غزل مشترک پیامبران الهی(۷)

باسمه تعالی

پیامبران الهی

غزل۷

هادی مردم ز گمراهی،خدای مهربان

منجی انسان، سفیران خدا بر بندگان

گه سلیمان می شود پیک خدا بهر نجات

گاه داوود است منجی، در دیار مشرکان

می دهد فرمان سلیمان بر خلایق، جن و انس

تخت بلقیس آورند در لحظه با محو زمان

صبر یعقوب از فراق و صبر ایوب نبی

هر دو جانسوزند، از غم هایشان آه و فغان

آدم و نوح و خلیل هستند از پیغمبران

خلقت عالم ز آدم بود تا افلاکیان

صالح و شیث و شعیب باشند از مردان حق

نقش خود ایفا نمودندی به خلق این جهان

آمده نام پیمبر، یونس و هود و ذبیح

مدتی یونس نهان شد در دهان ماهیان

موسی عمران بریزد لشکر فرعون به آب

چون خدا خشکاند رود و آنگهی آب روان

هست عیسی صاحب انجیل و دارد علم روز

مردگان را می کند زنده ، به اذن الله آن

سرور پیغمبران و آخرین پیک خدا

هست احمد، صاحب قرآن و ختم عارفان

سایه ی پیغمبران باشد رجالی مستدام

صبح شد، قصد وضو کن ،چون که می گویند

اذان

احمد است محبوب رب العالمین اندر جهان

میثمی ، احمد نگر، شد خاتم پیغمبران

سروده شده توسط

علی رجالی و مهدی میثمی