارد پیروی، دان نادم است
تا توانی کن حذر از نفس خود
هست شیطان در درون وعالم است

 

 

 

نفی خود کردن و اثبات وجود
باعث رشد است ومعراج و صعود
هست یکتا گوهری همچون خدا
در قیام و در رکوع و هم سجود

 

 

این مقام دنیوی ، دارد زکات
تا توانی خدمتی کن ، در حیات
چند روزی این امانت دست توست
خدمت مردم بباشد چون صلات

 

 

نماز با ولایت روشنائیست
وصول کردگار و دلربائیست
چو خوانی روح تو آرام گیرد
مقدم بر امور زندگانیست

 

حج طواف خالق یکتا بود
خالقی لایق و بی همتا بود
صرف اعمال و عبادت ، حج که نیست
جلوه ای از محشر کبرا بود