مجموعه رباعیات واژه های عرفانی(۱)

باسمه تعالی

مجموعه رباعیات واژه های عرفانی(۱)

 

نفس
نفس است که دائم به خطا می‌خواند،
ما را به گناه  یا بلا می خواند
این دشمن پنهان که نهان جا دارد،
هر لحظه مرا سوی فنا می‌خواند.

هوای نفس
به هر دم که دل در هوس گم شود
ز باغ حقیقت، بسی غم شود
رهی سوی تقوا برو، با خرد

که قرب خدا نور و همدم شود

 

نفس اماره
نفس اماره کند دل را تباه

جان و دل گردد اسیر و بی پناه
نور ایمان را ز دل بیرون برد
وسوسه دام شیاطین در گناه

نفس لوامه
نفس لوامه کند دل سرزنش
می کند دل را ملامت از منش
توبه باشد چاره ساز و بندگی
هر گناهی را به توبه واکنش

نفس مطمئنه
نفسی که بود ز نور یزدان و یقین
هر کار بشر بود ز اخلاص، ز دین
گویند که نفس مطمئنه است، تمام
در راه حقیقت است، آرام و متین

فنا
در وادی عشق، دل فنا خواهد شد
هر ذره ز جان، پر صفا خواهد شد
چون هیچ شدم، حقیقتش رخ بنمود
وصلت ره حق، دلربا خواهد شد

 

 

بقا
آن دم که ز خود گذشتم و گم گشتم
در ذات خدا محو و همدم گشتم
فانی شدم از خویش، بقا شد جانم
در پرتوِ ذات تو فراهم گشتم

 

وصل
ای نور وصال تو چراغ دینم
عطرت به دلم ز غم دهد تسکینم
دل می‌طلبد که بنگرم روی و جمال
ای جان جهان و شادی دیرینم

 

 

هجران

از درد جدایی تو با جان چه کنم؟
وز هجر تو با شام و شبستان چه کنم؟
اشکم ز غمت چون که روان است به دل،
بی نور رُخت به این خروشان چه کنم؟

 

عشق

دل در دل شب، به یاد تو بیدار است
در هر نفسی، یاد خدا در کار است
شوقی که بود در دل ما، آن عشق است
عشق است که در جان و جهان اسرار است

 

 

سراینده

دکتر علی رجالی