باسمه تعالی
برداشتهایی از اشعار مولانا
درس مثنوی ۱۵۰
ابیات : ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۶
دوست واقعی
آدمی دیدست و باقی پوستست
دید آنست آن که دید دوستست
چونک دید دوست نبود کور به
دوست کو باقی نباشد دور به
حضرت نوح می گوید ،زمانی که می خواستم مردم را نصیحت و یا از خدای متعال برای آنها آمرزش بخواهم.آنها دستانشان را در گوشها وپیراهن و روسری خود را روی صورت می انداختند تا مرا نبینند.به نوح می گفتند آن ثواب های الهی که می گفتی چه شد.
در جواب حضرت نوح به آنها می گفت شما حتی حاضر نیستی مرا ببینی و یا به حرف های من گوش دهید. این کار ها را کنار بگذارید تا عنایات الهی نصیبتان شود.
مولانا می گوید ، چشم آن است که بتواند حضرت دوست، یعنی خدا را ببیند.مابقی بدن جز گوشت و پوست و استخوان چیزی نیست.شما وقتی چشم ظاهر را که در اختیار شماست از راوی دوست می پوشانید.چگونه انتظار دارید که بتوانید با چشم دل دوست را ببینید.
یکی از صفات خدا باقی است.تنها دوست واقعی انسان در دو عالم خداوند است.دوستی سایرین به تدریج کم رنگ و یا از بین می رود.کسی که چشم دارد و چشم از روی دوست می بندد.بهتر است کور باشد، تا اینکه چشم خود را ببندد.
دوستی با مردم اهل دل و با معرفت
می کند تامین تو را در عالم و در آخرت
دوستی بامردم بی دین و بی ایمان بسی
می برد هر دم تو را در نکبت و در معصیت
دکتر علی رجالی
@alirejali