خدا شناسی و دمیدن روح

 

باسمه تعالی
آنچه در زندگی آموختم
خدا شناسی
شماره ۵۷
   خود شناسی مقدمه خدا شناسی است.اگر می خواهیم خدا را بشناسیم، به آثار حق تعالی بنگریم و در خصوص ان به تفکر بنشینیم.وقتی انسان پا به دنیا می گذارد از نظر جسمی و نیازهای اولیه کامل است.با گذر زمان عقل او کامل می گردد و دندان های او در دو مرحله ایجاد می گردد که در این نیز حکمت ها نهفته است تا به تدریج نوزاد از شیر مادر تغذیه کند و به عالم جدید خو بگیرد زمان بر است.در غیر این صورت تداوم حیات دچار مشکل می شد.
       خداوند در جهان هستی، قرآن مجید و انسان کامل، تجلی کامل دارد.لذا برای اقشار گوناگون ، خدا شناسی مقدور است.وقتی به برق و روشنایی نگاه می کنیم،اگر چه ماهیت ان بر بشر روشن نیست و قابل دیدن نیست ولی از روشنایی که ایجاد می کند،به وجود برق پی می بریم.روح انسان نیز اینگونه است.با مرگ انسان وجود آن ملموس می گردد.چون تاریکی،که نقش برق را باعث می شود.
      خداوند بهترین و نزدیکترین موجود به خود را به نام روح در انسان قرار داده است که در انسان خود نمایی کند و عظمت حق تعالی  بر همگان آشکار گردد.لذا دمیدن روح خدا ، به خاطر نزدیکی روح به خدا، در انسان به این معنی است.لذا نزدیکی ما به خدا در گرو تعالی روح انسان است.که با رعایت فرامین الهی توسط پیامبران و چهارده معصوم و کتب الهی مقدور است.
  دکتر علی رجالی
استاد تمام دانشگاه اصفهان