هدف کربلا(قصیده ۴۶)

 

باسمه تعالی
شهادت حضرت علی (ع)
قصیده (۴۵)


 

من چو خارم به کنار گل خوشبوی علی
دست گل چین زمان چید گل روی علی



 

تیغ کین تابه جبین شه عالم بنشست
غرق خون گشت چو گل قامت و گیسوی علی

 

معجز ختم رسل، مصحف پاکیزه ی حق
بود جاری همه بر لعل سخنگوی علی


 

طالب حق بود و در ره حق کوشا بود
نیست همتای کمال و ره حق جوی علی


 

به ولایت بنمودند ستم هر شب و روز
نیست جز دخت نبی مونس و دلجوی علی




 

بود زهرای نبی ،کفو علی ، حامی حق
همسری  یکتا و فاضل بود همسوی علی





 

مکر کین بهر خلافت چو موفق گر دید
گشت خامش ز شکایت لب حق گوی علی




 

چو نمودند خطا در هدف و راه نبی
شد عیان، معرفت و همت و نیروی علی



 

بینوایی که بیامد به حرم بهر نیاز
خاتمی کرد نصیبش ، کرم و خوی علی


 

او کند احسان و نیکی ، بالاخص قشر ضعیف
چون کمک بر بینوایان بود ، در خوی علی


 

می کند جنگ به پا، حیله و تزویر عدو
لیک ترسد ز ولی ، دشمن بد گوی علی






 

اهل کوفه چو نمودند خیانت به وصی
کینه را کرد عیان خائن و بد خوی علی





 

قوم خیبر که شکستند دمی پیمان را
دست حق گشت عیان از ید و بازوی علی


 

جنت است هدیه ی الله به مردان خدا
چون که آنان همگی طالب و همسوی علی




 

عاشقان جمع شوند حول ولایت همگی
چون که آنان همگی عاشق و ره جوی علی



 

چون که آنان همگی راه خدا را دیدند
راه حق راه حسین است ، فرا سوی علی



 

بنموده است حسین ، راه پدر را او طی
کربلا کرد عیان ، عاشق و دلجوی علی





 

گر چه در بند هوا و هوس خویشتننم
عاشقم، عاشق آن مرقد و آن کوی علی



 

چون که من در صدد تزکیه ای روح خودم
زین سبب هست مرا جان و روان سوى علی





 

من ندارم هوسی جز نظری در بر دوست
تا که بینم گل وبوسم رخ خوشبوی علی




 

ما که از عشق رخ ساقی کوثر مستیم
کی شود دیدن آن گنبد مینوی علی





 

نجف و کرب و بلا را تو نصیبم گر دان
بل ببینم رخ و بویم گل یک روی علی


 

کی شود وقت زیارت  ، بروم سوی نجف
من ببوسم حرم و مرقد گلبوی علی


 

 

خوش شمیمی رسد از طرف بهشتم به مشام
این بود نگهت گل یا که بود بوی علی




 

می کنم  توصیف مولا ، می کنم مدح ورا
لایقم گردان خدایا ، من ثنا گوی علی



 

در عقاید چون علی آزاده و آسوده باش
عارفان و سالکان همراه و هم سوی علی


 

یاد راه و خط مشی مرتضی باشد مفید
کن تو یادی از صفات و نام  نیکوی علی




 

ای خدا روح و روانم شده بیمار ز خویش
دائما  ذکر تو گویم ، چو یا هوی علی


 

همه امید من این است که در موقع مرگ
سر گذارم ز وفا بر سر زانوی علی



 

افتخار است رجالی که تو را نام علی است
زین سبب هست مرا چشم و نظر سوى علی



 

سروده شده توسط
دکتر علی رجالی