شرحی بر واژه عرفانی تجلی قلوب

۶.تجلی در قلوب
هر که زِ توحید، شرابی چشید
در ره  معشوق، سرابی ندید
دل چو زِ انوار حقیقت گرفت
محرمِ اسرار صوابی بدید

 

1. هر که زِ توحید، شرابی چشید
   این مصرع به کسی اشاره دارد که از حقیقت توحید (یعنی یگانگی خداوند) لذت برده است. "شراب" در اینجا نماد لذت و صفای معنوی است که فرد از درک توحید به دست می‌آورد. این شراب نه تنها نمادی از سرمستی جسمی بلکه نوعی باده معنوی است که از تجربه‌ی توحید حاصل می‌شود.

2. در ره معشوق، سرابی ندید
   این مصرع بیانگر این است که فرد در مسیر عشق الهی (که معشوق در اینجا خداوند است) دیگر هیچ گونه فریب یا توهمی نمی‌بیند. سراب معمولاً اشاره به چیزهایی دارد که واقعیت ندارند و در اینجا به معنای دورویی‌ها و فریب‌هایی است که از دیدگاه معنوی از آن‌ها فارغ شده است.

3. دل چو زِ انوار حقیقت گرفت
   در این مصرع، بیان می‌شود که زمانی که دل فرد از نور حقیقت پر می‌شود، یعنی وقتی که فرد به درک و شناختی عمیق از حقیقت رسیده، قلب او روشن و آگاه می‌شود. این نور همان آگاهی و معرفت است که قلب انسان را به خدا نزدیک‌تر می‌کند.

4. محرمِ اسرار صوابی بدید
   در این بخش، فردی که در درک حقیقت و نورانیت قدم برداشته، به محرم اسرار الهی تبدیل می‌شود و از این رو، درک درستی از "صواب" (درستی و حقیقت) پیدا می‌کند. این اسرار همان حقایق عمیق و پنهان از دیدگاه انسان‌های عادی است که فقط کسانی که به حقیقت رسیده‌اند، قادر به درک آن‌ها هستند.

 

alirejali.blog.ir