درس هایی از طبیعت

 درخت دارای صفاتی است ، که به انسان درس اخلاق می دهد.درختی که ثمر می دهد ، همینکه آنرا با چوب می زنی به تو میوه می دهد.لذا پاداش بدی را به خوبی می دهد. هنر آن است که بدی را به خوبی پاسخ دهیم.پاسخ بدی با بدی کار مهمی نیست .ادب از که آموختی، از بی ادبان.این تمرینی برای مبارزه با نفس است.نقل است که در اعمال احرام در مکه، اگر انسان درختی را که ثمر می دهد قطع کند کفاره ندارد، ولی اگر درختی که ثمر نمی دهد قطع شود کفاره دارد. این حکایت از این واقعیت است که درختی که ثمر می دهد ، همه حامی آن هستند و از قطع آن ممانعت می کنند، ولی درختی که میوه نمی دهد تنها خدا از او حمایت می کند. خدا حامی مستضعفان است ، انشاالله با ظهور آقا امام زمان حکومت مستضعفان در جهان بر پا می شود. 

   درخت بر خلاف انسان که مرکز فرماندهی او در سر است و به طرف بالاست، ولی ریشه درخت در زمین است و رو به پایین رشد می کند. رشد او در زمین پنهان و رشد آدمی آشکار است.لذا فرماندهی در خت در زمین است.اگر چنین نبود ، نسل درختها از بین می رفت و آدمی در زحمت می افتاد.بعلاوه با قطع ریشه، درخت از بین می رود، در صورتی که با حرص کردن آن رشد می کند. این دلالت بر این دارد ، که انسان اگر از آلودگی ها پاک گردد، باعث رشد و تعالی خود می شود.

   وقتی به درختان نگاه می کنی ، هر کدام میوه های می دهند که سرشار از ویتامین های گوناگون است که نیاز انسان را تامین می کند. پزشکان می گویند ، که اگر روزی یک سیب بخوری ، بدن تو از دچار شدن به بسیاری از بیماری ها جلو گیری می کند. نقل است که از بهشت برای حضرت محمد سیبی آورده شد، که قبل از هم بستر شدن با حضرت خدیجه خورده شود.که منجر به حضرت فاطمه گردید. و متعاقب آن به تولد امامان منجر گردید. 

    وقتی به حیوانات نگاه می کنیم، هر کدام علاوه بر اینکه معرف و تجلی صفاتی از انسان هستند ، بسیاری از نیاز های انسان و جامعه را برای تداوم حیات مقدورمی سازد .خداوند حیوانات را برای انسان رام قرار داده، تا بشر بتواند از آن استفاده کند .مثلا سگ، نگهبانی میکند، گاو نر شخم می زند ، گوسفند گوشت را تامین می کند و مرغ تخم مرغ می دهد.وهزاران فایده دیگر، انسان از حیوانات و گیاهان و جامدات می برد. 

   وقتی به اجسام نگاه می کنیم، با تحقیق و شکافتن آنها حقایقی کشف می شود که آنها نیز نیاز آدمی را در جهت بهبود زندگی تامین می کند. گویا جهان خلق شده ، که تسبیح گوی خدا و در اختیار انسان برای طی کمال باشد.