الا یا ایهاالساقی

باسمه تعالی

برداشتهایی از اشعار حافظ

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

اشعار حافظ را معمولا در سه نوع می توان تقسیم نمود.تعدای عارفانه،تعدادی عاشقانه و تعدادی رندانه است ،یعنی آن اشعاری که محتوای اجتماعی و یا سیاسی دارند.لذا حسب مورد واژه های متناسب با آن دسته در اشعار بکار می رود.
برای فهم بهتر اشعار حافظ لازم است با زبان حافظ ،نه زبان خودمان،اشعار حافظ را تفسیر کنیم.لذا برای فهم اشعار حافظ باید با واژه های او آشنا شد.مثلا منظور از ساقی از نظر ما به کسی گفته می شود که آب یا شراب در میخانه توزیع می کند.اما از نظر حافظ منظور خداست.او در اشعار خود به صراحت می گوید که منظور از واژه های ساقی و ندیم و مطرب همگی خداست.همچنین منظور از شراب،بادیه و می ، معرفت الهی می باشد.
لذا حافظ به خداوند می گوید ای کسی که سیراب کننده تشنه ها هستی، ظرف شراب طهورای خود را به اطرافیان و عاشقان خودت بچرخان و آنها را مست وجود خود گردان.
عشق عاملی است که سختی ها را در ابتدای عاشق شدن قابل تحمل می کند. اما با گذر زمان عشق افول می کند و با جایگزین شدن آن با معرفت الهی سختی ها قابل تحمل می گردد.

عشق یعنی با خدا همگون شدن
بی خو د از خود گشتن و مجنون شدن
منتظر باشی که تا اذنت دهند
چون شهیدان غوطه ور در خون شدن

دکتر علی رجالی
@alireali

معنای عشق

عشق یعنی با خدا همگون شدن
بی خو د از خود گشتن و مجنون شدن
منتظر باشی که تا اذنت دهند
چون شهیدان غوطه ور در خون شدن

جایگاه شهیدان

بود جایگاه شهیدان رفیع
بباشند الگو و گردند شفیع
به نزد خدایند و عرش برین
بود قلب آنان چو دریا وسیع

رهایی انسان

در بند هوای نفس و این اندامم
من فکر کنم رها و بی آلامم
بی عَشق خدا نمی توان شد آزاد
عشق به خداست می کند آرامم

جواهر

 در جان ودلم جواهر و راز بسی است
اما چه کنم همدم و همراه خسی است
دایم به تباهی و خطا سوق دهد
با دل چه کنم که تابع هر هوسی است

بازگشت

روح باشد از خدای دلربا
چند روزی آمده در این سرا
او بود مهمان جسم و رفتنی است
بازگشت ما بود سوی خدا

خاک

خاک باشد موجب ایجاد ما
آدمی رزقش زخاک است و لا
می برند او را نهایت سوی خاک
پس چرا غصه خوری در این سرا

اسمای الهی

باسمه تعالی

برداشتهایی از اشعار مولانا

اسمای الهی

خداوند به حضرت آدم حقیقت اشیا را تعلیم نمود.تا این امکان را بیابد که به حقایق اشیا پی ببرد.اسمای الهی یک ظاهر دارند و یک باطن.مثلا وقتی می گوییم نام آن فرد جود است.دلیلی ندارد که صفت بخشندگی داشته باشد.منظور از اسمای الهی صفات درونی فرد است که اولیای الهی امکان شناخت و پی بردن به آن را دارند.ولی بخاطر داشتن صفت ستار العیوبی خداوند از ابراز آن خودداری می کنند.
در نگاه مردم ممکن است یک فرد دارای صفات ظاهری خوبی داشته باشد.اما نزد خدای متعال عکس آنرا داشته باشد.قضاوت های ما سطحی است اما قضاوت های خداوند
عمقی است.ممکن است از نظر مردم کسی مومن جلوه کند ولی در نظر خداوند کافر باشد.
خداوند در قرآن کریم می فرمایند ای کسانی که ایمان آورده اید ،ایمان آورید.خداوند حقیقت انسان ها رامی بیند و آنرا ملاک قضاوت قرار می دهد.لذا تاکید می کند که ایمان به اسم کفایت ندارد ، بطور واقعی و حقیقی به خدا ایمان بیاورید.

کی کند بی آبرو یک زندگی
عزت انسان به تقوا ، بندگی
علم و ایمان، عامل رشد بشر
مانع پستی و هر آلودگی

دکتر علی رجالی
@alirejali