مجالس ارزشی

مجلس علم و عمل از دید دین          رهگشا  باشد براى مسلمین

مجلس ذکر ونیایش با خدا           باعث رشد است و ایمان و صفا

مجلس دیدار با مردان علم            مى دهد بر دل صفای صبرو حلم

مجلس تشریک در خیر و صلاح            رهنمون سازد ترا سوى فلاح

مجلس دیدار با اقوام خویش            مى زداید نفرت و اندوه و ریش

مجلس دیدار تو با والدین             مر ترا نیکی بود، ای نور عین

مجلس تفسیر و قرآن مبین            رهنما باشد ز بهر مومنین

مجلس بحث و تبادل در علوم             باعث رشد و ترقی عموم

مجلس احسان و نیکی بر فقیر            اجر آن اندر دو عالم بی نظیر

مجلس مدح و عزا ى اهل بیت           زنده مى سازد رثای اهل بیت

مجلس یاد علی و آل او            رونق دین است و افشای عدو

مجلس شادی بی فسق و فجور         رابط قلب است با دریای نور

مجلس عقد و اخوت همچنین         باعث شادی و عز مومنین

مجلس با صالحین و اهل خیر           موجب ذلت نگردد سوى غیر

مجلس کفر و گناه وضد دین               نیست جایز از براى مسلمین

مجلس کفر باعث کفران شود           نکبتش گیرد عذاب جان شود

مجلس فسق و فجور ناکسان           معصیت باشد براى شیعیان

مجلس زهد و نوا در منزلت           شوکت وعزت دهد با معرفت

مجلس اهل گناه و اهل شر              جملگی خسران و اندوه بشر

مجلس مردان حق در منقبت           هم رجالی گفته است در معرفت

صلوات

سلام بر اهل بیت وبر محمد

کند رزق ترا افزون وبی حد 

کند   یاد  نبی  و آل  او را

هر آنکس بر  نبی انرا فرستد

نماز شب

نماز شب چو خوانی در دل شب 

دل و چهره شود  نورانی از رب 

خداوندا بده  توفیق  آن را 

بخوانم دلبر خود با دل و لب 

کلید های خوشبختی

عامل خوشبختی و رفع نیاز                             در نماز است  در نماز است  در نماز

عامل بد بختی و افتادن  اندر قعر چاه                 در گناه است  در گناه است در گناه

گر که تقوا رخت بندد از بشر                            موجب اندوه و حزن است و ضرر

عامل کسب کمال و منزلت                             در تلاش است و امید و مغفرت

عامل شور و شعور و معرفت                             در تعلم باشد و در تربیت

عامل رشد و تعالی در خلال زندگی                    در سلوک است و خلوص و بندگی

عامل کسب علوم و دانش و درک عمیق             در تلاش و کوشش و فهم دقیق

مردمان با شعور و اهل فکر                                اهل ذکرند اهل ذکرند اهل ذکر

توصیه بهر عروج و رفتن پیش خدا                        در عبادت جوی و در ذکر و دعا

عامل بی بند وباری هم به ظاهر هم خفا               در گناه است و فساد  است و هوا

عامل  افزونی رزق حلال                                 هست اندر مغفرت از ذوالجلال

عامل شور و شعف دانی کجاست                     در توکل باشد و یاد خدا ست 

توصیه بر اهل منبر اهل دیر                           دعوت مردم به تقوا ،کار خیر

نشر علوم

زکات پدر بر پسر در علوم         مجاز است و نیکو ست بهر عموم

که دانش ترا زنده سازد ز جهل            به مقصد برد علم وایمان چه سهل

بجز راه دانش که بی انتهاست          دگر راهها منتهی بر خطاست

دو علم مفید است اندر جهان           یکی علم دین و دگر علم جان

خردمند دانا و زیرک بود              اگرچه به تعداد اندک بود

کم و بیش علمت که انکار نیست           رسیدن به دانش که دشوار نیست

ترقی انسان به تهذیب اوست.          عبادت ترا پیش یزدان نکوست

رجالی ترا نشر دانش رواست.             زکات علوم است و حکم خدا ست

جهاد

گفت پیغمبر به همراهان خویش            جنگ سختی هر کسی دارد به پیش

در نبردی با عدو گفتا چنین              نفس دون دانی که باشد در ﮐﻤﯿﻦ

جنگ با نفس پلید ودون خود             سخت تر باشد ز پیکار احد

نفس را کشتن جهاد اکبر است                    جنگ با دشمن جهاد اصغر است

نفس باشد منشا جرم و خطا                لیک اعمال نکو دارد صفا

نفس انسان سرکش و طغیان گر است                 ذکر حق او را علاجی برتر است

کار نیکو نفس را طاهر بود              معرفت در خلق و خو ظاهر ﺑﻮﺩ

سیرت پاک است چون لوحی زلال              سیرت نیکو کجا دارد ملال

هست تقوا فضل انسان را ملاک               عامل پیدایش آن ذات پاک

کار زشت اما به سان لکه ای       قلب را تاریک سازد لحظه ای

در قیامت نامه اعمالتان           میکند ظاهر همه احوالتان

باطن افراد ظاهر  مى شود            آنچه مخفی بود حاضر می شود

گر به دست راست گیری نامه را                 خود نشانی بر عمل باشد ترا

لیک اصحاب گنه در ظلمتند              چونکه در دنیا دچار غفلتند

نامه اعمال اصحاب یمین             نور گردد پیش روی و در جبین

چون منافق مى کند آنرا طلب              پاسخی گیرد برو دنیا طلب

دست چپ گیرند افراﺩﭘﻠﯿﺪ               نامه احوال خود همچون ﯾﺰﯾﺪ

باعث شادی و زیبایی شود                    کار نیکو مثبت و باقی ﺷﻮﺩ

روح را تهذیب هر دم لازم است             کشتن نفس از امور اعظم است

ﺍﯼ ﺭﺟﺎﻟﯽ ﻧﺮﺩﺑﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺧﯿﺮ            ﺯﻫﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﻏﯿﺮ

زکات

زکات علم در نشر علوم است           که نشرش افتخار مرز و بوم است

زکات مال از بهر فقیر است             کمک بر بینوایان و اسیر است

 اسیر از پرتوش آزاد گردد             مزارع از برش آباد گردد

زکات چهره در پاکی نهفته است            عفاف بانوان دری نهفته است

هم آبادی مسجد در زکات است            همان مسجد که خود باب نجات است

ز بهرش نیست فقر و نیست ذلت           ادای حکم حق دانی تو علت

رجالیا، زکات شکر نعمت               بود در صرفه جویی و قناعت

حج

گفت مولایم  رضا اسرار حج            نیست تاخیری روا در کار حج

آنکه از حج تمتع وا شود            در قیامت کور و نابینا شود

حج فقط سعی و طواف و قصر نیست                  حاجیان را خانه حق قصر نیست

حج طواف سنگ بر دیوار نیست                 جز رضای ایزدی درکار نیست

حج نشان دین ابراهیمی است              یادی از آیین ابراهیمی است

حج طواف خالق یکتا بود                   شکر معبودی که بی همتا بود

طوف و قربانی ز حج اصغر است                   طوف حق اما ز حج اکبر است

در مطاف حق هر آنکس پا نهاد              جملگی امیال خود را وانهاد

حاجیان مشغول ذکر و چرخشند                  قدسیان جانانه اندر گردشند

حج بود لبیک بر امر خدا                 همچو هفتادو دو تن در کربلا

حج بی اخلاص باشد بی جواب              گوییا تشنه لبی سوی سراب

حج رها کردن بود امیال را                  وا نهادن جملهء آمال را

حج صفای روح را طى کردن است        نفس دون را کشتن و پی کردن است

حج تجلی گاه روز محشر است            خود مثالی از سرای دیگر است

در حقیقت حج ظهور وحدت است                    حج خلوص است و صفا و قدرت است

هست اعلام برایت از ستم              نیست فرقی مر عرب را با عجم

حاجیان را رمی شیطان  ها به سنگ                      پاک گشتن باشد از هر ریب و رنگ

حج نمودی از حضور امت است                حج مطار مومن خوش سیرت است

جامه احرام خود باشد کفن                    آخرین تن پوش از بهر بدن

هفت را باشد نشان بر مسلمین                   هم نماز و حسن خلق و اصل دین

کعبه بنیانش ز سنگ کعبه نیست                   حاجیان را کعبه همچون دکه نیست

کعبه از مهر و محبت پا گرفت                 از ولایت و ز نبوت پا گرفت

کعبه قربانگاه اسماعیل دل                قبله گاه و مقتل هابیل دل

کی شود یارب که حج ما رسد              وقت لبیک همه اعضا رسد

گر رجالی وصف حج را گفت چند               لیک  کی گنجد سخن در چند بند

اهداف روزه

روزه حکمت را دو چندان می کند             باغ دل را پر ز ریحان مى کند

معرفت را روزه افزایش دهد            دردها را ز آدمی کاهش دهد

گر یقین پیدا کنی در معرفت          سختی آسان مى شود در مرتبت

صبر و ایمان و تحمل مر ترا          مى شود حاصل ز احسان خدا

روزه یکسان ساز فقر است و غنا            در ضیافت کی بود فرقی روا

روح تو نزد خدا مهمان بود            موجب خشنودی یزدان بود

روزه تمرینی براى آدم است             روح را آرام بخش و مرهم است

روزه انسان را به یاد حق برد          قلب را تسکین و آرامش دهد

جسم چون بار ریاضت مى کشد          روح تو طعم سعادت مى چشد

زین سبب باشد مبارک ماه حق          چونکه باشی در صیام و راه حق

چشم و گوش و دل شود دور از خطا          روح و باطن پر ز نور و پر صفا

بیمه مى گردد حواس آدمی            عزت انسان فزون گر دد همی

چون رجالی نزد حق مهمان بود           انتظارش بخشش و غفران بود 

روزه

روزه ذکر است و دعا و رمز و راز                ناله کردن همره عجز و نیاز

عجزدر نزد خدا خود عزت است           لیک در نزد بشر چون ذلت است

عجز انسان در تملق یا ریاست             شکر معبودی که آن غیر خداست

عجز در نزد خدا مثل سجود             آدمی طى مى کند راه صعود

سالکان را عزلت و انکار نیست           عاشقان را جز خدا افکار نیست

روزه داری در طریق سالکان             باعث رشد وکمال عارفان

دعوت خاص خدا ماه خداست              در ضیافت جملگی نور و صفاست

روزه مخصوص مسلمانان که نیست          در مرام و دین ما خسران که نیست

روزه شیطان را به زندان مى برد           با غل و زنجیر  حیران مى برد

روزه انسان را به اعلا مى برد            همچو مرغی سوى بالا مى برد

روزه اتمامش به عید است و نوید           تا که گیر ی مزد و پاداشی مزید

روزه داران آشنا باشند چند          بر فقیر و بر اسیر انی ز بند

روزه تنها آب نا خوردن که نیست               ره بسوی سفره نا بردن که نیست

خواندن و فهمیدن قرآن نکوست               چون عمل گردد سزاوار تو دوست

نزد حق روز و شبان یکسان بود              لذت ماه خدا چندان بود

نفس دون تسلیم مى گردد به روز             چونکه تو باشی به مهمانی هنوز

روح را صیقل دهد راز و نوا                  نفس را مدفون کند ذکر و دعا

گر رجالی روزه را تعریف کرد             کی تواند زین فزون توصف کرد