قصیده مشترک حضرت محمد(۵)

باسمه تعالی 

قصیده(۵)

حضرت محمد (ص)

مبدا هستی خدا و آخر هستی خدا

راه گمراهان جدا و راه خوبان شد جدا

آخرین پیک نبوت، منجی مردم رسول

صاحب فهم و کمال و جلو ه ی نور خدا

هست احمد، صاحب قرآن و ختم عارفان

سرور پیغمبران و آخرین پیک خدا

دین حق را می کند بر پا، امین ذوالجلال

چون محمد مظهر ایمان و دور از هر خطا

گر کنی آنی تفکر بر خود و احوال خویش

حق بجویی در خود و یابی تو او را هر کجا

دین حق کامل شده با دست و هم با جان تو

مرضی رب شد بلاغ وحی وحقش شد ادا

ای محمد مظهر خلق کبیر و بی نظیر

صاحب انفاس پاک و صاحب روحی ولا

تا قیامت مکتب و دین خدا بر پا بود

چون که عترت منجی و قرآن حق درمان ما

حق بود نزدیکتر از گردن و از ذهن تو

گر بیندیشی به او،گویا که باشی در لقا

حق نباشد در تصور، چونکه او بی حد بود

او نگنجد در تفکر، در درون و در سما

گر کنی نیت،دهد پاسخ تو را در وقت خود

پی بری بر این حقیقت، از وجود او خدا

مشعل هادی احمد در جهان باشد عیان

همچو خورشیدی در خشان در زمین و در سما

با قیامت بتکده شد مسجدی دور از حرام

کعبه از بت خالی و شد سجده گاه اولیا

ذات هستی تا ابد نشناخته باقی بود

او بود هم ظاهر و مخفی ز دید چشم ما

دیدن ما، دیدن با چشم سر دانی که نیست

فهم و درک است و یقین پیدا کنی از جان فزا

گر یقین پیدا کنی از بود حق، با جستجو

می توان گفتا که با چشم دلت دیدی خدا

هرکه خواهد نورحق، تهذیب شرط اول است

هفت شهر عشق خواهد،تا که گردد او رها

ای محمد مظهر ایمان و دور از هر خطا

صاحب فهم و کمال و جلو ه ی نور خدا

ای که هستی مظهر نور و کمال و معرفت

ای امید مسلمین وحامل وحی از خدا

راه حق اندر لسان وگفتنش آسان بود

تا توانی راه او را ،در عمل بر پا نما

  راه حق گشته عیان،اندر بیان و هم کلام

چهارده معصوم گویند، ذکر و یاد انبیا

تا توانی راه آنان را شناس و کن عمل

چون نمایان می کنند، راه خدا را اولیا

ای رجالی با اطاعت از نبی و آل او

بیمه کردی خود به هنگام حوادث یا بلا

میثمی کامل کند اشعار خود در وصف دین

او بگیرد مزد خود از نور پاک اوصیا

سروده شده توسط

علی رجالی و مهدی میثمی