دنیا و آخرت

باسمه تعالی

براشتهایی از اشعار مولانا

دنیا و آخرت

کسی که تلاش می کند دنیا ی مادی را بدست آورد ، قطعا نمی تواند.اما کسی که تلاش می کند که دنیای آخرت را از طریق دنیای مادی بدست آورد  ، امکان آن هست. دنیا برای مومنان همانند زندان می ماند ولی برای کافران بهشت موعود است.اهل ایمان باید تلاش کنند که روزنه ای پیدا کنند که از زندان دنیا خارج شوند.
     منظور از دنیا ،آن چیزی است که انسان را از خدا دور می کند.کسب روزی حلال، با کار و کوشش را دنیا نمی گویند.ولی عبادتی که در آن ریا باشد ،اگر چه در ظاهر برای آخرت است.چون انسان را از خدا دور می کند ،لذا آن نیز دنیاست.
  مالی که دین انسان را آباد کند، دنیا نیست.زیرا با  دینداری،انسان به خدا نزدیک می شود.هر کسی دینش آباد شد ، دنیایش هم آباد می شود.انسان با ایمان، برای حفظ دینش تلاش و کوشش می کند که نیازمند دیگران نباشد.
   نقش انسان و دنیا ، همانند کشتی و آب می ماند.اگر کشتی روی آب قرا گرفت ، موجب حرکت کشتی و رسیدن انسان به ساحل می گردد.اما اگر کشتی زیر آب رفت ، مو جب قعر شدن کشتی می گردد.اگر انسان سوار بر دنیا بود و به دنیا دل نبست،آنگاه  سالم به مقصد می رسد ولی اگردنیا سوار انسان شد و انسان به دنبال هوا و هوس خود رفت ، آنگاه دنیا او را به هلاکت می رساند.
   بیشتر گرفتاری های انسان ، بخاطر زبان انسان است.اگر انسان بر سخن گفتن خود مسلط باشد، در اینصورت رشد می کند. چنانچه زبان بر انسان حکومت کند، انسان را به هلاکت می رساند.ماهی بخاط باز کردن دهان و گرفتن یک کرم ،اسیر قلاب شد و به هلاکت رسید.

چرا حرص دنیا تو را کورکرد
مکن تکیه بر آن،که دل تور کرد
 فریبنده است چرخ گردون و دهر
تو را از عبادت بسی دور کرد

دکتر علی رجالی