راه نجات

سوال اساسی این است که انسان چگونه می تواند خود را شرک زدایی کند و با شکستن بت نفس، ریشه شرک پنهان و آشکار را در وجود خود بخشکاند و به زلال توحید دست یابد. مرحوم شیخ رجبی خیاط که یکی از عرفا است، می گوید به نظر حقیر اگر کسی طالب راه نجات باشد و بخواهد به کمال واقعی برسد و از  معانی توحید بهره ببرد، باید به چهار چیز تمسک کند. 

1- حضور دائم : همواره خود را در مقام حضور حق تعالی بداند.

2- توسل به اهل بیت : زیرا  اهل بیت انسانهای  کامل  و تجلی کامل حق می باشند.

3- گدایی شبها : منظور نماز شب  و شب زنده داری است .

4- احسان به خلق : ایشان می فرمایند با خدمت به خلق ، می توان به خدا نزدیک شد.

       وجود شیخ را خدا مسخر کرده بود او غیر خدا نمی توانست ببیند و هر چه می دید خدا را می دید ، وهر چه می گفت از خدا می گفت .اول و آخر کلامش خدا بود ، چون عاشق بود و ذوب در خدا شده بود.او عاشق خدا و اهل بیت بود و هر چه می گفت از آنها می گفت.شیخ چنان عاشق بود که در محضرش غیر از مکالمات ضروری ، حاضر نبود سخنی غیر از محبوبش به میان آید. گاه به داستان لیلی ومجنون مثل می زد که مجنون حاضر نبود چیزی جز درباره لیلی بشنود.گویند از مجنون عامری پرسید که حق با علی است یا غیر ، جواب داد حق با لیلی است.اگر این داستان واقعیت هم نداشته باشد ، برای  نزدیک کردن حقیقت به ذهن مناسب است. زندگی نامه شیخ در کتاب کیمیایی محبت آمده است، که می تواند بالاخص برای اهل دل مفید باشد.در این کتاب نقطه نظرات شیخ از قول افرادی که با ایشان ملاقات داشته اند جمع آوری شده است.

      وقتی عشق مجازی ، ذهن  انسان را اینقدر می تواند به خود  مشغول کند و همواره تصویر معشوق در ذهنش تجلی می کند .خوشا به حال کسانی که عشق حقیقی را در دل و ذهن خود به تصویر می کشند و هر چه می بینند ، تجلی حق است.