هفت پرده ی غیب

باسمه تعالی
هفت پرده‌ی غیب

۱. حجاب نور
آن‌سوی تجلّی، نه کسی را گذر است،
هر دیده ز آن نور، چو دریا، حَجَر است.
چون شمع بسوزد همه را نور وصال،
اما دل ما بسته به زنجیرِ سر است.

۲. حجاب ظلمت
چشمی که ببیند رخ جانان را کو؟
در وادی شب، نور یزدان را کو؟
ما در قفس تیرگیِ خود هستیم
در محضر او، شوق پنهان را کو؟

۳. حجاب علم
علمی که نداند ره بیداری ما
بند است و نبرده است ره یاری ما
هر نکته که از غیب نیاید به وصال،
چون پرده کند محو، دل‌آزاری ما

۴. حجاب قدرت
هر کس که اسیر هوس و جان باشد،
محبوسِ غرورِ دل و حرمان باشد.
در حُجبِ قَدَر، چشم نبیند حق را،
آن کس که به خود تکیه‌ ی لرزان باشد.

۵. حجاب مشیت
آن راز که در پرده‌ی تقدیر بُوَد،
جز لطف خدا، کی به تغییر بُوَد؟
ما هر چه بکوشیم، نبینیم که چیست،
آن پرده ز حق، کی به تفسیر بُوَد؟
 

۶. حجاب ازلی
راز ازلی در دل شب گم
آیینه‌ی هستی ز عدم آغشته.

حجاب ازلی
ما سایه‌ی آن پرده‌ی دیرینه شدیم،
کز فهمِ وجود، محو آئینه شدیم
آیینه‌ی هستی ز عدم آغشته.
در پرده‌ی او محو و بی‌کینه شدیم.
 

۷. حجاب ابدی
رازی است که از پرده برون ناید هیچ،
حکمی است که از جان، فزون ناید هیچ.
ما در عدمیم، گرچه در هستی‌ایم،
کز پرده‌ی او، کس نگون ناید هیچ.

 

سراینده
دکتر علی رجالی
۱۴۰۳/۱۱/۲۸