متن و شرج قصید ه دریا(۱)

قصیده‌ی دریا (۱)

این قصیده با زبانی پر از رمز و راز، دریای بی‌کران را همچون آینه‌ای از احساسات پنهان، آشوب‌های درونی و سکوت معنادار توصیف می‌کند. شاعر در این اثر، دریا را به عنوان نمادی از عمق عاطفی و اسرار ناگفته‌ی بشری می‌بیند. در ادامه، شرحی از ابیات ارائه شده است:

---

۱. ای موجِ خروشانِ جهانی، دریا / آغوشِ گشوده در میانی، دریا
دریا به مثابه نیرویی عظیم و متلاطم تصویر شده که در عین خروش و حرکت، آغوش خود را برای جهان گسترده است. این بیت نمادی از پذیرش و وسعت دریای بی‌کران است.

۲. راز تو نهفته در دلِ موج و خروش / آیینه‌ی اشکِ آسمانی، دریا
شاعر رازهای نهفته‌ی دریا را در موج‌های بی‌قرارش می‌بیند و آن را بازتاب اشک‌های آسمانی می‌داند. دریا همچون آیینه‌ای است که احساسات کیهانی را منعکس می‌کند.

۳. هر قطره‌ی تو حکایتی بی‌پایان / سرشار ز طوفان و فغانی، دریا
در این مصرع، هر قطره از دریا نمایانگر داستانی بی‌پایان است؛ قصه‌ای پر از آشوب‌ها و ناله‌های ناگفته.

۴. در سینه‌ی خود هزار سودا داری / خاموش ولی پر از بیانی، دریا
شاعر به عمق اسرارآمیز دریا اشاره دارد که در سکوت ظاهری خود، هزاران اندیشه و گفتار را پنهان کرده است.

۵. آغشته به شورِ رفتنِ بی‌برگشت / سرمست ز فریادِ نهانی، دریا
این بیت حرکت پیوسته و بی‌وقفه‌ی دریا را بازتاب می‌دهد. دریا با وجود سکوت، پر از فریادهای درونی و بی‌قرار است.

۶. گاهی به نسیم، نرم و آرامی تو / گه چون غمِ دل به بی‌امانی، دریا
تناقض میان آرامش و تلاطم دریا، بازتابی از نوسانات احساسی است؛ گاه آرام و نرم و گاه بی‌قرار و طوفانی.

۷. ای مهدِ غرور و خانه‌ی طوفان‌ها / پنهان ز نگاهِ مردمانی، دریا
دریا جایگاه غرور و خاستگاه طوفان‌هاست؛ اما بسیاری از رازهای آن از دیدگان انسان‌ها پنهان مانده است.

۸. هر موجِ تو قصه‌ای ز دردی کهنه / هر ساحلِ تو دلِ شبانی، دریا
هر موج دریا داستانی از دردهای دیرین را بازگو می‌کند و هر ساحل چون دل شبانی است که انتظار بازگشت گمشده‌ای را دارد.

۹. چون آینه، راز دل نهان می‌داری / یک‌باره شوی پریش‌جانی، دریا
دریا مانند آیینه‌ای است که اسرار را در دل نگه می‌دارد اما گاه پریشان و بی‌قرار می‌شود.

۱۰. دل داده به ماه، مستِ هر رؤیائی / در دامنِ شب، پر فغانی، دریا
در شب، دریا دل‌بسته‌ی ماه و رؤیاهای ناپیداست و فریادهای پنهان خود را در دل شب نجوا می‌کند.

۱۱. در سینه‌ی خود هزار طوفان داری / خاموش، ولی پر از فغانی، دریا
تکرار این مضمون بر عمق تناقض دریا تأکید دارد: سکوت بیرونی و غوغای درونی.

۱۲. ای آبیِ بیکرانِ پر رمز و رموز / پنهان ز نگاهِ رهروانی، دریا
دریای بی‌کران، سرشار از اسراری است که از چشمان جویندگان حقیقت پنهان مانده‌اند.

۱۳. وقتی که شکستی به دلِ طوفان‌ها / گم‌گشته میانِ بی‌نشانی، دریا
دریا گاه در دل طوفان‌های سهمگین، هویت خود را از دست می‌دهد و بی‌نشان و سرگردان می‌شود.

۱۴. دلبسته‌ی باد و موج‌ و هم طوفانی / بر سینه‌ی خود پر از جهانی، دریا
دریا دلبسته‌ی حرکت‌های طبیعت است و جهانی از احساسات و رمزها را در دل خود جای داده است.

۱۵. ای محرمِ راز دل شکسته بر ما / هم‌صحبتِ آهِ بی‌کسانی، دریا
دریا به عنوان محرم راز دل‌های شکسته و همدم آه‌های بی‌پناه ترسیم شده است.

۱۶. موجت به دلِ صخره زند بی‌پروا / آمیزه‌ی بیم و هم گمانی، دریا
موج‌های دریا بی‌پروا به صخره‌ها می‌کوبند و ترکیبی از بیم و امید را پدید می‌آورند.

۱۷. در عمقِ سکوت، ناله‌هائی داری / همدردِ دلِ شکستگانی، دریا
در سکوت عمیق دریا، ناله‌هایی نهفته است که نشان از همدردی با دل‌های شکسته دارد.

۱۸. گاهی به غروب رنگِ غم‌ها داری / گاهی به سحر، در فشانی، دریا
دریا گاه با غروب، غم‌های کهنه را به یاد می‌آورد و گاه با سحر، نور امید می‌پراکند.

۱۹. در چشم جهان، جا نمی‌گیری تو / بگذشته ز حدِ دیدگانی، دریا
وسعت دریا فراتر از درک و دید محدود انسان‌هاست و از نگاه سطحی آن‌ها عبور کرده است.

۲۰. ای غرقِ سکوتِ شب، نگاهت جان سوز / خاموش ولی پر از فغانی، دریا
نگاه ساکت و عمیق دریا در تاریکی شب، سوزناک و مملو از اندوه‌های ناگفته است.

۲۱. افسرده‌دلان به عشق تو می‌آیند / آرامش ما به هر زمانی، دریا
دریا مأمن و آرامش‌بخش دل‌های غمگین است و در هر زمان پناهگاهی برای آن‌هاست.

۲۲. این سینه‌ی پُرغصه‌ی تو می‌داند / رازِ دلِ بی‌قرار جانی، دریا
تنها دریا می‌تواند رازهای بی‌قراری جان‌های خسته را درک کند.

۲۳. یک موج تو قصه‌ی غم و اندوه است / اشکی شده بر دلِ جهانی، دریا
هر موج دریا، روایت‌گر غمی ژرف است که همچون اشکی بر دل جهان فرو می‌چکد.

۲۴. در سایه‌ی تو غریوِ دریا دل‌هاست / همرازِ دلِ شکستگانی، دریا
در پناه دریا، ناله‌های جان‌های شجاع و شکست‌خورده نهفته است.

۲۵. لب بسته‌ای و دلت سخن‌ها دارد / پنهان شده در دلت جهانی، دریا
دریا خاموش است اما دنیایی از سخنان ناگفته را در دل خود پنهان دارد.

۲۶. بی‌تاب "رجالی" ز وصال است همی / در دل، به هوای وصل جانی، دریا
شاعر از شوق وصال سخن می‌گوید و دریا را همراه بی‌تابی خود در آرزوی وصال می‌بیند.