مثنوی نامه ای به کارگزار مدینه(سهل بن حنیف)

باسمه تعالی
نامه حضرت علی (ع) به سهل بن حنیف (والی مدینه)
فرازهایی از نهج البلاغه

 

 

به نام خداوند عشق و خرد
که بر ملک هستی خرد را سزد

 

 

خدائی که بنمود گیتی به نور
ز لطفش جهان پر ز فیض و سرور

 

ستایش کنم آن خدای کریم
که بخشد به دل‌ها صفایی عظیم

 

 

کنون قصه‌ای گویمت پر بها
ز گفتار مولای دین و وفا

 

 

علی آن امام همام و شجاع
که در راه حق بود و اهل دفاع

 

 

 ز دانش، جهان را فروغی دگر
ز عدلش همه شهر شد پرگهر

 

 

چو گردید حاکم به درخواست حق 
به داد و فضیلت بیافراشت حق

 

 

نهادند دشمن به او کید و مکر
ولی حق نگه داشت او را ز شر

 

 

در آن روزگاران، بشارت نمود
به سهل نصارا وصیت نمود

 

 

 که‌ای والی متقی و امین
فروغ تو شد مایه‌ی عز دین

 

 

به دستت سپردم بلادی کبیر
که جمعی به نیرنگ و جمعی بصیر

 

 

مدینه سرای رسول خدا
مکانی مقدس ز عشق و وفا

 

 

چو آگه شود نور حق مرتضی

که دشمن کند فتنه ای را به پا

 

 

بگفتا به سهل نصارا چنین
که دشمن بود خود سر و در کمین

 

 

شنیدم که جمعی ز راه وفا
رها کرده‌اند، عهد حق را، جفا

 

 

روان سوی شام و خدا را رها

 به سودای زر رفته اند و بلا
 

 

 

 

نگردد تو را ترک شهر و دیار
کدورت به جان و شوی بی قرار

 

 

تو بر حق بمان و خدا را سزاست
جهان در کف و در ید کبریاست

 

 

به حق گر بمانی خدا با تو است
که فتح و ظفر در رضا با تو است

 

 

 

هماره بدان این جهان فانی است
سراب است و بی‌ارزش و آنی است

 

 

صبوری کن ای مرد میدان حق
که صبر است سررشته‌ی جان حق

 

 

 

مبادا ز دشمن تو غم بر دلت
که یاری حق قدرت و منزلت

 

 

هرآن کس که باشد به حق استوار
بهشتی شود، جاودان یادگار

 

 

به صبر و یقین باش مرد وفا
که این است راه نبی و خدا

 

 

به دنیا مبندید دل، ای حکیم
که دنیا فریبد به صد ناز و سیم

 

 

تو را با خدا یار و یاور بسی است
به حق، نصرت و فتح، با تو کسی است

 

 

تو مردی ز اصحاب بدر و وفا
که یارت خدا هست تا انتها

 

 

مدینه به عدلت شود پایدار
که باشی تو بر دین حق رهگذار

 

 

تو ای مرد با عدل و ایمان و صبر
بمان بر ره حق چو دریاست جبر

 

 

چه  مردان " رجالی" که دنیا گرفت
ولی جانشان را ز تقوا گرفت

 

 

 

 

 

 

 

 

سراینده
دکتر علی رجالی