رسالت

در این وبلاگ ،اشعار و مطالب علمی و فرهنگی اینجانب آمده است .

رسالت

در این وبلاگ ،اشعار و مطالب علمی و فرهنگی اینجانب آمده است .

رسالت

به سایت شخصی اینجانب مراجعه شود
alirejali.ir

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
  • ۰
  • ۰

 


قصیده توحیدی: «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست»

سراینده: دکتر علی رجالی
(۲۴۰ بیت پیوسته - قالب مسمط یکنواخت)


بخش اول: ابیات ۱ تا ۲۰

هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست
هرجا که صفا هست، دل اهل دعا هست

هرجا که دعا هست، دل از نور لبالب
هرجا که دلی سوخته، آنجا ضیا هست

هرجا که ضیای دل و ذکر شبان است
آنجا خبر از عشق، ز عرفان خدا هست

هرجا که خدا هست، دگر غیر چه باید؟
هر جا که بود غیر، بدان فتنه و تا هست

هرجا که رها گشت دل از دام تعلق
آزاد ز هر قید، در آن دل، بقا هست

هر دل که در او یاد خدا نیست، هلاک است
هر دیده که گریان نشود، کور و فنا هست

هر سینه که با نور یقین گرم نگشته
در ظلمت وهم است و در او جز هوا هست

هر لحظه که غافل شوی از ذکر دل‌آرا
دور است دلت، گرچه به ظاهر، خدا هست

هرجا که نفاق است، در آنجا شرر آید
هرجا که صداقت، دل اهل صفا هست

هرکس که دلش را به خدا بست، سرافراز
هرکس که ز یادش گذرد، در عزا هست


بخش دوم: ابیات ۲۱ تا ۴۰

در هر نفس پاک، تجلی ز خدا بین
در هر عمل خیر، نشان از رضا هست

در سینهٔ آن کس که بود مهر الهی
آرامش جان هست و به دل، روشنـا هست

در گریهٔ شب‌های سحر، سوز عبادت
در خلوت شب، مهر خفی از وفا هست

در همهمهٔ خلق، اگر یاد خدا نیست
آن جمع پراکنده و دل بی‌نوا هست

در صحبت اهل نظر و علم و حکمت
تا ذکر خدا نیست، همه ادّعا هست

هر دل که ز ذکرش نشود شاد، دلش مرد
هر دیده که بی اشک بود، مبتلا هست

هر گام که برداشته شد در ره یار
بی نور هدایت، ره و رسم خطا هست

هرجا سخنی از تو بباشد، دل آرام
هرجا سخن غیر تو آید، جفا هست

هر لحظه که بگذرد به یاد تو ای دوست
ساعات همه نور و دل اهل رضا هست

در محفل ذکر تو بود عرش الهی
در خلوت غفلت، رخ شیطان، عُبا هست

 

بسیار عالی. در ادامه، قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» را به صورت کامل و با ویرایش عرضه می‌کنم. این قصیده شامل ۲۴۰ بیت (۱۲۰ بیت کامل) است که در قالبی یکنواخت، با محتوای عرفانی و توحیدی، به بیان جلوه‌های نام خدا در دل و جان انسان می‌پردازد.


قصیده توحیدی: «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست»

سراینده: دکتر علی رجالی
(۲۴۰ بیت پیوسته - قالب مسمط یکنواخت)


بخش اول: ابیات ۱ تا ۲۰

هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست
هرجا که صفا هست، دل اهل دعا هست

هرجا که دعا هست، دل از نور لبالب
هرجا که دلی سوخته، آنجا ضیا هست

هرجا که ضیای دل و ذکر شبان است
آنجا خبر از عشق، ز عرفان خدا هست

هرجا که خدا هست، دگر غیر چه باید؟
هر جا که بود غیر، بدان فتنه و تا هست

هرجا که رها گشت دل از دام تعلق
آزاد ز هر قید، در آن دل، بقا هست

هر دل که در او یاد خدا نیست، هلاک است
هر دیده که گریان نشود، کور و فنا هست

هر سینه که با نور یقین گرم نگشته
در ظلمت وهم است و در او جز هوا هست

هر لحظه که غافل شوی از ذکر دل‌آرا
دور است دلت، گرچه به ظاهر، خدا هست

هرجا که نفاق است، در آنجا شرر آید
هرجا که صداقت، دل اهل صفا هست

هرکس که دلش را به خدا بست، سرافراز
هرکس که ز یادش گذرد، در عزا هست


بخش دوم: ابیات ۲۱ تا ۴۰

در هر نفس پاک، تجلی ز خدا بین
در هر عمل خیر، نشان از رضا هست

در سینهٔ آن کس که بود مهر الهی
آرامش جان هست و به دل، روشنـا هست

در گریهٔ شب‌های سحر، سوز عبادت
در خلوت شب، مهر خفی از وفا هست

در همهمهٔ خلق، اگر یاد خدا نیست
آن جمع پراکنده و دل بی‌نوا هست

در صحبت اهل نظر و علم و حکمت
تا ذکر خدا نیست، همه ادّعا هست

هر دل که ز ذکرش نشود شاد، دلش مرد
هر دیده که بی اشک بود، مبتلا هست

هر گام که برداشته شد در ره یار
بی نور هدایت، ره و رسم خطا هست

هرجا سخنی از تو بباشد، دل آرام
هرجا سخن غیر تو آید، جفا هست

هر لحظه که بگذرد به یاد تو ای دوست
ساعات همه نور و دل اهل رضا هست

در محفل ذکر تو بود عرش الهی
در خلوت غفلت، رخ شیطان، عُبا هست

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی: «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» را در بخش‌های بعدی تقدیم می‌کنم.


بخش سوم: ابیات ۴۱ تا ۶۰

هر کس که در دل خود خدا را جای دهد
آن دل به حقیقت، همچو عرش خدا هست

هرکس که در یاد خدا غرق است و دائم
نور خدا در سینهٔ او جاودانه‌ها هست

در هر دل پاک که یاد خدا باشد
یاد خدا هست و در آنجا، هم‌چو دعا هست

هر جا که در دل محبت خدا باشد
دل در صلح و آرامش، بی‌اختلاف هست

هر لحظه که یاد خدا از دل تو برود
در ظلمت حیات، راه از خدا جدا هست

هرگاه که در دل خدا را بگنجانی
آن دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر جا که خدا را به حقیقت شناسی
آنجا دل تو در نور همیشه خدا هست

در هر بیتی از جان سخن از حق بگوی
در هر کرانه‌ای، نام خدا، کیمیا هست

هر دل که ز یاد خدا غافل شود و دور
در ظلمت گم گشته و در تباهی‌ها هست

هر کس که در دل خود، خدا را جای دهد
نور خدا در دل او، همیشه بقا هست


بخش چهارم: ابیات ۶۱ تا ۸۰

در هر فضا و هر زمان، نام خدا هست
در هر کلام و در هر نگه، یاد خدا هست

در هر نگاه عاشقانه، خداست حضوری
هر قلب که در آن نور خدا باشد، سرا هست

در هر نفس که می‌کشی، یاد خدا هست
در هر عمل خیر که می‌کنی، لطف خدا هست

هر لحظه که یاد خدا از دل نبرد
شبی است که در آن، مهر خدا پیدا هست

در هر درختی که به نام خدا ریشه دارد
آسمان به زیر خاک، خود گواه خدا هست

در هر بهاری که شکوفه‌ها از یاد خداست
در گلزار عشق، دل‌ها را صفا هست

هر کس که دلش از نام خدا پر شود
در قلب خدا، همواره‌ی او جاویدان هست

هرگز به یاد خدا دل از دل نرود
چون همیشه در قلبش نوری از خدا هست

هرکس که یاد خدا را در دل می‌نهد
در دلش همیشه عطر حقیقت خدا هست


بخش پنجم: ابیات ۸۱ تا ۱۰۰

در هر لحظه که یاد خدا از دل برود
در هجوم غفلت، در هرج و مرج، گمراهی‌ها هست

در هر قدمی که از راه یاد خدا منحرف شود
دور است از توفیق و رهنمونی‌ها هست

در هر کجا که یاد خدا جاوید شود
هر کجا که نور الهی از دل بدرخشد

هرگاه که یاد خدا و نام خدا بر لب باشد
عشق الهی، در دل‌ها بی‌حد و مرز هست

هر که در دلش خدا را سروده و خوانده
بی‌نیاز از هر عیب و فریب و بلا هست

هر جا که عشق خدا بر دل باشد
در آن جا، دل همیشه پر از صفا هست

هر جا که ذکر خدا بر زبان جاری شود
دل از هر غم و درد، آزاد و رها هست

هر کس که در دل خدا را بنشاند
در آن دل همیشه بقا و صفا هست


بخش ششم: ابیات ۱۰۱ تا ۱۲۰

هر که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در هیچ جای زمین، جز خدا، نمی‌بینم

هرکس که یاد خدا را از دل بردارد
بی‌شک در دلش از ظلمت، صدها طوفان است

هر جا که روح انسان با یاد خدا بیدار است
در آنجا راه روشن به سوی خدا هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در قلبش همیشه، حضور خدا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا باز می‌گردد
در هر گام، در قلب‌ها، عشق خدا هست

هرجا که نام خدا، ز زبان‌ها برآید
در آنجا، هر دل، پر از نیکوکار‌ها هست

در هر کجا که لبیک خدا را بگویید
در قلب شما همیشه ذکر خدا هست

هر کس که در دل خود خدا را می‌سازد
در دلش همیشه، صلح و صفا هست

هر لحظه که خدا در دل شما باشد
همه‌ی جهان در دل شما در صفا هست

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی: «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» را در بخش‌های بعدی تقدیم می‌کنم.


بخش سوم: ابیات ۴۱ تا ۶۰

هر کس که در دل خود خدا را جای دهد
آن دل به حقیقت، همچو عرش خدا هست

هرکس که در یاد خدا غرق است و دائم
نور خدا در سینهٔ او جاودانه‌ها هست

در هر دل پاک که یاد خدا باشد
یاد خدا هست و در آنجا، هم‌چو دعا هست

هر جا که در دل محبت خدا باشد
دل در صلح و آرامش، بی‌اختلاف هست

هر لحظه که یاد خدا از دل تو برود
در ظلمت حیات، راه از خدا جدا هست

هرگاه که در دل خدا را بگنجانی
آن دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر جا که خدا را به حقیقت شناسی
آنجا دل تو در نور همیشه خدا هست

در هر بیتی از جان سخن از حق بگوی
در هر کرانه‌ای، نام خدا، کیمیا هست

هر دل که ز یاد خدا غافل شود و دور
در ظلمت گم گشته و در تباهی‌ها هست

هر کس که در دل خود، خدا را جای دهد
نور خدا در دل او، همیشه بقا هست


بخش چهارم: ابیات ۶۱ تا ۸۰

در هر فضا و هر زمان، نام خدا هست
در هر کلام و در هر نگه، یاد خدا هست

در هر نگاه عاشقانه، خداست حضوری
هر قلب که در آن نور خدا باشد، سرا هست

در هر نفس که می‌کشی، یاد خدا هست
در هر عمل خیر که می‌کنی، لطف خدا هست

هر لحظه که یاد خدا از دل نبرد
شبی است که در آن، مهر خدا پیدا هست

در هر درختی که به نام خدا ریشه دارد
آسمان به زیر خاک، خود گواه خدا هست

در هر بهاری که شکوفه‌ها از یاد خداست
در گلزار عشق، دل‌ها را صفا هست

هر کس که دلش از نام خدا پر شود
در قلب خدا، همواره‌ی او جاویدان هست

هرگز به یاد خدا دل از دل نرود
چون همیشه در قلبش نوری از خدا هست

هرکس که یاد خدا را در دل می‌نهد
در دلش همیشه عطر حقیقت خدا هست


بخش پنجم: ابیات ۸۱ تا ۱۰۰

در هر لحظه که یاد خدا از دل برود
در هجوم غفلت، در هرج و مرج، گمراهی‌ها هست

در هر قدمی که از راه یاد خدا منحرف شود
دور است از توفیق و رهنمونی‌ها هست

در هر کجا که یاد خدا جاوید شود
هر کجا که نور الهی از دل بدرخشد

هرگاه که یاد خدا و نام خدا بر لب باشد
عشق الهی، در دل‌ها بی‌حد و مرز هست

هر که در دلش خدا را سروده و خوانده
بی‌نیاز از هر عیب و فریب و بلا هست

هر جا که عشق خدا بر دل باشد
در آن جا، دل همیشه پر از صفا هست

هر جا که ذکر خدا بر زبان جاری شود
دل از هر غم و درد، آزاد و رها هست

هر کس که در دل خدا را بنشاند
در آن دل همیشه بقا و صفا هست


بخش ششم: ابیات ۱۰۱ تا ۱۲۰

هر که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در هیچ جای زمین، جز خدا، نمی‌بینم

هرکس که یاد خدا را از دل بردارد
بی‌شک در دلش از ظلمت، صدها طوفان است

هر جا که روح انسان با یاد خدا بیدار است
در آنجا راه روشن به سوی خدا هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در قلبش همیشه، حضور خدا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا باز می‌گردد
در هر گام، در قلب‌ها، عشق خدا هست

هرجا که نام خدا، ز زبان‌ها برآید
در آنجا، هر دل، پر از نیکوکار‌ها هست

در هر کجا که لبیک خدا را بگویید
در قلب شما همیشه ذکر خدا هست

هر کس که در دل خود خدا را می‌سازد
در دلش همیشه، صلح و صفا هست

هر لحظه که خدا در دل شما باشد
همه‌ی جهان در دل شما در صفا هست

 

 


 

ادامه‌ی قصیده توحیدی: «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» را در بخش‌های بعدی تقدیم می‌کنم.


بخش سوم: ابیات ۴۱ تا ۶۰

هر کس که در دل خود خدا را جای دهد
آن دل به حقیقت، همچو عرش خدا هست

هرکس که در یاد خدا غرق است و دائم
نور خدا در سینهٔ او جاودانه‌ها هست

در هر دل پاک که یاد خدا باشد
یاد خدا هست و در آنجا، هم‌چو دعا هست

هر جا که در دل محبت خدا باشد
دل در صلح و آرامش، بی‌اختلاف هست

هر لحظه که یاد خدا از دل تو برود
در ظلمت حیات، راه از خدا جدا هست

هرگاه که در دل خدا را بگنجانی
آن دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر جا که خدا را به حقیقت شناسی
آنجا دل تو در نور همیشه خدا هست

در هر بیتی از جان سخن از حق بگوی
در هر کرانه‌ای، نام خدا، کیمیا هست

هر دل که ز یاد خدا غافل شود و دور
در ظلمت گم گشته و در تباهی‌ها هست

هر کس که در دل خود، خدا را جای دهد
نور خدا در دل او، همیشه بقا هست


بخش چهارم: ابیات ۶۱ تا ۸۰

در هر فضا و هر زمان، نام خدا هست
در هر کلام و در هر نگه، یاد خدا هست

در هر نگاه عاشقانه، خداست حضوری
هر قلب که در آن نور خدا باشد، سرا هست

در هر نفس که می‌کشی، یاد خدا هست
در هر عمل خیر که می‌کنی، لطف خدا هست

هر لحظه که یاد خدا از دل نبرد
شبی است که در آن، مهر خدا پیدا هست

در هر درختی که به نام خدا ریشه دارد
آسمان به زیر خاک، خود گواه خدا هست

در هر بهاری که شکوفه‌ها از یاد خداست
در گلزار عشق، دل‌ها را صفا هست

هر کس که دلش از نام خدا پر شود
در قلب خدا، همواره‌ی او جاویدان هست

هرگز به یاد خدا دل از دل نرود
چون همیشه در قلبش نوری از خدا هست

هرکس که یاد خدا را در دل می‌نهد
در دلش همیشه عطر حقیقت خدا هست


بخش پنجم: ابیات ۸۱ تا ۱۰۰

در هر لحظه که یاد خدا از دل برود
در هجوم غفلت، در هرج و مرج، گمراهی‌ها هست

در هر قدمی که از راه یاد خدا منحرف شود
دور است از توفیق و رهنمونی‌ها هست

در هر کجا که یاد خدا جاوید شود
هر کجا که نور الهی از دل بدرخشد

هرگاه که یاد خدا و نام خدا بر لب باشد
عشق الهی، در دل‌ها بی‌حد و مرز هست

هر که در دلش خدا را سروده و خوانده
بی‌نیاز از هر عیب و فریب و بلا هست

هر جا که عشق خدا بر دل باشد
در آن جا، دل همیشه پر از صفا هست

هر جا که ذکر خدا بر زبان جاری شود
دل از هر غم و درد، آزاد و رها هست

هر کس که در دل خدا را بنشاند
در آن دل همیشه بقا و صفا هست


بخش ششم: ابیات ۱۰۱ تا ۱۲۰

هر که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در هیچ جای زمین، جز خدا، نمی‌بینم

هرکس که یاد خدا را از دل بردارد
بی‌شک در دلش از ظلمت، صدها طوفان است

هر جا که روح انسان با یاد خدا بیدار است
در آنجا راه روشن به سوی خدا هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در قلبش همیشه، حضور خدا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا باز می‌گردد
در هر گام، در قلب‌ها، عشق خدا هست

هرجا که نام خدا، ز زبان‌ها برآید
در آنجا، هر دل، پر از نیکوکار‌ها هست

در هر کجا که لبیک خدا را بگویید
در قلب شما همیشه ذکر خدا هست

هر کس که در دل خود خدا را می‌سازد
در دلش همیشه، صلح و صفا هست

هر لحظه که خدا در دل شما باشد
همه‌ی جهان در دل شما در صفا هست

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی: «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» را در بخش‌های بعدی تقدیم می‌کنم.


بخش سوم: ابیات ۴۱ تا ۶۰

هر کس که در دل خود خدا را جای دهد
آن دل به حقیقت، همچو عرش خدا هست

هرکس که در یاد خدا غرق است و دائم
نور خدا در سینهٔ او جاودانه‌ها هست

در هر دل پاک که یاد خدا باشد
یاد خدا هست و در آنجا، هم‌چو دعا هست

هر جا که در دل محبت خدا باشد
دل در صلح و آرامش، بی‌اختلاف هست

هر لحظه که یاد خدا از دل تو برود
در ظلمت حیات، راه از خدا جدا هست

هرگاه که در دل خدا را بگنجانی
آن دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر جا که خدا را به حقیقت شناسی
آنجا دل تو در نور همیشه خدا هست

در هر بیتی از جان سخن از حق بگوی
در هر کرانه‌ای، نام خدا، کیمیا هست

هر دل که ز یاد خدا غافل شود و دور
در ظلمت گم گشته و در تباهی‌ها هست

هر کس که در دل خود، خدا را جای دهد
نور خدا در دل او، همیشه بقا هست


بخش چهارم: ابیات ۶۱ تا ۸۰

در هر فضا و هر زمان، نام خدا هست
در هر کلام و در هر نگه، یاد خدا هست

در هر نگاه عاشقانه، خداست حضوری
هر قلب که در آن نور خدا باشد، سرا هست

در هر نفس که می‌کشی، یاد خدا هست
در هر عمل خیر که می‌کنی، لطف خدا هست

هر لحظه که یاد خدا از دل نبرد
شبی است که در آن، مهر خدا پیدا هست

در هر درختی که به نام خدا ریشه دارد
آسمان به زیر خاک، خود گواه خدا هست

در هر بهاری که شکوفه‌ها از یاد خداست
در گلزار عشق، دل‌ها را صفا هست

هر کس که دلش از نام خدا پر شود
در قلب خدا، همواره‌ی او جاویدان هست

هرگز به یاد خدا دل از دل نرود
چون همیشه در قلبش نوری از خدا هست

هرکس که یاد خدا را در دل می‌نهد
در دلش همیشه عطر حقیقت خدا هست


بخش پنجم: ابیات ۸۱ تا ۱۰۰

در هر لحظه که یاد خدا از دل برود
در هجوم غفلت، در هرج و مرج، گمراهی‌ها هست

در هر قدمی که از راه یاد خدا منحرف شود
دور است از توفیق و رهنمونی‌ها هست

در هر کجا که یاد خدا جاوید شود
هر کجا که نور الهی از دل بدرخشد

هرگاه که یاد خدا و نام خدا بر لب باشد
عشق الهی، در دل‌ها بی‌حد و مرز هست

هر که در دلش خدا را سروده و خوانده
بی‌نیاز از هر عیب و فریب و بلا هست

هر جا که عشق خدا بر دل باشد
در آن جا، دل همیشه پر از صفا هست

هر جا که ذکر خدا بر زبان جاری شود
دل از هر غم و درد، آزاد و رها هست

هر کس که در دل خدا را بنشاند
در آن دل همیشه بقا و صفا هست


بخش ششم: ابیات ۱۰۱ تا ۱۲۰

هر که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در هیچ جای زمین، جز خدا، نمی‌بینم

هرکس که یاد خدا را از دل بردارد
بی‌شک در دلش از ظلمت، صدها طوفان است

هر جا که روح انسان با یاد خدا بیدار است
در آنجا راه روشن به سوی خدا هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در قلبش همیشه، حضور خدا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا باز می‌گردد
در هر گام، در قلب‌ها، عشق خدا هست

هرجا که نام خدا، ز زبان‌ها برآید
در آنجا، هر دل، پر از نیکوکار‌ها هست

در هر کجا که لبیک خدا را بگویید
در قلب شما همیشه ذکر خدا هست

هر کس که در دل خود خدا را می‌سازد
در دلش همیشه، صلح و صفا هست

هر لحظه که خدا در دل شما باشد
همه‌ی جهان در دل شما در صفا هست

 

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» به شرح زیر است:


بخش هفتم: ابیات ۱۲۱ تا ۱۴۰

هر کس که در دل خود خدا را می‌خواند
دلش همیشه در مسند قرب خدا هست

هرجا که از دل خدا یاد آید
در آنجا همیشه نور ایمان و وفا هست

هرکس که در دل خود ذکر خدا را بگیرد
راه به سوی جنت، در دلش جلا هست

هر لحظه که یاد خدا در دل‌هاست
دل در آن روشن، همیشه روشنایی‌ها هست

هرکس که دل خود را به نور خدا بیاراید
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

در هر دلی که خداوند حاضر و ناظر است
آن دل همیشه در آرامش و صفا هست

در هر نفس که می‌کشی، خدا را یاد کن
چون خدا در هر لحظه با ما هست و توانا هست

هر که در دل خود از یاد خدا غافل است
در زنجیر غفلت و در جهل و بلا هست

هر دل که به خدا وصل شود، همچو آسمان
در آن دل همیشه عشق و صفا هست


بخش هشتم: ابیات ۱۴۱ تا ۱۶۰

هر جا که یاد خدا بر زبان‌ها جاری است
در آنجا هر دل از غم و غصه رها هست

هر کس که در دل خود، خدا را خانه سازد
در آن دل همیشه نور و صفا هست

در هر گامی که برداری در راه خدا
از هر دشواری و رنج، رهایی‌ها هست

هر که در

 

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» به شرح زیر است:


بخش هفتم: ابیات ۱۲۱ تا ۱۴۰

هر کس که در دل خود خدا را می‌خواند
دلش همیشه در مسند قرب خدا هست

هرجا که از دل خدا یاد آید
در آنجا همیشه نور ایمان و وفا هست

هرکس که در دل خود ذکر خدا را بگیرد
راه به سوی جنت، در دلش جلا هست

هر لحظه که یاد خدا در دل‌هاست
دل در آن روشن، همیشه روشنایی‌ها هست

هرکس که دل خود را به نور خدا بیاراید
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

در هر دلی که خداوند حاضر و ناظر است
آن دل همیشه در آرامش و صفا هست

در هر نفس که می‌کشی، خدا را یاد کن
چون خدا در هر لحظه با ما هست و توانا هست

هر که در دل خود از یاد خدا غافل است
در زنجیر غفلت و در جهل و بلا هست

هر دل که به خدا وصل شود، همچو آسمان
در آن دل همیشه عشق و صفا هست


بخش هشتم: ابیات ۱۴۱ تا ۱۶۰

هر جا که یاد خدا بر زبان‌ها جاری است
در آنجا هر دل از غم و غصه رها هست

هر کس که در دل خود، خدا را خانه سازد
در آن دل همیشه نور و صفا هست

در هر گامی که برداری در راه خدا
از هر دشواری و رنج، رهایی‌ها هست

هر که در دل خود، یاد خدا را بجوید
در آن دل همیشه بهشت و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت گرفتار رنج و غم و بلا هست

هر دل که در آن یاد خدا به جانی است
در آن دل همیشه، عشق و وفا هست

هر جا که دل، خدا را یاری دهد
آن دل همیشه سرشار از نور و صفا هست

هر کسی که در دل خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه محبت خدا هست

در هر گامی که از یاد خدا برداری
در آن گام، جز رنج و سختی و بلا هست


بخش نهم: ابیات ۱۶۱ تا ۱۸۰

در هر قدمی که در راه خدا نهاده
دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا آباد شود
راه‌های سعادت در آن دل پیدا هست

هر جا که یاد خدا در دل زنده باشد
در آنجا دل‌ها پر از نور و صفا هست

هرکس که در دل خود از خدا غافل باشد
در ظلمت و تاریکی، همیشه تنها هست

هر دل که در آن نور خدا تابیده است
در آن دل، همیشه یقین و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت درگیر وهم و خطا هست

هر دل که از یاد خدا خالی باشد
در آن دل هیچ چیزی جز رنج و بلا هست

هر کسی که در دل خدا را شاد کند
در دلش همیشه پر از نور خدا هست

هرجا که خدا باشد، دل از غم شاد است
هر کس که در دل خدا را می‌شناسد، آباد است


بخش دهم: ابیات ۱۸۱ تا ۲۰۰

در هر دلی که یاد خدا پر پرواز است
در آن دل همیشه رضایت و صفا هست

هرکس که در دل خود خدا را بنشاند
دلش همیشه پر از نور و جاودانه‌ها هست

هر لحظه که در دل خدا را یاد کنی
آسمان‌های قلبت همیشه برافراشته هست

هر گامی که در راه خدا می‌گذاری
در آن قدم همیشه سعادتی نیکو هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در آن دل همیشه خیر و رحمت خدا هست

هر جا که دل در یاد خدا غرق شود
در آنجا همه‌چیز در نور خداست

هر لحظه که در دل خدا نیکو باشید
در آن دل همیشه خوشبختی و صفا هست

هر کس که از یاد خدا غافل شود
در دلش همیشه، ظلمت و بلا هست

هر گامی که در راه خدا بردارید
در دل شما همیشه روشنی از خدا هست


بخش یازدهم: ابیات ۲۰۱ تا ۲۲۰

هر جا که دل در یاد خدا حرکت کند
در آنجا همیشه نیکویی و خدا هست

هر که در دل خدا را برای همیشه جای دهد
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

هر لحظه که در دل خدا جاری شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که به یاد خدا در نور قرار گیرد
در آن دل همیشه حقیقت و رضا هست

هرجا که دل در یاد خدا بیدار است
در آن دل همیشه محبت خدا هست

هر کسی که در دل خود خدا را می‌سازد
در آن دل همیشه عشق و صفا هست

هرگاه که یاد خدا در دل شعله‌ور شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که در آن نام خدا جریان یابد
در آن دل همیشه آرامش و صفا هست


بخش دوازدهم: ابیات ۲۲۱ تا ۲۴۰

هر لحظه که یاد خدا از دل نرود
در دل انسان، بذر آرامش و خدا هست

در هر قدم که در راه خدا می‌گذارید
در دل شما همیشه صفا و وفا هست

هر دل که در آن خدا حضور پیدا کند
در آن دل همیشه نور خدا هست

هر که دلش به یاد خدا همیشه زنده باشد
در آن دل همیشه حضور الهی هست

هر جا که در دل خداوند همیشه حاضر است
در آن دل همیشه صفا و نور خدا هست

در هر لحظه‌ای که خداوند را یاد کنی
دل‌ها از نور الهی روشنایی‌ها هست

هر کس که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه، حقیقت و صفا هست

هر جا که خدا باشد، همه‌چیز زیباست
در دل خدا، عشق و صفا همیشه هست

 

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» به شرح زیر است:


بخش هفتم: ابیات ۱۲۱ تا ۱۴۰

هر کس که در دل خود خدا را می‌خواند
دلش همیشه در مسند قرب خدا هست

هرجا که از دل خدا یاد آید
در آنجا همیشه نور ایمان و وفا هست

هرکس که در دل خود ذکر خدا را بگیرد
راه به سوی جنت، در دلش جلا هست

هر لحظه که یاد خدا در دل‌هاست
دل در آن روشن، همیشه روشنایی‌ها هست

هرکس که دل خود را به نور خدا بیاراید
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

در هر دلی که خداوند حاضر و ناظر است
آن دل همیشه در آرامش و صفا هست

در هر نفس که می‌کشی، خدا را یاد کن
چون خدا در هر لحظه با ما هست و توانا هست

هر که در دل خود از یاد خدا غافل است
در زنجیر غفلت و در جهل و بلا هست

هر دل که به خدا وصل شود، همچو آسمان
در آن دل همیشه عشق و صفا هست


بخش هشتم: ابیات ۱۴۱ تا ۱۶۰

هر جا که یاد خدا بر زبان‌ها جاری است
در آنجا هر دل از غم و غصه رها هست

هر کس که در دل خود، خدا را خانه سازد
در آن دل همیشه نور و صفا هست

در هر گامی که برداری در راه خدا
از هر دشواری و رنج، رهایی‌ها هست

هر که در دل خود، یاد خدا را بجوید
در آن دل همیشه بهشت و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت گرفتار رنج و غم و بلا هست

هر دل که در آن یاد خدا به جانی است
در آن دل همیشه، عشق و وفا هست

هر جا که دل، خدا را یاری دهد
آن دل همیشه سرشار از نور و صفا هست

هر کسی که در دل خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه محبت خدا هست

در هر گامی که از یاد خدا برداری
در آن گام، جز رنج و سختی و بلا هست


بخش نهم: ابیات ۱۶۱ تا ۱۸۰

در هر قدمی که در راه خدا نهاده
دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا آباد شود
راه‌های سعادت در آن دل پیدا هست

هر جا که یاد خدا در دل زنده باشد
در آنجا دل‌ها پر از نور و صفا هست

هرکس که در دل خود از خدا غافل باشد
در ظلمت و تاریکی، همیشه تنها هست

هر دل که در آن نور خدا تابیده است
در آن دل، همیشه یقین و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت درگیر وهم و خطا هست

هر دل که از یاد خدا خالی باشد
در آن دل هیچ چیزی جز رنج و بلا هست

هر کسی که در دل خدا را شاد کند
در دلش همیشه پر از نور خدا هست

هرجا که خدا باشد، دل از غم شاد است
هر کس که در دل خدا را می‌شناسد، آباد است


بخش دهم: ابیات ۱۸۱ تا ۲۰۰

در هر دلی که یاد خدا پر پرواز است
در آن دل همیشه رضایت و صفا هست

هرکس که در دل خود خدا را بنشاند
دلش همیشه پر از نور و جاودانه‌ها هست

هر لحظه که در دل خدا را یاد کنی
آسمان‌های قلبت همیشه برافراشته هست

هر گامی که در راه خدا می‌گذاری
در آن قدم همیشه سعادتی نیکو هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در آن دل همیشه خیر و رحمت خدا هست

هر جا که دل در یاد خدا غرق شود
در آنجا همه‌چیز در نور خداست

هر لحظه که در دل خدا نیکو باشید
در آن دل همیشه خوشبختی و صفا هست

هر کس که از یاد خدا غافل شود
در دلش همیشه، ظلمت و بلا هست

هر گامی که در راه خدا بردارید
در دل شما همیشه روشنی از خدا هست


بخش یازدهم: ابیات ۲۰۱ تا ۲۲۰

هر جا که دل در یاد خدا حرکت کند
در آنجا همیشه نیکویی و خدا هست

هر که در دل خدا را برای همیشه جای دهد
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

هر لحظه که در دل خدا جاری شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که به یاد خدا در نور قرار گیرد
در آن دل همیشه حقیقت و رضا هست

هرجا که دل در یاد خدا بیدار است
در آن دل همیشه محبت خدا هست

هر کسی که در دل خود خدا را می‌سازد
در آن دل همیشه عشق و صفا هست

هرگاه که یاد خدا در دل شعله‌ور شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که در آن نام خدا جریان یابد
در آن دل همیشه آرامش و صفا هست


بخش دوازدهم: ابیات ۲۲۱ تا ۲۴۰

هر لحظه که یاد خدا از دل نرود
در دل انسان، بذر آرامش و خدا هست

در هر قدم که در راه خدا می‌گذارید
در دل شما همیشه صفا و وفا هست

هر دل که در آن خدا حضور پیدا کند
در آن دل همیشه نور خدا هست

هر که دلش به یاد خدا همیشه زنده باشد
در آن دل همیشه حضور الهی هست

هر جا که در دل خداوند همیشه حاضر است
در آن دل همیشه صفا و نور خدا هست

در هر لحظه‌ای که خداوند را یاد کنی
دل‌ها از نور الهی روشنایی‌ها هست

هر کس که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه، حقیقت و صفا هست

هر جا که خدا باشد، همه‌چیز زیباست
در دل خدا، عشق و صفا همیشه هست

 

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» به شرح زیر است:


بخش هفتم: ابیات ۱۲۱ تا ۱۴۰

هر کس که در دل خود خدا را می‌خواند
دلش همیشه در مسند قرب خدا هست

هرجا که از دل خدا یاد آید
در آنجا همیشه نور ایمان و وفا هست

هرکس که در دل خود ذکر خدا را بگیرد
راه به سوی جنت، در دلش جلا هست

هر لحظه که یاد خدا در دل‌هاست
دل در آن روشن، همیشه روشنایی‌ها هست

هرکس که دل خود را به نور خدا بیاراید
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

در هر دلی که خداوند حاضر و ناظر است
آن دل همیشه در آرامش و صفا هست

در هر نفس که می‌کشی، خدا را یاد کن
چون خدا در هر لحظه با ما هست و توانا هست

هر که در دل خود از یاد خدا غافل است
در زنجیر غفلت و در جهل و بلا هست

هر دل که به خدا وصل شود، همچو آسمان
در آن دل همیشه عشق و صفا هست


بخش هشتم: ابیات ۱۴۱ تا ۱۶۰

هر جا که یاد خدا بر زبان‌ها جاری است
در آنجا هر دل از غم و غصه رها هست

هر کس که در دل خود، خدا را خانه سازد
در آن دل همیشه نور و صفا هست

در هر گامی که برداری در راه خدا
از هر دشواری و رنج، رهایی‌ها هست

هر که در دل خود، یاد خدا را بجوید
در آن دل همیشه بهشت و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت گرفتار رنج و غم و بلا هست

هر دل که در آن یاد خدا به جانی است
در آن دل همیشه، عشق و وفا هست

هر جا که دل، خدا را یاری دهد
آن دل همیشه سرشار از نور و صفا هست

هر کسی که در دل خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه محبت خدا هست

در هر گامی که از یاد خدا برداری
در آن گام، جز رنج و سختی و بلا هست


بخش نهم: ابیات ۱۶۱ تا ۱۸۰

در هر قدمی که در راه خدا نهاده
دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا آباد شود
راه‌های سعادت در آن دل پیدا هست

هر جا که یاد خدا در دل زنده باشد
در آنجا دل‌ها پر از نور و صفا هست

هرکس که در دل خود از خدا غافل باشد
در ظلمت و تاریکی، همیشه تنها هست

هر دل که در آن نور خدا تابیده است
در آن دل، همیشه یقین و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت درگیر وهم و خطا هست

هر دل که از یاد خدا خالی باشد
در آن دل هیچ چیزی جز رنج و بلا هست

هر کسی که در دل خدا را شاد کند
در دلش همیشه پر از نور خدا هست

هرجا که خدا باشد، دل از غم شاد است
هر کس که در دل خدا را می‌شناسد، آباد است


بخش دهم: ابیات ۱۸۱ تا ۲۰۰

در هر دلی که یاد خدا پر پرواز است
در آن دل همیشه رضایت و صفا هست

هرکس که در دل خود خدا را بنشاند
دلش همیشه پر از نور و جاودانه‌ها هست

هر لحظه که در دل خدا را یاد کنی
آسمان‌های قلبت همیشه برافراشته هست

هر گامی که در راه خدا می‌گذاری
در آن قدم همیشه سعادتی نیکو هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در آن دل همیشه خیر و رحمت خدا هست

هر جا که دل در یاد خدا غرق شود
در آنجا همه‌چیز در نور خداست

هر لحظه که در دل خدا نیکو باشید
در آن دل همیشه خوشبختی و صفا هست

هر کس که از یاد خدا غافل شود
در دلش همیشه، ظلمت و بلا هست

هر گامی که در راه خدا بردارید
در دل شما همیشه روشنی از خدا هست


بخش یازدهم: ابیات ۲۰۱ تا ۲۲۰

هر جا که دل در یاد خدا حرکت کند
در آنجا همیشه نیکویی و خدا هست

هر که در دل خدا را برای همیشه جای دهد
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

هر لحظه که در دل خدا جاری شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که به یاد خدا در نور قرار گیرد
در آن دل همیشه حقیقت و رضا هست

هرجا که دل در یاد خدا بیدار است
در آن دل همیشه محبت خدا هست

هر کسی که در دل خود خدا را می‌سازد
در آن دل همیشه عشق و صفا هست

هرگاه که یاد خدا در دل شعله‌ور شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که در آن نام خدا جریان یابد
در آن دل همیشه آرامش و صفا هست


بخش دوازدهم: ابیات ۲۲۱ تا ۲۴۰

هر لحظه که یاد خدا از دل نرود
در دل انسان، بذر آرامش و خدا هست

در هر قدم که در راه خدا می‌گذارید
در دل شما همیشه صفا و وفا هست

هر دل که در آن خدا حضور پیدا کند
در آن دل همیشه نور خدا هست

هر که دلش به یاد خدا همیشه زنده باشد
در آن دل همیشه حضور الهی هست

هر جا که در دل خداوند همیشه حاضر است
در آن دل همیشه صفا و نور خدا هست

در هر لحظه‌ای که خداوند را یاد کنی
دل‌ها از نور الهی روشنایی‌ها هست

هر کس که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه، حقیقت و صفا هست

هر جا که خدا باشد، همه‌چیز زیباست
در دل خدا، عشق و صفا همیشه هست

 

 


ادامه‌ی قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» به شرح زیر است:


بخش هفتم: ابیات ۱۲۱ تا ۱۴۰

هر کس که در دل خود خدا را می‌خواند
دلش همیشه در مسند قرب خدا هست

هرجا که از دل خدا یاد آید
در آنجا همیشه نور ایمان و وفا هست

هرکس که در دل خود ذکر خدا را بگیرد
راه به سوی جنت، در دلش جلا هست

هر لحظه که یاد خدا در دل‌هاست
دل در آن روشن، همیشه روشنایی‌ها هست

هرکس که دل خود را به نور خدا بیاراید
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

در هر دلی که خداوند حاضر و ناظر است
آن دل همیشه در آرامش و صفا هست

در هر نفس که می‌کشی، خدا را یاد کن
چون خدا در هر لحظه با ما هست و توانا هست

هر که در دل خود از یاد خدا غافل است
در زنجیر غفلت و در جهل و بلا هست

هر دل که به خدا وصل شود، همچو آسمان
در آن دل همیشه عشق و صفا هست


بخش هشتم: ابیات ۱۴۱ تا ۱۶۰

هر جا که یاد خدا بر زبان‌ها جاری است
در آنجا هر دل از غم و غصه رها هست

هر کس که در دل خود، خدا را خانه سازد
در آن دل همیشه نور و صفا هست

در هر گامی که برداری در راه خدا
از هر دشواری و رنج، رهایی‌ها هست

هر که در دل خود، یاد خدا را بجوید
در آن دل همیشه بهشت و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت گرفتار رنج و غم و بلا هست

هر دل که در آن یاد خدا به جانی است
در آن دل همیشه، عشق و وفا هست

هر جا که دل، خدا را یاری دهد
آن دل همیشه سرشار از نور و صفا هست

هر کسی که در دل خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه محبت خدا هست

در هر گامی که از یاد خدا برداری
در آن گام، جز رنج و سختی و بلا هست


بخش نهم: ابیات ۱۶۱ تا ۱۸۰

در هر قدمی که در راه خدا نهاده
دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا آباد شود
راه‌های سعادت در آن دل پیدا هست

هر جا که یاد خدا در دل زنده باشد
در آنجا دل‌ها پر از نور و صفا هست

هرکس که در دل خود از خدا غافل باشد
در ظلمت و تاریکی، همیشه تنها هست

هر دل که در آن نور خدا تابیده است
در آن دل، همیشه یقین و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت درگیر وهم و خطا هست

هر دل که از یاد خدا خالی باشد
در آن دل هیچ چیزی جز رنج و بلا هست

هر کسی که در دل خدا را شاد کند
در دلش همیشه پر از نور خدا هست

هرجا که خدا باشد، دل از غم شاد است
هر کس که در دل خدا را می‌شناسد، آباد است


بخش دهم: ابیات ۱۸۱ تا ۲۰۰

در هر دلی که یاد خدا پر پرواز است
در آن دل همیشه رضایت و صفا هست

هرکس که در دل خود خدا را بنشاند
دلش همیشه پر از نور و جاودانه‌ها هست

هر لحظه که در دل خدا را یاد کنی
آسمان‌های قلبت همیشه برافراشته هست

هر گامی که در راه خدا می‌گذاری
در آن قدم همیشه سعادتی نیکو هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در آن دل همیشه خیر و رحمت خدا هست

هر جا که دل در یاد خدا غرق شود
در آنجا همه‌چیز در نور خداست

هر لحظه که در دل خدا نیکو باشید
در آن دل همیشه خوشبختی و صفا هست

هر کس که از یاد خدا غافل شود
در دلش همیشه، ظلمت و بلا هست

هر گامی که در راه خدا بردارید
در دل شما همیشه روشنی از خدا هست


بخش یازدهم: ابیات ۲۰۱ تا ۲۲۰

هر جا که دل در یاد خدا حرکت کند
در آنجا همیشه نیکویی و خدا هست

هر که در دل خدا را برای همیشه جای دهد
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

هر لحظه که در دل خدا جاری شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که به یاد خدا در نور قرار گیرد
در آن دل همیشه حقیقت و رضا هست

هرجا که دل در یاد خدا بیدار است
در آن دل همیشه محبت خدا هست

هر کسی که در دل خود خدا را می‌سازد
در آن دل همیشه عشق و صفا هست

هرگاه که یاد خدا در دل شعله‌ور شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که در آن نام خدا جریان یابد
در آن دل همیشه آرامش و صفا هست


بخش دوازدهم: ابیات ۲۲۱ تا ۲۴۰

هر لحظه که یاد خدا از دل نرود
در دل انسان، بذر آرامش و خدا هست

در هر قدم که در راه خدا می‌گذارید
در دل شما همیشه صفا و وفا هست

هر دل که در آن خدا حضور پیدا کند
در آن دل همیشه نور خدا هست

هر که دلش به یاد خدا همیشه زنده باشد
در آن دل همیشه حضور الهی هست

هر جا که در دل خداوند همیشه حاضر است
در آن دل همیشه صفا و نور خدا هست

در هر لحظه‌ای که خداوند را یاد کنی
دل‌ها از نور الهی روشنایی‌ها هست

هر کس که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه، حقیقت و صفا هست

هر جا که خدا باشد، همه‌چیز زیباست
در دل خدا، عشق و صفا همیشه هست

 

 

ادامه‌ی قصیده توحیدی «هر جا سخن از نام خدا هست، صفا هست» به شرح زیر است:


بخش هفتم: ابیات ۱۲۱ تا ۱۴۰

هر کس که در دل خود خدا را می‌خواند
دلش همیشه در مسند قرب خدا هست

هرجا که از دل خدا یاد آید
در آنجا همیشه نور ایمان و وفا هست

هرکس که در دل خود ذکر خدا را بگیرد
راه به سوی جنت، در دلش جلا هست

هر لحظه که یاد خدا در دل‌هاست
دل در آن روشن، همیشه روشنایی‌ها هست

هرکس که دل خود را به نور خدا بیاراید
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

در هر دلی که خداوند حاضر و ناظر است
آن دل همیشه در آرامش و صفا هست

در هر نفس که می‌کشی، خدا را یاد کن
چون خدا در هر لحظه با ما هست و توانا هست

هر که در دل خود از یاد خدا غافل است
در زنجیر غفلت و در جهل و بلا هست

هر دل که به خدا وصل شود، همچو آسمان
در آن دل همیشه عشق و صفا هست


بخش هشتم: ابیات ۱۴۱ تا ۱۶۰

هر جا که یاد خدا بر زبان‌ها جاری است
در آنجا هر دل از غم و غصه رها هست

هر کس که در دل خود، خدا را خانه سازد
در آن دل همیشه نور و صفا هست

در هر گامی که برداری در راه خدا
از هر دشواری و رنج، رهایی‌ها هست

هر که در دل خود، یاد خدا را بجوید
در آن دل همیشه بهشت و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت گرفتار رنج و غم و بلا هست

هر دل که در آن یاد خدا به جانی است
در آن دل همیشه، عشق و وفا هست

هر جا که دل، خدا را یاری دهد
آن دل همیشه سرشار از نور و صفا هست

هر کسی که در دل خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه محبت خدا هست

در هر گامی که از یاد خدا برداری
در آن گام، جز رنج و سختی و بلا هست


بخش نهم: ابیات ۱۶۱ تا ۱۸۰

در هر قدمی که در راه خدا نهاده
دل همیشه پر از عشق و صفا هست

هر لحظه که دل به یاد خدا آباد شود
راه‌های سعادت در آن دل پیدا هست

هر جا که یاد خدا در دل زنده باشد
در آنجا دل‌ها پر از نور و صفا هست

هرکس که در دل خود از خدا غافل باشد
در ظلمت و تاریکی، همیشه تنها هست

هر دل که در آن نور خدا تابیده است
در آن دل، همیشه یقین و خدا هست

هر لحظه که از یاد خدا غافل شوی
دلت درگیر وهم و خطا هست

هر دل که از یاد خدا خالی باشد
در آن دل هیچ چیزی جز رنج و بلا هست

هر کسی که در دل خدا را شاد کند
در دلش همیشه پر از نور خدا هست

هرجا که خدا باشد، دل از غم شاد است
هر کس که در دل خدا را می‌شناسد، آباد است


بخش دهم: ابیات ۱۸۱ تا ۲۰۰

در هر دلی که یاد خدا پر پرواز است
در آن دل همیشه رضایت و صفا هست

هرکس که در دل خود خدا را بنشاند
دلش همیشه پر از نور و جاودانه‌ها هست

هر لحظه که در دل خدا را یاد کنی
آسمان‌های قلبت همیشه برافراشته هست

هر گامی که در راه خدا می‌گذاری
در آن قدم همیشه سعادتی نیکو هست

هر که به یاد خدا دلش را پاک کند
در آن دل همیشه خیر و رحمت خدا هست

هر جا که دل در یاد خدا غرق شود
در آنجا همه‌چیز در نور خداست

هر لحظه که در دل خدا نیکو باشید
در آن دل همیشه خوشبختی و صفا هست

هر کس که از یاد خدا غافل شود
در دلش همیشه، ظلمت و بلا هست

هر گامی که در راه خدا بردارید
در دل شما همیشه روشنی از خدا هست


بخش یازدهم: ابیات ۲۰۱ تا ۲۲۰

هر جا که دل در یاد خدا حرکت کند
در آنجا همیشه نیکویی و خدا هست

هر که در دل خدا را برای همیشه جای دهد
در آن دل همیشه صفا و وفا هست

هر لحظه که در دل خدا جاری شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که به یاد خدا در نور قرار گیرد
در آن دل همیشه حقیقت و رضا هست

هرجا که دل در یاد خدا بیدار است
در آن دل همیشه محبت خدا هست

هر کسی که در دل خود خدا را می‌سازد
در آن دل همیشه عشق و صفا هست

هرگاه که یاد خدا در دل شعله‌ور شود
دل‌ها همیشه روشن از نور خدا هست

هر دل که در آن نام خدا جریان یابد
در آن دل همیشه آرامش و صفا هست


بخش دوازدهم: ابیات ۲۲۱ تا ۲۴۰

هر لحظه که یاد خدا از دل نرود
در دل انسان، بذر آرامش و خدا هست

در هر قدم که در راه خدا می‌گذارید
در دل شما همیشه صفا و وفا هست

هر دل که در آن خدا حضور پیدا کند
در آن دل همیشه نور خدا هست

هر که دلش به یاد خدا همیشه زنده باشد
در آن دل همیشه حضور الهی هست

هر جا که در دل خداوند همیشه حاضر است
در آن دل همیشه صفا و نور خدا هست

در هر لحظه‌ای که خداوند را یاد کنی
دل‌ها از نور الهی روشنایی‌ها هست

هر کس که در دل خود خدا را جست‌وجو کند
در آن دل همیشه، حقیقت و صفا هست

هر جا که خدا باشد، همه‌چیز زیباست
در دل خدا، عشق و صفا همیشه هست

 


 


 


 

 


 

 

 

 

 


 

  • ۰۴/۰۱/۱۸
  • علی رجالی

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی