مکن ای صبح طلوع

مکن ای صبح طلوع

شب وصل است و تبِ دلبری جانان است

ساغر وصل لبالب به لب مستان است

در نظر بازیشان اهل نظر حیران است

گوئیا مشعله از بامِ فلک ریزان است 

چشم جادوی سحر زین شب و تب گریان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«یارب این بوی خوش از روضة جان می آید؟ 

یا نسیمی است کزان سوی جهان می آید؟»

«یارب این نور صفات از چه مکان می آید؟»

«عجب این قهقهه از حورِ جنان می آید!»

یارب این آبِ حیات از چه دلی جوشان است؟ 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

 ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«چه سَماع است که جان رقص کنان» می آید؟

«چه صفیر است که دل بال زنان می آید؟»

چه پیامی است؟ چرا موج گمان می آید؟

چه شکار است؟ چرا بانگ کمان می آید؟

چه فضائی است؟ چرا تیر قضا پران است؟ 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

گوش تا گوش، همه کرّ و فرِ دشمنِ پست

شاه بنشسته، بر او حلقة یاران الست

«پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست» 

چار تکبیر زده یکسره بر هر چه که هست

خیمه در خیمه صدای سخن قرآن است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

وَه از آن آیتِ رازی که در آن محفل بود

«مفتی عقل در این مسئله لایعقل بود»

«عشق می گفت به شرح آنچه بر او مشکل بود»

«خم می بود که خون در دل و پا در گل بود» 

ساغر سرخ شهادت به کف مستان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

این حسین است که عالم همه دیوانة اوست

او چو شمعی است که جانها همه پروانة اوست

شرف میکده از مستی پیمانة اوست

هر کجا خانه عشق است همه خانة اوست

حالیا خیمه گهش بزمگه رندان است 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

قل هوالله بزاید زلبش، رمز احد

لم یلد گوید و لم یولد و الله صمد

این تمنا ز احد در دل او رفته زحد:

می وصلی بچشان - تا در زندان ابد

بشکنم - از خم وحدت که چنین جوشان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

محرمان حلقه زده در پی پیغامی چند:

 «چشم اِنعام مدارید ز اَنعامی چند» 

«فرصتِ عیش نگه دار و بزن جامی چند»

که نماندست ره عشق مگر گامی چند

در بلائیم ولی عشق بلا گردان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

امشب است آنکه «ملایک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند»

«با من راه نشین باده مستانه زدند»

«قرعه فال به نام من دیوانه زدند»

یوسفِ فاطمه را ننگِ جهان زندان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

هان که گوی فلک صدق به چوگان من است 

ساحت کون و مکان عرصه میدان من است

دیدة فتح ابد عاشق جولان من است

هر چه در عالم امر است به فرمان من است

پیش ما آتش نمرود گلِ بستان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«هان و هان ناقة حقیم» مجوئید حیَل

«تا نبرد سرتان را سرِ شمشیرِ اجل»

«پیش جان و دل ما آب و گلی را چه محل؟»

«کار حق کن فیکون است نه موقوف علل»

بی فروغ رخ او ، جان و جهان بی جان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

ظهر فردا عملِ مذهب رندان بکنم

«قطع این مرحله با مرغ سلیمان» بکنم

حمله بر شعبده از دولت قرآن بکنم 

«آنچه استاد ازل گفت بکن»، آن بکنم

عاقبت خانه ظلم است که آن ویران است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

تا همه صومعه داران پی کاری گیرند»

و به تاریکی شب ره به کناری گیرند

صادقان زآینة صدق، غباری گیرند

صحنة مشهد ما صحن نگارستان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

گفت عباس که: من از سر جان برخیزم

از «سر جان و جهان دست فشان برخیزم»

«از سر خواجگی کون و مکان برخیزم» 

من «ببویت ز لحد رقص کنان برخیزم»

این چه روح است و کرامت که در این یاران است 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

در شب قتل، نگفت از سر و سامان، زینب

«داشت اندیشه فردای یتیمان، زینب»

گفتی از یادِ پریشانی  طفلان، زینب 

داشت آن شب همه گیسوی پریشان، زینب»

این چه خوابی است که در خوابگه شیران است؟

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

ظهر فردا، قد رعنای حسین است کمان

باز جوید شه بی یار ز عباس نشان 

ز علمدارِ خود آن خسرو شمشاد قدان

«که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان»

قرص خورشید هم از خجلت او پنهان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

علی اکبر به اجازت ز پدر خواهشمند:

صبر از این بیش ندارم، چکنم تا کی و چند؟

جان به رقص آمده از آتش غیرت چو سپند

بوسه ای بر لب خشکم بزن ای چشمه قند

دستی اندر خم زلفی که چنین پیچان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

«او سلیمان زمان است که خاتم با اوست»

«سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست»      

نفس «همت پاکان دو عالم با اوست» 

زخم شمشیر و سنان چیست؟ «که مرهم با اوست»          

پس چه رازی است که خنجر به گلو بُران است؟

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

شام فردا که رسد، زینبِ گریان و دوان

در هیاهوی رذیلانة آن اهرمنان

پرسد از پیکر صدچاک شه تشنه زبان

«که شهیدان که اند اینهمه خونین کفنان؟»

جگر رود فرات از تف او سوزان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

مکن ای صبح طلوع، مکن ای

او که دربانی میخانه فراوان کرده است

نوش پیمانة خون بر سر پیمان کرده است

اشک را پیرهنِ یوسفِ دوران کرده است

چنگ بر گونه زده موی پریشان کرده است

در دل حادثه مجموعِ پریشانان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

یارب این شام سیه را به جلالی دریاب

بال و پر سوخته را با پر و بالی دریاب

«تشنة بادیه را هم به زلالی دریاب»

جشن دامادی جان را به جمالی دریاب

که عروسِ شرف از شوق حنابندان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

ویژگی چهارده معصوم

باسمه تعالی

برداشتهایی از زیارت جامعه

ویژگی چهارده معصوم

انسان برای رشد و کسب علم و معرفت ، نیاز به استاد دارد.چهارده معصوم تکیه گاه و معلم انسانها هستند.درخت انگور ، با تکیه بر یک استوانه امکان رشد بیشتر دارد، در غیر اینصورت کوتاه می ماند.
      انسانها با الگو گیری در همه اموراز چهارده معصوم  موجبات  رشد خود را فراهم می کنند ، در غیر اینصورت انسان های معمولی هستند.در طبقه بندی انسانها، دانشمندان و اهل معرفت جایگاه رفیعی در مقایسه با افراد معمولی دارند.اینان نقش چراغ راهنما و هدایت مردم را بعهده دارند.
     عالم با توجه به پیچیدگی های آن و وسعت آن، نیازمند یک نقشه و طرح جامع است.هر نقشه ای نیاز مند نقشه خوان می باشد. چهاده معصوم نقشه خوان جهان هستی هستند. لذا شناخت تام از عالم دارند.اینان می توانند برای جهان هستی تدبیر صحیح انجام دهند.لذا امام زمان انتصابی است و نه انتخابی.امیر مو منان از طرف خدای متعال در غدیر خم توسط پیامبر گرامی به امامت منصوب شد.

بینوایی که بیامد به حرم بهر نیاز
خاتمی داد علی از کرمش  حین نماز
به ولایت بنمودند ستم هر شب و روز 
مردم عهد شکن در حرم وشهرحجاز

دکتر علی رجالی
 

عوامل شفا

باسمه تعالی

برداشتهایی از آیات قرآن

عوامل شفا

خداوند در قرآن دو چیز را باعث شفا قرار داده است. یکی عسل و دیگری آیات قرآن است. البته بدست آوردن عسل درابتدا سخت است ولی خوردن آن شیرین و شفا بخش است. قرآن هم همانند دارو ، به خاطر دستورات الهی بعضا سخت است ، ولی با انجام آن در نهایت شیرین است.
    انسان برای موفقیت در کارها ، دو چیز را باید انجام دهد.یکی کار و تلاش و کوشش ، و دیگری صبر و مقاومت و پایداری.مثل باغبانی که می خواهد کویری را به باغ میوه تبدیل کند.ابتدا باید باغ را آماده کشت کند و سپس با صبر کردن، منتظر رشد د  رخت و سپس محصول آن باشد.
      بهشت و جهنم دارای ویژگی های خاص خود است.در بهشت آرامش و امنیت و آسودگی است.در جهنم عکس آن است.هم در این دنیا و هم در آخرت امکان ایجاد بهشت و جهنم وجود دارد.با این تفاوت که مقیاس و نوع آن متمایز است.همانند یک لیوان آب و یک اقیانوس آب.اگر چه هر دو آب است ولی در ابعاد گوناگون.

صبر باشد شاه کلید مشکلات
بی ادب در منجلاب و معضلات
رشد ما در صبر و در آداب ما
بی ادب کی نوشد از آب حیات

دکتر علی رجالی

خوشی و ناخوشی

باسمه تعالی

برداشتهایی از آیات قرآن

خوشی ها و ناخوشی ها

خداوند در سوره عمران می فرماید، ما انسان ها را بین خوشی و ناخوشی قرار داده ایم .اگر انسان تنها غرق خوشی یا تنها غرق ناخوشی باشد، قطعا غرق و به هلاکت می رسند.همانند بازی فوتبال ، که توپ در هر لحظه زیر پای کسی است ،واین دست به دست شدن توپ، شور و هیجان می آورد. زیبایی زندگی، در لذتی است که پس از طی سختی ها انسان چیزی را بدست آورد. در این حالت در حفظ دستاورد خود کوشاست.چیزی که براحتی و بدون زحمت بدست آید ، زود هم از بین می رود.
         یک ناخوشی، برای انسان مومن باعث رشد او می گردد. در صورتی که برای یک کافر موجب زحمت او می گردد.انسان مومن از ناخوشی درس می گیرد و آن کار را انجام نمی دهد .در صورتی یک کافر ، آنرا الگو قرار می دهد و موجب سقوط خود می گردد.
  زندگی برای انسان دوار است.مانند بازی چرخ و فلک می ماند.گاهی بالا می رود و گاهی پایین،بین بالا و پایین در حرکت است.نباید وقتی بالاست غره شود و نباید وقتی پایین است احساس ذلت کند.انتهای هر بالایی،ابتدای یک پائینی است و انتهای هر پائینی ، ابتدای یک بالایی است.
      انسان ها با خوشی ها و نا خوشی ها امتحان می شوند و چهره واقعی آنها برملا می گردد.منافقین در شکست در جنگ ،پیامبر گرامی را ترک کردند.در صورتی که مومنین پایداری وهمراهی با پیامبر نمودند.لذا باطل بودن و حق بودن آنها در عمل عیان گردید. خدا می فرماید ما انسان ها را برای امتحان آفریدیم.اگر چه آنها را می شناسیم.ولی برای اثبات نظر خود آنها را بین خوشی و ناخوشی قرار می دهیم. تا از بین آنها بهترین را انتخاب و گلچین کنیم ،همانند شهدای کربلا.

زندگی در گذر و یک سفر است
آدمی رهگذر و همسفر است
آنچه می ماند از او ،یاد وی است
رنج خود ماند و او در گذر است

دکتر علی رجالی

تقیه کردن

باسمه تعالی

برداشتهایی از اشعار مو لا نا

تقیه کردن

سه چیز دشمنان خاص خود را دارد . همواره در کمین و انتظار انسان است تا پس از  آگاهی آنرا برباید یا مورد آزار و اذیت قرار دهد.یکی مال و اموال است.انسان باید دارایی های خود  را از دیگران پنهان نگه داد.با مطلع شدن دیگران ، احتمال دستبرد به روش های گوناگون وجود دارد.دیگری اعتقادات و تفکرات انسان است،این هم دشمنان خاص خود را دارد، لذا در زمان خطر ، توصیه به تقیه و عدم ابراز عقیده خود شده است.همچنین انسان زمان و چگونگی و مکان  و هدف سفر خود را از دیگران پنهان دارد.با آگاهی دیگران از سفر احتمال خطر های گوناگون وجود دارد.

     در قدیم بخاطر امن نبودن جاده ها، به اموال مردم تهاجم و سرقت می شد. متاسفانه امروز به فرهنگ و اعتقادات مردم حمله و تهاجم می شود.حمله به مال مردم قابل ترمیم و جبران است، اما حمله به جان توسط خود و دیگران،ماندگار و براحتی قابل تر میم نیست.متاسفانه از طریق ماهواره ها و شبکه های مجازی و اینترنت، و ارائه برنامه های جذاب ، بطور مستقیم و غیر مستقیم تاثیرات مخربی بر روح و روان خانواده گذاشته شده است.خانواده ها که هسته اولیه جامعه را تشکیل می دهند، در حال فرو پاشی و متعاقب آن دین گریزی و رخنه فرهنگ بیگانه هستیم.

 بد ترین دشمن به ظاهر اصغر است
ترک آن ما را جهادی اکبر است
بدترین دشمن ترا خود خواهی است
  دل به یزدان گر سپاری  بهتر است

دکتر علی رجالی

رویت کردن و نظر کردن

 باسمه تعالی

برداشتهایی از آیات قرآن

رویت کردن و نظر کردن

اگر چه رویت کردن و نظر کردن ، هر دو اشاره به دیدن است.اما در رویت کردن ، نگاه به ظاهر جسم است.ولی در نظر کردن، نگاه به درون و برون جسم است.مثلا با افتادن سیب از درخت ، مردم عادی به خوردن آن فکر می کند ولی یک دانشمند به قوه جاذبه زمین می اندیشد.اولی می بیند ولی دومی نظر می کند.
    خداوند دیروز و امروز و فردا یکسان است.اگر انسان بخواهد از خط مشی خدا آگاه شود ، باید به تاریخ مراجعه کند.قصه های قرآن بسیار آموزنده است.در داستان یوسف می بینیم که هرچه برادران یوسف خواستند ، عکس آن اتفاق افتاد.این نشان می دهد ، هر چه خدا خواست همان می شود.وقتی تمام درها بروی یوسف بسته شد ، با نظر الهی آنها گشوده شد.
  خوشا به حال کسانی که خدا بر آنها نظر می کند.انسان با تزکیه نفس، می تواند نظر خدا را به خود جلب کند.شهدا نظر کرده الهی هستند.انسان نیز با نظر کردن به عالم هستی ، خدای متعال را می بینند. خداوند به پیامبران و چهار ده معصوم نظر کرد و آنها را امام در عالم هستی قرار داد.

نظر کردم به مردم، من کم و بیش
بدیدم فقر دو لت مند  و درویش
نه قدرت مند در فکر فقیر است
نه مسکین است اگه، بر خود و خویش

دکتر علی رجالی

دنیا و آخرت

باسمه تعالی

براشتهایی از اشعار مولانا

دنیا و آخرت

کسی که تلاش می کند دنیا ی مادی را بدست آورد ، قطعا نمی تواند.اما کسی که تلاش می کند که دنیای آخرت را از طریق دنیای مادی بدست آورد  ، امکان آن هست. دنیا برای مومنان همانند زندان می ماند ولی برای کافران بهشت موعود است.اهل ایمان باید تلاش کنند که روزنه ای پیدا کنند که از زندان دنیا خارج شوند.
     منظور از دنیا ،آن چیزی است که انسان را از خدا دور می کند.کسب روزی حلال، با کار و کوشش را دنیا نمی گویند.ولی عبادتی که در آن ریا باشد ،اگر چه در ظاهر برای آخرت است.چون انسان را از خدا دور می کند ،لذا آن نیز دنیاست.
  مالی که دین انسان را آباد کند، دنیا نیست.زیرا با  دینداری،انسان به خدا نزدیک می شود.هر کسی دینش آباد شد ، دنیایش هم آباد می شود.انسان با ایمان، برای حفظ دینش تلاش و کوشش می کند که نیازمند دیگران نباشد.
   نقش انسان و دنیا ، همانند کشتی و آب می ماند.اگر کشتی روی آب قرا گرفت ، موجب حرکت کشتی و رسیدن انسان به ساحل می گردد.اما اگر کشتی زیر آب رفت ، مو جب قعر شدن کشتی می گردد.اگر انسان سوار بر دنیا بود و به دنیا دل نبست،آنگاه  سالم به مقصد می رسد ولی اگردنیا سوار انسان شد و انسان به دنبال هوا و هوس خود رفت ، آنگاه دنیا او را به هلاکت می رساند.
   بیشتر گرفتاری های انسان ، بخاطر زبان انسان است.اگر انسان بر سخن گفتن خود مسلط باشد، در اینصورت رشد می کند. چنانچه زبان بر انسان حکومت کند، انسان را به هلاکت می رساند.ماهی بخاط باز کردن دهان و گرفتن یک کرم ،اسیر قلاب شد و به هلاکت رسید.

چرا حرص دنیا تو را کورکرد
مکن تکیه بر آن،که دل تور کرد
 فریبنده است چرخ گردون و دهر
تو را از عبادت بسی دور کرد

دکتر علی رجالی

لغزش ها

باسمه تعالی

برداشتهایی از آیات قرآن

لغزش ها

انسان ها در گذر زمان امکان خطا دارند ، چه آشکارا و چه در خفا. اما خدای متعال راه توبه و بازگشت را باز گذاشته است.انسان بخاطر یک خطا ،نباید از خدا نا امید شود.انسان همانند آب جوی می ماند، امکان آلودگی وجود دارد. اما همینکه به دریا می ریزد ،آلودگی ها محو می شود.انسان ها نیز با توبه واقعی ، و عدم تکرار گناه، به دریای مهر و محبت الهی وصل می شود و خدا از حق خود می گذرد و گناهان مر تکب شده را می بخشد.
   کسانی که کار زشتی یا گناهی مرتکب می شوند، به خود ظلم می کنند و آثار و تبعات آن خطا به خودشان بر می گردد.همانند گرد و غبار که در اثر طوفان از زمین بلند می شود و در نهایت دوباره به زمین بر می گردد.انسان ها نیز وقتی طوفان هوای نفس بلند می شود ، تا وقتی خطا و یا گناهی که می خواهند انجام  نگردد آرام نمی گیرند،. با توجیهات گوناگون ، عقل را فریب می دهند و سپس آنر عمل را انجام می دهند.
   گناهان همانند دوایر تو در تو ادامه پیدا می کند.لذا با استغفار از خدای متعال تداوم گناه سد می گردد و پس از کنترل کردن آن و عدم تکرار آن ، با توبه به حالت اول بر می گردیم.

آنکه نبست بار خود،توشه ره چه می کند
توشه ره چه می بری ،مرگ خبر نمی کند
بار سفر تو بسته ای ،تا که شود نجات تو
هر که بود اسیر خود،بار سفر چه می برد

دکتر علی رجالی
 

قرآن و اهل بیت

اگر خواهی جمال دلربا را
ببین صاحب دل و نور خدا را
تجلی کرده در قرآن و عترت

تصور کی شود در ذهن، ما را