شرحی بر واژه عرفانی نغمه ی دعا

نغمه‌ی دعا
دل در پی مهر حق به شور افتاده
چشمم ز دعای شب به نور افتاده
ای خالق هر ذره به عالم وجود
بخشایش تو به هر حضور افتاده

 

این رباعی با عنوان "نغمه‌ی دعا" به حالت خضوع و خشوع در برابر خداوند و تاثیر دعا در زندگی انسان اشاره دارد. در ادامه، شرح هر مصرع را ارائه می‌دهم:

مصرع اول: "دل در پی مهر حق به شور افتاده"

در این مصرع، دل انسان در جستجوی محبت الهی به هیجان و شور آمده است. این شور و شوق نشانه‌ی اشتیاق قلبی به قرب الهی و احساس عشق و نیاز به خداوند است. دل مؤمن همواره در پی مهر و رحمت الهی آرامش می‌یابد.

مصرع دوم: "چشمم ز دعای شب به نور افتاده"

اینجا به نقش دعای شبانه در روشنی دل و بصیرت اشاره شده است. دعای شب، به‌ویژه در زمان سحر و خلوت شب، از بهترین زمان‌ها برای ارتباط با خداوند است. این نور، هم به معنای نور ظاهری و هم به معنای نور باطنی (بصیرت و آگاهی) تعبیر می‌شود.

مصرع سوم: "ای خالق هر ذره به عالم وجود"

این مصرع با خطاب مستقیم به خداوند، به عظمت و قدرت او در خلقت تمام موجودات و ذرات جهان اشاره دارد. خداوند، خالق همه چیز است و این نشان‌دهنده‌ی حضور او در کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین اجزای عالم هستی است.

مصرع چهارم: "بخشایش تو به هر حضور افتاده"

در اینجا به گستردگی رحمت و بخشایش خداوند اشاره شده است. "هر حضور" می‌تواند به معنای هر موجود، هر لحظه و هر موقعیت باشد. این مصرع نشان می‌دهد که بخشش و لطف خداوند محدود به زمان یا مکان خاصی نیست و در همه‌جا جاری و ساری است.

سراینده

دکتر علی رجالی