باسمه تعالی
مثنوی باران
بهار(۱۱)
زِ هر قطره باران، پیامِ خداست
پیامی زِ الطافِ ربِّ علاست
چو باران ببارد زِ مهر و وفا
جهان پُر شود از جمالِ خدا
نسیمی که آید زِ باغِ بهار
نوایِ خوشِ عشقِ پروردگار
زِ هر برگِ سبزی، نشانِ صفاست
زِ هر ذره‌ی خاک، رازی بقاست
زِ هر قطره باران، پیامِ خداست
پیامِ بزرگی و فضل و عطاست
زِ رحمت چو دریای بی‌انتها
ببارد زِ لطفش به ارض و سما
چکد هر نسیمی زِ باغِ وصال
به دل می‌دهد شوقِ حُسنِ کمال
زِ هر قطره نوری به دل می‌دمد
رهِ عاشقان را به حق می‌بَرَد
به صحرا، به دریا، به کوه و دمن
نمایان بود جلوه‌ی ذوالمنن
جهان هر نفس پر زِ اسرار اوست
وجودِ همه غرقِ انوار اوست
زِ لطفش زمین، زنده چون جان شود
دل از چشمه‌ی مهر، عطشان شود
چو باران ببارد زِ درگاهِ دوست
بروید زِ خاک، آن‌چه مقصود اوست
زِ هر غنچه‌ای عطرِ ایمان رسد
زِ هر قطره‌ای نورِ قرآن رسد
اگر چه جهان پر ز رنج و بلاست
پناهِ دل خسته، لطفِ خداست
به هر قطره رازی زِ اسرارِ حق
به هر موج، آوای دیدارِ حق
نهانی که در برگ و باران عیان
بود حکمتش بر دل عاشقان
به دریا فتد موجِ لطفِ قدیم
به صحرا رسد رحمتِ او عظیم
زِ باران بجوشد امیدِ نهان
که بخشایش اوست فیضِ جهان
زِ هر سبزه آید ندای حضور
زِ هر قطره ریزد شمیمی زِ نور
اگر تیره گردد سپهرِ زمان
فروغش دهد نورِ ایمان عیان
نه خشکی بماند، نه رنج و ملال
چو باران بریزد زِ لطفِ کمال
به هر جا که چشمی گشایی به راز
بود آشکارا صفاتِ نیاز
زمین از کراماتِ او زنده شد
دلِ خسته از مهرِ او بنده شد
به وادی اگر دانه‌ای بنگری
نشانِ تواناییِ داوری
به هر برگ، حکمت زِ حق آشکار
به هر قطره، لطفش بود برقرار
نه برگی فتد بی‌رضایِ ودود
نه موجی رود جز به امرِ وجود
زِ لطفش، بهاران شکوفا شود
خزان از نسیمش مسیحا شود
اگر تشنه‌ای، رحمتش چشمه‌سار
اگر خسته‌ای، مهر او غم‌گسار
به هر جا که بارانِ رحمت رسد
زمین از عطایش به جنّت رسد
به هر قطره، رازی زِ اسرارِ عشق
نهان در دلِ آب، انوارِ عشق
ز عرفان و دانش بود رهنمون
چراغی فروزان، به دل‌ها فزون
به دریا، به صحرا، وزد بر دمن
" رجالی" شکوفاست در هر وطن
سراینده
دکتر علی رجالی
- ۰۴/۰۱/۰۳