انسان های کوچک و بزرگ

 انسانها در زمان تولد پاک  به عالم طبیعت پا می گذارند .ولی متاسفانه با گذشت زمان روح انسان آلوده و ناپاک می گردد.با چند نوبت اقامه نماز در هر روز ، انسان همانند شستن بدن از آلودگی های روزمره ، روح خود را با ارتباط با حق تعالی آرام و تمیز می نماید. نقل است که می گویند ، اگر می خواهی حرف درست را بفهمی از بچه سوال کن.زیراکودک زیاد آلوده به دنیا نشده است. 

   انسانهای کوچک همانند آبهای استخر ، آبهای حوض و انسانهای بزرگ همانند دریا و اقیانوس از آب هستند. در حالت عادی آب راکد و دست نخورده، آرام و تمیز است.بطوریکه وقتی آنرا نگاه می کنی بسیار شفاف است.چنانچه آنرا بهم بزنی ، لجن ها با آب مخلوط و آنرا کدر می کند. ولی دریا بخاطر وجود نمک و وسعت آن هر قدر هم بهم بخورد ، باز آنرا پاک می بینی. 

   درون انسانها نیز با گذشت زمان ، اگر تزکیه و مراقبت نشود ، دچار آلودگی های بسیار می شود.ولی از آنجا یی که خداوند ستار العیوب است ، چهره واقعی و درون انسانها مخفی می ماند و برای تداوم زندگی و معاشرت با یکدیگر لازم است که مردم از درون یکدیگر خبر نداشته باشند.بعضی اوقات که صحنه در گیری و منازعه و یا امتحان های گوناگون پیش می آید ، انسانها با عکس العمل های خود مقداری از درون خود را بیرون می ریزند و آشکار می شود. 

   البته ظاهر افراد، نیز حکایت از درون و تفکر افراد دارد، که شرط لازم است ولی کافی نمی باشد.بعضا ممکن است از غفلت و نا آگاهی باشد. عده ای هم ممکن است به کارهای خوب دست بزنند و بتوانند برای مدتی مردم را فریب دهند ولی این کار تداوم ندارد.همانند انسان دروغگو که بالاخره با توجه به فراموشی امور روزمره، پس از گذشت زمان حقایق روشن و دروغ او معلوم می گردد. 

   صفات حیوانی در انسان ، در جانوران گوناگون تجلی دارد.مثلا خوک نماد بی غیرتی و متقابلا خروس نماد تجلی صفت غیرت است.بطوریکه اگر خروس دیگر به مرغ او نزدیک شود ، به دفاع می پردازد.یا اینکه طاووس تجلی زیبایی است.یا وفاداری سگ به ارباب خود مشهور است. در مقابل روح بزرگ پیامبران و صفات متعالی امام زمان ، در انسان تجلی دارد. انسان با مراقبت از نفس خود می تواند ، صفات نیک را تقویت و صفات زشت را مهار کند.