شرحی بر واژه عرفانی نغمه ی عشق

نغمه‌ی عشق
دل را به نسیم عشق تسلیم نما
هر لحظه ورا به عشق تقدیم نما
این باغ شکوفا ز هوای عشق است
دل را به خدا سپار و تعظیم نما

در این رباعی، نغمه‌ی عشق به‌عنوان تم اصلی مطرح شده است و هر مصرع پیامی عرفانی و الهی دارد.

1. "دل را به نسیم عشق تسلیم نما"
   در این مصرع، «دل» به‌عنوان مرکز احساسات و معنویت انسان مورد خطاب قرار می‌گیرد. «نسیم عشق» استعاره‌ای از الهامات الهی و جذبات معنوی است که به آرامی و لطافت بر دل می‌وزد. تسلیم دل به این نسیم، نشان‌دهنده‌ی رها کردن خود در برابر محبت الهی و پذیرش کامل عشق خداوند است.

2. "هر لحظه ورا به عشق تقدیم نما"
   این مصرع بر استمرار در عشق‌ورزی و اخلاص در هر لحظه تأکید دارد. «ورا» به «دل» اشاره دارد و شاعر توصیه می‌کند که هر لحظه دل خود را به عشق حقیقی تقدیم کنیم. این تقدیم کردن، نوعی فداکاری و ایثار است که انسان را به قرب الهی می‌رساند.

3. "این باغ شکوفا ز هوای عشق است"
   شاعر زندگی و عالم هستی را به «باغ» تشبیه کرده که شکوفایی و زیبایی‌اش وابسته به «هوای عشق» است. عشق در اینجا نه تنها عامل حیات و رشد روحی انسان، بلکه علت اصلی زنده بودن و شادابی همه‌ی موجودات جهان است.

4. "دل را به خدا سپار و تعظیم نما"
   نتیجه‌ی عشق ورزیدن، سپردن دل به خداوند و خضوع و خشوع در برابر اوست. «تعظیم» در اینجا نه فقط به معنای احترام ظاهری، بلکه به معنای تسلیم کامل و سرسپردگی در برابر عظمت الهی است.

به‌طور کلی، این رباعی پیامی عرفانی و الهی دارد و مراحل عشق‌ورزی را از پذیرش نسیم عشق تا تقدیم دل به خدا و تعظیم در برابر او به زیبایی به تصویر می‌کشد.

سراینده

دکتر علی رجالی