نامه ای به والی مدینه

باسمه تعالی

نامه ای به والی مدینه
حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در دوران خلافت خویش برای کارگزاران و والیان شهرهای مختلف نامه‌ها و دستوراتی صادر کردند. در نهج‌البلاغه، نامه‌هایی خطاب به کارگزارانی چون مالک اشتر (والی مصر)، عثمان بن حنیف (والی بصره)، ابوموسی اشعری (والی کوفه)، و نیز نامه‌هایی به کارگزاران مدینه و اطراف آن آمده است.

اما باید دقت کرد که:

• در نهج‌البلاغه، نامه‌ای با عنوان صریح «نامه به کارگزار مدینه» نیامده است.
• حضرت علی (ع) معمولاً والی مدینه را مستقیماً منصوب نمی‌کردند، چون خودشان در مدینه حضور داشتند. بیشتر نامه‌ها مربوط به کوفه، بصره، مصر، آذربایجان، یمن و غیره است.
• با این حال، در برخی منابع تاریخی (غیر از نهج‌البلاغه) گزارش شده که حضرت به سهل بن حنیف (برادر عثمان بن حنیف) که مدتی والی مدینه بود، نامه‌ها و دستوراتی داده‌اند.
• متن کامل نامه‌ی حضرت به سهل بن حنیف (والی مدینه) را برایتان بیاورم.
• یا متن نامه‌ی حضرت به عثمان بن حنیف (والی بصره) را که در نهج‌البلاغه موجود است، ارائه و شرح کنم.

نامه‌ای که حضرت علی علیه‌السلام به سهل بن حنیف انصاری (والی مدینه در زمان خلافت ایشان) نوشته‌اند، در نهج‌البلاغه به شماره ۴۳ ثبت شده است. این نامه زمانی نوشته شد که گروهی از مردم مدینه به سمت معاویه در شام رفتند و سهل در این زمینه نگران شد. حضرت در این نامه او را دلداری می‌دهند و راهبردی سیاسی-ایمانی به او می‌دهند.

از بنده‌ی خدا علی امیرالمؤمنین، به سهل بن حنیف انصاری، که در مدینه است:

پس از یاد خدا و درود:
به من خبر رسیده است که مردانی از ناحیه‌ی تو، پنهانی به سوی معاویه می‌گریزند. از رفتن آنان و از دست دادن نیروی کمکی‌شان اندوهگین مباش، زیرا همین که بر راه حق قرار داری و در مسیر هدایت گام می‌زنی، برایت بسنده است.

بر تو باد که ملازم حق باشی، تا خداوند تو را یاور گرداند. و بدان که مردم بیشتر چشم به دنیا دارند، دنیا را می‌خواهند و به آن دل می‌بندند و از آن محروم می‌مانند. پس شکیبایی پیشه کن تا خداوند سرانجام آنچه را دوست داری، برایت به سامان رساند. والسلام.

تهیه و تنظیم

دکتر علی رجالی