مجموعه غزل های مشترک ( ماه های مذهبی)

باسمه تعالی

ماه های سال

رمضان

بار عام است خدا را ، به ضیافت برویم

وقت دیدار مراد است که راحت برویم

در رحمت بگشوده است خداوند عزیز

تا به مهمانی حق در پی دعوت برویم

می دهد تشنگی و گشنگی بر امیالت

جسم را کرده رها، در پی شوکت برویم

می کنیم معصیت اما، ره توبه باز است

می پذیرد همه را تا ره عزت برویم

ما نداریم و نخواهیم بجز حق دگری

دست ما گیر خدایا، سوی حکمت برویم

می زند بانگ منادی، سحر است بر خیزید

وقت پرواز شده، تا که به سرعت برویم

حق ز کان کر مش سفره ی رنگین دارد

بهر دیدار خدا،راه شریعت برویم

ماه رحمت بود ای دوست چرا ما خوابیم

لحظه ای چشم گشا،تا که به شدت برویم

جز ره حق نبود راه دگر ،پس دریاب

رو رجالی ره یزدان،سوی قدرت برویم

میثمی راه خدا پیش نما در بر دوست

نیست راه دگری، راه ولایت برویم

شعبان
غزل۲

مژده ای دل که مه عید و مه جان آمد
ماه شعبان و مه جلوه ی یزدان آمد

گل نرگس ، گل لاله به جهان دیده گشود
حجت و نور خدا نیمه ی شعبان آمد

این چه ماهی است سراسر همگی جشن و سرور
پر ز عید است و ولادت مه جانان آمد

بنهاده است خدا نام حسین بن علی
چونکه دردانه ی دین فخر شهیدان آمد

چشم ثار الله روشن به قدوم سجاد
چون امام عرفا زینت خوبان آمد

پنجم ماه بود پا به جهان او بنهاد
جشن بر پا بکنید ، مظهر ایمان آمد

روز چارم پسر شیر خدا چشم گشود
قمر ماه بنی هاشم دوران آمد

نقش هر یک چقدر لازم و بس سنگین است
بین علمدار و حسین، هر دو به میدان آمد

شیعیان منتظر مهدی موعود زمان
چون رجالی که چه آثار فراوان آمد

میثمی راه امامان بشناس و طی کن
ماه رخسار شهیدان ، مه شعبان آمد

ماه صفر
غزل۳

چون ماه صفر آمد، غم ها چه عیان باشد
زهراست عزا دار و از سوگ فغان باشد

هشتش که فزون از بیست، آن وقت رحیل آمد
لبیک محمد گفت، آن میر جنان باشد

ریزند مسلمانان، از دیده خود خون ها
غم نیست که کم جانا، بی حد و کران باشد

آن کس که شود دشمن ، با آل ابوالقاسم
بدبخت دو عالم او، رسوای جهان باشد

مامون که امام عشق،خونش که چه ناحق ریخت
بس زهر خوراند او را، در تن نه توان باشد

اول نوه ی احمد، نامش که حسن باشد
از زهر معاویه، جگر به زبان باشد

هرچه که بگویی تو ، از قصه ی اهل البیت
شیرین تر از قند است، شکر به دهان باشد

ازبین همه غم ها، پنجم صفر است زیبا
پنجم گل از گل ها ، پایش به جهان باشد

ماهیست پر از نعمت، پس میثمی همره شو
در عالم عقبی دان، صد راز نهان باشد

این ماه رجالی هم ، زهرا ز پدر محروم
ظلم و ستم حاکم، افزون و عیان باشد

ماه رجب

غزل۴

در رجب آماده گردی با نیایش، با دعا

ماه استغفار باشد، ماه مخصوص خدا

گفت پیغمبر هر آن کس روزه گیرد در رجب

موجب خشنودی است و دور می گردد بلا

ماه رحمت باشد و دارد دعا ی خاص، آن 

جنگ و جنگیدن حرام و آن بود ماه خدا

دو امام اول و پنجم به دنیا آمدند

کعبه بشکافد بیاید نور هستی مرتضی

چون امیر المومنین آمد به دنیا در رجب

شد جهان پر نور از فیض علی ،در هر کجا

باقر است بنبانگذار مکتب اثنی عشر

مذهب شیعه بیان شد محضر نور ولا

هفتمین اختر شده خاموش در ماه رجب

او سر آمد بود در تهذیب نفس و در عطا

النقی شمس الشموس عالم وخلق جهان

معتز از روی عداوت ،ظلم کرد و او جفا

گر توانی تو رجالی اول ماه رجب

روزه گیر و کن تو اعمال نکویش را ادا

ماه های پرفضیلت در رجب باشد و بعد

میثمی مشتاق و خواهد مشی پاک اولیا

ربیع الاول
غزل۵

در ماه ربیع است که عالم شده رخشان
منجی بشر عرش و زمین کرد درخشان

چون ختم نبوت به جهان چشم گشوده است
او ارض و سما،روح و روان ، کرد گلستان

پیوند خدیجه است و محمد در این ماه
زهراست گل و میوه ی این عقد دو انسان

آغاز امامت شده در ماه بهاری
در غیبت کبری است، ولی مشعل تابان

معصومه به قم آید و کانون تشیع
از یمن قدوم شه دین،طوس و خراسان

مهدی است عزا دار پدر در مه سوم
در ماه ربیع و مه قرآن و گلستان

میلاد دو شمس و قمر هستی و عالم
صادق بود و ختم رسل مظهر قرآن

ای حجت حق، نور نبی، صادق سر مد
عالم شده از نور وجودت چه چراغان

این ماه رجالی، مه شادی و سرور است
مه رخسار ولی، نور نبی، ختم رسولان

ماهیست پر از شور و شعف، میثمی برخیز
جشن است و ولادت، همه جا نقل و گل افشان

محرم
غزل۶

کاروان عشق آمد ، سوی آنان می رویم
در محرم عشق خود ابراز و گریان می رویم

ما همه آماده ی ماه محرم گشته ایم
تا عزاداری به پا و بهر جانان می رویم

دسته های مردمی ده شب هزاران سینه زن
عشق خود را برحسین ابراز، اشک ریزان می رویم

چونکه در ماه محرم، جنگ حق و باطل است
ما برای یاد ایثار شهیدان می رویم

ظلم و جور ناکثین در کربلا بی حد بود
بهر ابراز محبت با غریبان می رویم

چون محرم می رسد، عالم سیه پوش و غمین
بهر همدری و سوگ آن عزیزان می رویم

شیعیان هر سال یاد و شرح عاشورا کنند
بهر اهداف بلند نور یزدان می رویم

عشق بر مولاحسین بن علی اندر جهان
شور و غوغایی به پا کرده، شتابان می رویم

عشق بر مولا، رجالی تا ابد در جان ماست
ما ز بهر عشق ایشان ،کوی یزدان می رویم

میثمی افکار ما همواره حق خواه است و بس
ما بسوی عترت و ادراک قرآن می رویم

سروده شده توسط
علی رجالی و مهدی میثمی