باسمه تعالی
برداشتهایی از اشعار حافظ
غزل ۱۴ : بیت پنجم
عکس رخ یار
مینماید عکس می در رنگ روی مه وشت
همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب
می نماید، به معنای نشان دادن و جلوه کردن است.منظور از عکس می، انعکاس معرفت و شناخت می باشد.روی مه مشت، یعنی چهره زیبا و خوش رو می باشد.مه وش به معنای ماه گونه است.
ارغوان نوعی گل قرمز است ، بطوریکه ابتدا در بوته ، گل ارغوان پدیدار می گردد و سپس برگهایش می روید. گل نسرین سفید رنگ و بصورت وحشی روئیده و شکفته می شود.در ادبیات، لطافت و سفیدی معشوق را به گل نسرین نسبت می دهند.غریب در اینجا، به معنای شگفت انگیز بکار رفته رفته است.
اگر برگ قرمز رنگ گل ارغوان را روی گلبرگ های گل نسرین قرار دهید.قرمزی برگ های ارغوان در روی سفیدی گل نرگس جلوه و خود نمایی می کند.این جلوه گری قرمز، بخاطر آن سفیدی گل نرگس است.
حافظ معشوق خود را به گل نسرین تشبیه می کند.او می گوید، که معرفت حقیقی،از انعکاس کمال و معرفت تو زیباست و معنا پیدا می کند.با نگاه به تو، انسان به علم و یقین واقعی دست پیدا می کند.همانند وقتی که گل برگ های ارغوان ، قرمزی خود را وقتی در کنار گل سفید نسرین قرار می گیرند خود را خوب نشان می دهد.
در حقیقت حافظ می خواهد بگوید، که کلیه کارهایی که خدای متعال انجام می دهد از روی علم و آگاهی و معرفت است.بازتاب معرفت الهی خداوند بطور شگفت انگیزی در اولیای الهی انعکاس دارد.
گل نسرین سفید است و چه زیباست
بود خوش بو و پر عطر و چه رعناست
سیاهی کی کند دل را پر از نور
سفیدی مظهر پاکی دلهاست
دکتر علی رجالی
@alirejali
- ۹۷/۰۷/۱۹