شهادت حضرت علی(ع)(قصیده ۴۵)

 

 

 

 

باسمه تعالی
شهادت حضرت علی (ع)
قصیده (۴۵)


 

من چو خارم به کنار گل خوشبوی علی
دست گل چین زمان چید گل روی علی



 

تیغ کین تابه جبین شه عالم بنشست
غرق خون گشت چو گل ، قامت و گیسوی علی

 

معجز ختم رسل، مصحف پاکیزه ی حق
بود جاری همه بر لعل سخنگوی علی


 

طالب حق بود و در ره حق کوشا بود
نیست همتای کمال و ره حق جوی علی


 

به ولایت بنمودند ستم هر شب و روز
نیست جز دخت نبی مونس و دلجوی علی




 

بود زهرای نبی کفو علی ، حامی حق
همسری فاضل و دانا بود و سوی علی





 

مکر کین بهر خلافت چو موفق گر دید
گشت خامش ز شکایت لب حق گوی علی




 

چو نمودند خطا در هدف و راه نبی
شد عیان، معرفت و همت و نیروی علی



 

بینوایی که بیامد به حرم بهر نیاز
خاتمی کرد نصیبش کرم و خوی علی



 

او کند لطف به افراد ضعیف و در بند
چون که احسان و کمک ، در قدم و خوی علی


 

می کند جنگ به پا، حیله و تزویر عدو
لیک ترسد ز ولی ، دشمن بد گوی علی






 

اهل کوفه چو نمودند خیانت به وصی
کینه را کرد عیان خائن و بد خوی علی






 

قوم خیبر که شکستند دمی پیمان را
دست حق گشت عیان از ید و بازوی علی



 

جنت است هدیه ی الله به مردان خدا
چون که آنان همگی طالب و همسوی علی




 

عاشقان جمع شوند حول ولایت همگی
چون که آنان همگی عاشق و ره جوی علی



 

چون که آنان همگی راه خدا را دیدند
راه حق مشی حسین است ، فرا سوی علی



 

بنموده است حسین ، راه پدر را او طی
کربلا کرد عیان ، عاشق و دلجوی علی





 

گر چه در بند هوا و هوس خویشتننم
عاشقم، عاشق آن مرقد و آن کوی علی


 

هر که دارد ادب و عشق علی را در دل
زین سبب هست ورا جان و روان سوى علی





 

من ندارم هوسی جز نظری در بر دوست
تا که بینم گل وبوسم رخ خوشبوی علی




 

ما که از عشق رخ ساقی کوثر مستیم
کی شود دیدن آن گنبد مینوی علی





 

نجف و کرب و بلا را تو نصیبم گر دان
بل ببینم رخ و بویم گل یک روی علی



 

کی شود وقت زیارت  ، بروم سوی نجف
من ببوسم حرم و مرقد گلبوی علی


 

 

خوش شمیمی رسد از طرف بهشتم به مشام
این بود نگهت گل یا که بود بوی علی

 

 

ای خدا بنما طریق اهل تقوا و خرد
لایقم گردان مرا ، اندر ثنا گوی علی

 

 

در شدائد چون علی آماده و آزاده باش
عارفان و سالکان همراه و هم سوی علی


 

یاد راه و خط مشی مرتضی هم رهگشا
کن تو یادی از صفات و نام  نیکوی علی



 

عاشقانت بی خود از خود گشته اند با ذکر تو
دائما  ذکر خدا گویند ، چو یا هوی علی


 

همه امید من این است که در موقع مرگ
سر گذارم ز وفا بر سر زانوی علی



 

افتخار است رجالی که تو را نام علی است
زین سبب هست مرا چشم و نظر سوى علی



 

سروده شده توسط
دکتر علی رجالی