کاهلی در نماز

گفت پیغمبر به زهرا این سخن              در خصوص امر حق بر مرد و زن

در خصوص جان و قرآن و نماز           از طبیعت تا قیامت هست راز

پانزده رنج و بلای جانگداز              آیدت گر سست انگاری نماز

شش به عالم سه به وقت مردنت          همچو زنجیری فتد بر گردنت

سه دگر در قبر اید مر ترا           سه دگر در وادی محشر ترا

تشنه و خوار و گرسنه جان دهد            بی نماز آخر ز کف ایمان دهد

کسر عمر و رزق و خشم کردگار           جملگی رنج وبلای روزگار

قبر تو در ظلمت و ضیق و عذاب           تا به امر حق شود وقت حساب

اندر این دنیا دچار ظلمتى             وندر آن عالم نباشد رحمتی

اندر آن عالم حسابت مو به مو             گر نباشی بهره مند از لطف هو

چونکه اعمال دگر مقبول نیست           لطف حق دیگر ترا مشمول نیست

ای که سیمایت نمایان خطاست            چهره خاطی کجا نور خداست

ای که از صورت به خاک افتاده ای            تا به کی، جز بر خدا تن داده ای

چون سبک کردن حضور بی دل است          نفس آدم گر نباشد چون گل است

چون مکبر در اذان تکبیر گفت             گوهر دل با زبان ذکر جست

چونکه تسبیحات زهرا از نبی است           موجب آرامش ام ابی است

گر بخواهی این جهان وآن جهان             بهره مند از لطف حق در هر زمان

در نماز ت الگویی همچو نبی              پیشه کن چون فاطمه ام ابی

کس نگوید جز محمد این سخن             تا که امت بشنود از جان و تن

ای خدا یک لحظه لطفت کم مکن        تو رجالی را دچار غم مکن

نماز

الا ای ساکن کوی الهی            تویی آیینه زیبای شاهی

اگر مایل به وصل ذوالجلالی              وگر راغب به رشدی و کمالی

گرت مایل شوی وصل خدایی             تماشا کن رخ ماه ولایی

نماز است ارتباط حق وانسان             که واجب گشته آن بر هر مسلمان

خدا نازل نموده بهر انسان          متاعی چون گوهر، دری چو فرقان

نمازی خوان چو مولا گر توانی           که تیرت برکنند و خود ندانی

نماز بی حضور دل چو خوانی           ندارد ارزشی و خود بدانی

نجات هر کسی در ارتباط است             که ذکر با خدا ، همچو رباط است

بجای آرش که دین را چون عمو د است          سجودش مر ترا عین صعود است

قنوتش جای اظهار نیاز است             بسوی وصل حق، ما را جواز است

چه نهری در نمازت بر تو جاریست          مصفا چون عسل، از غیر خالیست

به موقع خوان نمازت را تو ای دوست          خدا را کن تماشا، او چه نیکوست

مقدم در امور زندگانی است           ادای ذکر حق، دل روشنایی است

نبی گفتا ستون دین نماز است            که معراج مسلمانی نیاز است

چو خوانی، روح تو آید به پرواز           شود روح نبی شادان از این راز

مجو جز ذکر حق چیزی تو برتر           اگر چه باشد آن، همسنگ گوهر

سراسر راز هستی در نماز است            شفای درد مستی در نماز است

اگر خواهی روی تو سوى جنت          بجای آور نمازت را به دقت

عبادتها همه حبل  المتین است          به دقت بنگری، الحق چنین است

نماز بی ولایت بی نماز یست         نماز بی امامت لهو و باز یست

نماز با ولایت روشنایی است                    وصول کردگار و دل ربایی است

توسل بر امامت جو که در کیش          شود بیمه، هر آنکس مى رود پیش

صلاه و صوم و حج هر سه وسیله است         ولایت رهنمای هر قبیله است

صفای قلب و نور دل نماز است         رجالی ذاهق باطل نماز است

عبادت

عبادت جملگی حبل المتین است             شروع گفتگو و ذکر دین است

عبادت صحبتی با حق تعالی است              رسیدن بر لقا و ذکر والاست

عبادت باعث معراج روح است            تو بنگر توبه ای همچون نصوح است

عبادت شادی روح وروان است              نجات هر کسی مرهون آنست

عبادت چون عروج اهل دین است              لذا معراج انسان اینچنین است

عبادت نزد حق راز و نیاز است                به وصل ایزدی ما را جنان است

عبادت موجب دل روشناییست                وصول کردگار ود لرباییست

عبادت بندگی لیکن صعود است            بدقت بنگری عین سجود است

عبادت باعث ایمان و تقواست              رهایی از خود و دیدار مولاست

عبادت بهترین راه وصال است           بریدن از خود و طى کمال است

عبادت چون چراغی در دل شب             هدایت می کند دل را سوى رب

عبادت در جوانی کن تو ای دوست            عبادت در جوانی وه چه نیکو ست

عبادت چون غذاى روح و جان است             ادایش روز و شب قوت روان است

عبادت میزداید همچو سوهان            غرور و کبرو نخوت از دل و جان

عبادت آب و عاشق همچو ماهیست               حیات بی نیایش پست و واهیست

عبادت ذکر تنها با خدا نیست               پیمبر گفت در دین انزوا نیست

عبادت را بود اعمال ظاهر          نماز و صوم و حج و نهی منکر

عبادت کوشش و کار و خروش است          حمایت از ضعیف و جنب و جوش است

عبادت کشت گندم در زمین است          که پاداش یکی صد ها نگین است

عبادت گر چه در خمس و زکات است           ولیکن راز هستی در نماز است

عبادت در نهایت همچو رازیست          ولیکن بی ولایت همچو بازیست

عبادت با ولایت مقبل افتد          گر این ره بی ولایت مشگل افتد

عبادت را تو بر کودک بیاموز         که فرزند مهذب شب کند روز

عبادت پیشه کن هر دم رجالی           اگر خواهی به جنت جای عالی

درس هایی از دین

صبر ایمان و کمک بر ماندگان                    هر سه باشند از صفات صادقان

صبر انسان در سراشیب جهان                       موجب گنجی شود اندر جنان

آخرین حرف نبی بر مسلمین                   دستگیری از ضعیف و ذکر دین

حق کودک بر پدر چندین بود                    ازدواج و نام  و درس دین بود

درس دین با خواندن قرآن نکوست                چون عمل گردد سزاوار تو دوست

ذکر حق در خلوت و با دلق نیست                   غیر خدمت کردن بر خلق نیست

یاد حق بر پا یی قسط است و داد                  حق مظلومان ستادن با جهاد

آنکه ضایع میکند حق صلات                   کی بنوشد از کفش آب حیات

حق آن بر بندگان سنگین بود             با جماعت خواندنش شیرین بود

وان دگر حقش به موقع خواندن است                    حب دنیا را ز سینه راندن است

چون عبادت موجب قرب خداست                   باعث رشد وکمال اولیاست

یاد او هم درد و درمان شماست                باعث آرامش جان شماست

ذکر  حق عالیترین ذکر شماست                 شستشوی روح و جان از هر خطاست

چون عبادت باعث غفران بود              در عوض کفاره عصیان بود

این جهان با بندگی از آن توست               عاشقش گشتی بلا ی جان توست

در رکوعی یا به تعظیم و ریا              سر فرو آری به هر کس جز خدا

در سجودی یا چو مرغی سر به خاک           میزنی منقار خود بهر خوراک

در قنوتی یا به فکر نان و آب           این جهان چیزی نباشد جز سراب

این نماز از بی نمازی بد تر است             باعث خشم خدای اکبر است

زین رکوع و سجده و حمد و ثنا              آدمی را کی برد سوی خدا

چون نماز مسلمین بر پا شود              با اقامه حق آن صدها شود

دین احمد بی ولایت ابتر است              بعد احمد آیت حق حیدر است

چون ولایت اکمل دین خداست               خود تجلی در کلام اولیاست

گر رجالی ذاکر آل علیست               انتظارش نزد حق جز عفو چیست

اصول و فروع دین

محمد با علی از صادقینند              نبوت با امامت رکن دینند

دعا کن بر فرج بهر عدالت              که مهدی آید آن روح ولایت

خداوند احد وعده نموده است             حکومت با ولایت را ستوده است

ولایت همچو چادر بهر دین است           که قرآن را نگهبانی امین است

نماز و روزه را واجب نموده              اطاعت از وصی را او ستوده

زکات و خمس از ارکان دینند              رهایی از دل و حق یتیمند

که با صوم و صلاه آنان ستونند              که گرد هر غباری رابشویند

زکات مال از بهر عموم است              زکات علم در نشر علوم است

فضیلت با عمل تعین گردد                 چو زنبور با عسل تحسین گردد

زکات چهره در پاکی نهان است            عفاف بانوان دری گران است

زکات هر که اندر رزم باشد            گذشتن از خطای خصم باشد

چو دنیا یک گذر گه در مسیر است          شهادت زاد راهی بی نظیر است

که حج مصطفی چون شاه دین است             که جان دادن ورا حق الیقین است

ترا بر امر وحدت یاد کرده           که حج احمدی دل شاد کرده

رسالتهای عاشورا چنین است             ترا بر امر و نهی کار دین است

جهاد فی سبیل الله اولی            به مصداقش نگرفرزند زهرا

تبری و تولی از فروعند             به دقت بنگری عین اصو لند

چو امر و نهی را پاینده کردی              تو گویی امتی را زنده کردی

تذکر باعث رشد وکمال است              چه کس را مو جب رنج و ملال است

چو وصف اصل و فرع دین نمودی            تو آیینی ز احمد را سرودی

رجالی حق مطلب کی نمودی                چه رازی را به دل از او شنودی

انتظار

روز و شب در انتظار مهدی صاحب زمان         مردمان دیده ام بنشسته بر در خون فشان

منتظر یعنی خدا را شاهد اعمال خویش       دیدن و صاحب زمان راناظر اعمال خویش

منتظر یعنی که سربازی صدیق و جان به کف           تا ندای حق رسد از آسمان در هر طرف

منتظر یعنی شهادت در ره قران ودین        پا نهادن در طریق متقن اهل یقین

منتظر یعنی امید، یعنی عدالت در جهان        با قیامی تحت امر مهدی صاحب زمان

منتظر یعنی ندامت از خطا و کار خویش      جملگی در انتظار رجعت دلدار خویش

منتظر یعنی به امیدی که مصلح سر رسد         گیتی اندر نور گردد تا که آن رهبر رسد

منتظر یعنی طلب از آستان ایزدی          تابش یک لحظه نور پر فروغ سرمدی

منتظر یعنی دمادم نام او را بر زبان           بردن ومهدی شنیدن از لب پیر و جوان

منتظر یعنی که عاشق تا که معشوقش رسد            در فراقش سوختن تا ره سوى یزدان برد

منتظر یعنی مهیا گشتن و خود ساختن         در مصاف دشمنان ایمان و دل نا با ختن

منتظر یعنی قیامی با دل و امیال خود        با جهاد اکبری، در مان هر افعال خود

منتظر یعنی توکل بر خدای لایزال               هفت شهر عشق را گشتن به یاد ذوالجلال

منتظر یعنی کمک بر بینوایان فقیر        دستگیر ى از یتیم و مستمند و هر اسیر

منتظر یعنی خلوص اندر عبادت با خدا          خدمتی بر خلق عالم هم به ظاهر هم خفا

منتظر یعنی نوا یعنی رجا یعنی دعا           منتظر یعنی نشستن در ره نور خدا

منتظر یعنی ز ایمان خلعتی نو بافتن        طالب محبوب بودن و ز جهان رخ تافتن

منتظر یعنی دمادم ذکر سبحان الرحیم         شکر نعمت گفتن والحمد لله الکریم

منتظر یعنی مهیا بهر دیدار ولی         همچو عاشق بی قرار وارث خون علی

منتظر یعنی ز زهرا خواستن اذن ظهور         تا جهان یکباره گردد مطلع زیبای نور

منتظر یعنی تامل در حساب نفس خویش         معصیت را ترک گفتن خواه اندک خواه بیش

منتظر یعنی رجالی کار و کوشش داشتن         بهر دین وآخرت چون چشمه جوشش داشتن

کی شود یارب که ما را رحمت مطلق رسد        موقع اثبات صدق ذکر جا الحق رسد

روز موعود

السلام ای وارث خون حسین        السلام ای مصطفی را نور عین

السلام ای باب رحمت کان جود        ای جهان را مایه بود و نبود

جلوه حق، نور قرآن مبین            معنی گلواژه حبل المتین

حبذا ای یوسف آل علی        مظهر پویای آمال علی

ای وجودت گنج لطف سرمدی         پور حیدر، جانشین احمدی

ای معلم چشمه فیض خدا        مى درخشی همچو مصباح الهدی

مرحبا، ای نور امید بشر        ای تو گنج فضل و دریای گهر

ای محمد جلوه ذات خدا        در فرج تعجیل کن، ای رهنما

چونکه هستی قبله گاه مسلمین       معدن جان را تویی در ثمین

ای که هستی تکیه گاه شیعیان      از تو امید کرم دارد جهان

ای که هستی پادشاه انس و جان        درالتاج جمیع قدسیان

ای ز رویت شمس رخشان منفعل            وز رخت شمع شبستان مشتعل

جان فدایت ره گشای شیعیان         بر کن از بن ظلم و جور ناکسان

نور مطلق، یادگار مرتضی        دین حق را پاسبان و رهنما

مرغ جان، صید کمان، ابروی تو         کی رسد وقت وصال روی تو

گر تو آیی جان فدایت مى کنم         با زبان دل صدایت مى کنم

همچو مه در پرده بودن تا به کی       شعر هجرت را سرودن تا به کی

تا به کی ای مهدی صاحب زمان        از فراقت چشمه چشمم روان

تا به کی خونابه ریزم همچو ابر       از غمت لبریز گشته جام صبر

نور سرمد مونس بیچارگان          کی رجالی بیند آن ماه نهان

آخرین وارث

آخرین وارث امام غایب است          او که بر جمله حریفان غالب است

قدرت اعجاز دارد چون رسل         هست او میراث دار علم کل

هست دست حق نمایان در عصا       گر بخواهد حجت و نور هدی

مصحف دخت نبی گیرد بدست       مى کند افلاکیان را جمله مست

چون خدا وعده نموده بر ظهور         او کند دنیا گلستانی ز نور

آخرین حجت ولی اعظم است        او که بر جمع ایمه خاتم است

خضر و عیسی همرهش ظاهر شوند        در یم عشقش همه طاهر شوند

او دمش همچون دم عیسی بود         دست او گویی ید بیضا بود

در ولادت همچو موسی بوده است         او که در غیبت چو عیسی بوده است

او که در اعجاز همچو انبیاست        وارث خون شهید سر جداست

او زند مهر سلیمان چون رواست        تا بگوید راه من چون انبیاست

او چو یوسف زندگی تنها کند        تا که زهرا نامه اش امضا کند

انتظارش نزد حق عالیترین       او قیامش بهر دین از بهترین

هست مهدی وارث آل علی      تا که گیر د حق اولاد علی

از وجود اقدس شمس الهدی      مى شود عالم پر از نور و صفا

بیرق ختم رسولان در کفش           قدسیان بهر اطاعت در صفش

او بداند هر چه باشد در جهان             آگه است بر هر چه باشد در نهان

تا کند دین خدا را او به پا              رحمت مولا رسد از هر کجا

مرهم دلهای محزون پریش        در رحم گوید سخن با مام خویش

چون ملایک با ظهورش نازلند            جملگی بر انتظار رش مایلند

هست مهدی غایب و راهش عیان        شد رجالی خادم صاحب زمان

گفتگو

گفتم که حق چه باشد  گفتا ولایت ما                    گفتم هدف چه باشد گفتا هدایت ما

گفتم تو مظهر حق گفتا که حاکم دین           گفتم تو حافظ دین گفتا که نور یاسین

گفتم تو آخرینی گفتا که کیست حجت          گفتم تو گو که باشد گفتا که ختم عترت

گفتم تو حجت حق گفتا که در زمین است         گفتم زعدل اوگو گفتا که او مبین است

گفتم ز نصرتش گو گفتا که عنقریب است      گفتم شفای هجرش گفتا که حق طبیب است

گفتم بکن نصیحت گقتا خلوص نیت         گفتم ره شفاعت گفتا ولای عترت

گفتم که مقتدا کیست گفتا مطیع مولا        گفتم علی که باشد گفتا که او ست اولا

گفتم صراط و میزان گفتا امام حق است        گفتم زنار و جنت گفتا نظام حق است

گفتم که قاری حق گفتا که که او مبین است         گفتم که حجت حق گفتا که آخرین است

گفتم نشان شیعه گفتا که در علی جوی         گفتم براى شیعه گفتا که از علی گوی

گفتم ز حق بگویم گفتا کتاب حق است          گفتم که روز محشر گفتا حساب حق است

گفتم شقی که باشد گفتا که خصم حیدر          گفتم که لعنت حق بر آن عدوی بربر

گفتم که قاری حق گفتا که ۱ ﻭ ﻣﺒﯿﻦﺍﺳﺖ            گفتم که حجت حق گفتا که آخرین است

گفتم که بعد احمد گفتا فقط علی است          گفتم علی که باشد گفتا که او وصی است

گفتم که توشه ره گفتا که هست تقوا          گفتم که رهزن آن گفتا که حب دنیا

گفتم طریق نیکو گفتازحق اطاعت          گفتم ره سعادت گفتا بود قناعت

ﮔﻔﺘﻢ ﻭﺻﺎﻝ ﺭﻭﯾﺖ ﮐﯽ ﻣﯿ‌‌ﺸﻮﺩ ﻣﯿﺴﺮ          ﮔﻔﺘﺎ ﺍﺟﺎﺯﺕ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﻭﺭ

ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﺎﯼ ﺭﻭﯾﺖ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺑﯽ         ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﻮﯾﺖ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺟﻮﺍﺑﯽ

گفتم بگوپیامی گفتاحدیث عترت          گفتم مسیر عترت گفتا ره رسالت

گفتم رجالیا پس بر بندگیست امکان          گفتا که سر این راز در پرده ایست پنهان

افول خورشید طوس

هشتمین اختر شده خاموش در ماه صفر          گشته تاسوعا و عاشورا ى دیگر جلوه گر

شد عزا دار پدر امشب جواد دل غمین           مردم ایران سیه پوش و عزا دار و حزین

فاطمه دخت نبی امشب سه جا دارد عزا           گاه مى گوید پدر، گاهی حسن، گاهی رضا

فاطمه خیر النسا امشب همی دارد فغان           از جفا بر اهل بیت خاتم پیغمبران

آیت حق، محرم دل، حجت حق بر زمین             نوحه گر باشد ز هجران امام هشتمین

همسر شاه ولایت از غم شمس الشموس          خیمه ماتم زده بر وادی گلگون طوس

مشهد شاه غر بیان،  مدفن آلاله ها           گشته اینک شاهد ی بر بازگشت لاله ها

پیکر ششصد شهید از دشت سرخ لاله ها           آمده بر دوش یاران بهر پا بوس رضا

وه چه زیبا منظری آمد رجالی در نظر        از جوانمردی و شور این همه شیران نر

الغرض امروز گویی روز عاشورا ستی        کاین چنین اندر خراسان محشری بر پا ستی

سرور خوبان، شه ایران، امام هشتمین        لحظه آخر پسر دارد ملاقاتی حزین

تا رساند آن امانت بر امام راستین       بعد از آن ابن الرضا باشد امیر مومنین