مثنوی بهار(۱۱)(دست اقدام)

باسمه تعالی
بهار(۱۱)

بهار بهار است، عطرِ نسیم
نوای شکفتن زِ باغِ کریم

زِ سبزِ چمن، رازِ هستی عیان
دل است شکوفا زِ مهرِ جهان

بهار است و مستی زِ جامِ وصال
به دل می‌رسد شورِ حال و کمال

بهار است و هر لحظه، هزاران راز
جهان سرشار از رنگ و نور و آواز

گل‌ها به زبانِ دل از عشق سخن گفتند
به هر برگ و هر دانه، شوقِ وصل رخ بستند

زِ باده‌ی وصل، لب‌ها مست شدند
دل‌ها به شوقِ یار، به پرواز نشستند

زمین در کنار آسمان، در حال رقص
همه هستی پر از نورِ حق و صدق

دلا! در میان این بهارِ دلکش
به هر لحظه بنگر، که حقیقت چقدر خوش

هر روز بهاری نو، هر لحظه وصالی
در هر قطره باران، نشانی از کمالی

بهار است و هر برگ، آئینه‌ای
زِ حسنِ خداوند، گنجینه‌ای

زِ خاکِ سیه، گل برآید زِ عشق
جهان غرقِ نور است و رایَت زِ عشق

چکد شبنم از نرگسِ مستِ باغ
نوای طرب خیزد از چنگ و چاق

بهاران، پیامِ امید و حیات
نشانِ کرامات و لطفِ صفات

زمین شد معطر زِ عطرِ بهشت
دلا! ره به سوی حقیقت بِه کِشت

برآور زِ دل نغمه‌ی عاشقی
بیا مست شو در رهِ شایقی
بهار است و هستی زِ شوقی دگر
جهان غرقِ شادی، دل از غم به در

زِ کوه و چمن، نغمه‌ی وصل خاست
زِ هر قطره باران، پیامِ خداست

گل از رازِ خلقت سخن می‌سرود
نسیم از سرِ عشق، حکایت نمود

درختان به لب، ذکرِ یار آورند
پرستو نوای بهار آورند

دل از خوابِ غفلت، برآور زِ جا
بزن بالِ جان را سوی کبریا

بهار است، هنگامِ دیدارِ یار
دلا! غافل از مهرِ دلدار، مدار

بهار است و دل غرقِ شور و سرور
جهان مستِ عشق است، دور از فتور

زِ هر شاخه جاری‌ست آوازِ مهر
زِ هر برگ ریزی‌ست رازی به چهر

زمین بوسه بر آسمان می‌زند
زمان نغمه‌ی بی‌کران می‌زند

طبیعت به لب، ذکرِ یا هو کند
نسیم از گل و سبزه، خوش‌بو کند

دلا! در بهارِ وصالِ اله
بیفشان زِ جانت غبارِ گناه

بچش از بهار و زِ جامِ بقا
که هر لحظه نوری‌ست از کبریا

بهار است و هر ذره مستِ جمال
جهان غرقِ نور است تا بی‌زوال

نسیمِ سحر نغمه‌ی یار گوید
به گوشِ دلم حرفِ اسرار گوید

درختان به رقص و چمن غرقِ ناز
زمین خرم از لطفِ آن بی‌نیاز

زِ هر غنچه بویی زِ معشوقه خاست
زِ هر قطره‌ای جامِ وحدت به دست

دلا! سر به سودای جانان ببر
زِ این باده‌ی عشق، پیمانه پُر

بهار است، هنگامِ دیدارِ دوست
زمانه زِ شوقش، زِ غم‌ها ره‌است

بهار است و مستی، جهان غرق نور
زمین شادمان، آسمان پر زِ شور

گل از خاک روید به حکمِ ازل
نهد بوسه بر دامنِ کوه و گل

چکد قطره‌قطره زِ ابری کبود
نوایی زِ وصلِ بهاران سرود

به هر سبزه رازی زِ عشقِ نهان
به هر غنچه شوری زِ شوقِ جهان

دلا! چشمِ دل باز کن، بنگر او
که پیدا شود در گل و رنگ و بو

به هر سو نشان از جمالش عیان
بهار است تصویرِ عشقِ جهان

بهار است و عالم زِ شادی نوا
به هر سو رسد عطرِ عشقِ خدا

نسیمی زِ حق، مستیِ جان دهد
به دل‌ها نوای گلستان دهد

پرستو پیامِ وصالش رساند
شکوفه زِ عشقش به گل جان فشاند

زِ بارانِ رحمت، جهان تر شود
دل از مهرِ یار، پُر شرر شود

به هر برگ، سرّی زِ هستی پنهان
نوایی زِ حق در دلِ باد و باران

دلا! مست شو زین بهارِ لطیف
ببین جلوه‌ی عشق را بی‌حریف

بهار است و دل غرقِ شور و صفاست
همه خاک هستی زِ عشقِ خداست

زِ هر غنچه بویی زِ وصلت رسد
به هر دل نوایی زِ مستی رسد

زمین غرقِ تسبیحِ پاکِ خدا
فلک مستِ عشق است تا انتها

طبیعت شده آینه‌ی رازِ دوست
نشان از جمالش به هر جا که جست

ببارد زِ لطفش، به هر جان، شراب
گشاید زِ رحمت، درِ آفتاب

بهار است و دل غرقِ شوق و نیاز
رخِ گل شکفته زِ بارانِ راز

نسیمی زِ وصلت به جان‌ها وزید
جهانی زِ عشقِ خدا آفرید

طبیعت چو معشوق در پیچ و تاب
نوایی زِ مستی، سرودِ رباب

زمین شد بهاری زِ فیضِ بهار
دلا مست شو، لحظه‌ها را بشمار

 

بهار است و هر لحظه، صدها فراز
ز خاکِ عدم رُسته، باغِ نیاز

ز هر غنچه بویی ز وصل آیدم
ز هر سبزه پیغامِ دل‌آرایدم

نسیمی که بر گل، طراوت دهد
به دل شعله‌ی شوق و حرارت دهد

چکد قطره‌قطره ز ابری سبک
به صحرا رساند پیامِ فُلک

زمین غرقِ لطف و سماوات شاد
جهان مستِ عشقی ز بی‌انتقاد

ز هر سبزه سر می‌زند رازها
ز هر گل رسد نغمه‌ی سازها

بهار آید و جان بگیرد قرار
دلی تازه گردد ز عشق و نوار

 

بهار است و هر لحظه، صدها فراز
ز خاکِ عدم رُسته، باغِ نیاز

نسیمی که جان را طراوت دهد
به دل شور و شوقِ محبت دهد

شکوفاست هر شاخه از نور و نغز
جهانی ز شادی شود پُر ز رمز

به هر برگ، رازی ز هستی عیان
دمی از وصال و دمی از فغان

 

 

 

سراینده
دکتر علی رجالی