یادی از محرم

Mm

 

باسمه تعالی
آنچه در زندگی آموختم
یادی از محرم
شماره ۳۸
   چند سالی بود که به مسافرت نرفته بودم، معمولا در ماه مبارک رمضان به اتفاق خانواده یک ماه در مشهد برای زیارت امام رضا می رفتیم،دو بار هم توفیق شد در ماه مبارک رمضان به مکه برای حج عمره روم.با توجه به خستگی بیش از حد خود و خانواده ،این بار تصمییم گرفتیم دو ماهی به ترکیه در تابستان سفر کنیم. پلا کاردهای از محرم را که مزین به شمائل حضرت علی بود را در چند جای استانبول دیدم.اگرچه جسممان در ایران نیست ولی روحمان در ایران است.ما هر سال تاسوعا و عاشورا را با غذا های نذری خود و خانواده می گذراندیم.به یاد دارم در دوران معاونت آموزشی خود در شهر کرد، هرشب به اصفهان می آمدیم و در جلسات عزادارای شرکت می کردیم و در پایان به شهر کرد بر می گشتیم.مادرم چندین سال بیرق دوز امام حسین بود و پرچم های به نام غزالی،در اصفهان، با همکاری مادرم دوخته و کامل می شد.
   شخصا علاقه خاصی به امام حسین دارم، اشعار زیادی در خصوص اهداف و درسهایی که به ما دادند،در حدود پنجاه شعر در پنج جلد کتاب اشعارم سروده ام.امر به معروف و نهی از منکر  از شعائر حضرت بود.باید زبانی، تصویری، و به کمک  هنر آن را در جامعه بر پا داشت.
    مردم معمولا دوست دارند،خود بعضی امور را تجربه کنند ودر زندگی تصمیم گیرند و صرف گفتن منجر به عمل نمی شود.پیشنهاد این جانب این است،که اگر مردم   بالاخص اهل قلم، خاطرات خوب و بد را که برای مردم به درستی بیان و تبیین کنند و واقعیات فرهنگ های گوناگون را بیان و به تصویر کشند.،خود نوعی امر به معروف است، اکثر مردم با آگاهی و شناختی که پیدا می کنند،حق را از باطل تمیز می دهند.اگرچه ممکن است معاندین با تبلیغات زیاد اذهان مردم را منحرف سازند و لی در دراز مدت با روشن شدن حقایق، راه درست را مردم تشخیص می دهند.
دکتر علی رجالی
استاد تمام دانشگاه اصفهان