قصیده مشترک چلچراغ( نصیحت)

باسمه تعالی
چلچراغ
نصیحت
قصیده ۱۶

از بزرگان ادب آموز ، اخلاق و بیان
مشعلی باشند رخشان، در زمین و آسمان


پند و اندرز پدر را بشنو ، اکنون کن عمل
چون زداید رنج ما را ، با بیانش بی امان


راستی را پیشه کن در زندگی و کار خود
کن تو پرهیز از دروغ و افترا در هر مکان


گر سخن بیهوده باشد، آن مگو بر مردمان
تا توانی باز گو ، از گفته های عارفان


گر بود کاری صلاحت، استخاره شرط نیست
با تدبر،با توکل کن عمل، آن بی گمان


چونکه اسراف است تبذیر و بود آن ناصواب
حد اوسط بهترین تصمییم باشد، آن بدان


با صداقت کار خود را کامل و انجام ده
نیست ما را حجتی، در کار ناقص هر زمان


گو به آرامی سخن در محفل اهل قلم
پیشه کن افتادگی را در کلام وهم بیان


گر بود رازی به پیشت، نزد خود محفوظ دار
گر شود افشا سخن، شایسته نبود آنچنان


در سخن گفتن مکن سردی، به وقت گفتگو
حق مطلب را به گرمی و به دقت، آن رسان


گر بخواهی فهم و ادراک وکمال و معرفت
گو سخن اندک، ولو داری علومی هم نهان


سعی کن اظهار داری کوچکی در راه علم
گر چه دانایی ، مکن اظهار فضلی توامان


می شود افزون دو چندان، علم و درک آدمی
گر شود لازم سخن گو، نزد مردم در جهان


کسب علم و فهم قرآن پیشه کن در زندگی
کم سخن گو تا نگردد ضایع چون برگ خزان


مستدل گو حرف خود را با عموم مردمان
کم سخن گفتن بود نوعی سلامت در روان


آنکه می گوید سخن بیش ازحدود و شرع و عرف
دان خطابش می کنند جاهل، میان مردمان




گر که باشی عاقل و فهمیده و صاحب کلام
از بیان حرف نا سنجیده کن دوری ز آن


مدح خود هر گز مکن، گر چه تو باشی لایقش
کن عمل طوری که مردم خود بگویند آن عیان


گو سخن سنجیده و تدبیر در افکار کن
چون برد بالا و پائین، تیغ بران زبان


فرد نادان با سکوتش می کند ابراز فهم
نزد مردم آدم کم گو بود چون عالمان


تا توانی با بزرگان وقت خود را پر نما
پند و اندرز عزیزان را شنو با گوش و جان


راز ها را نزد خود مخفی کن و هر گز مگو
چون خدا آگاه می باشد، ز اسرار جهان


گر بخواهی عزت و مشهور گردی در کمال
تا توانی مشنو حرف و گفته های جاهلان


آنچه مردم می کنند اظهار، آن باور مکن
بعد تحقیق و تفحص، می توان گفتا ز آن


از برای کسب دنیا و امور دنیوی
ظاهر و باطن دو تا باشد ،عموما در بیان


مشورت کن در امور زندگی و کار خود
گر یقین حاصل نمودی، بی تامل کن تو آن


هست تقوا موجب رشد و کمال آدمی
در دو دنیا کار ساز و می برد سوی جنان


حق تعالی ماند و عالم بود در دست او
از خدا یاری بخواه و او بود روزی رسان

 

 

ای بشر یاد گذشته مشعل ما می شود
می شود تاریخ تکرار و بود درس و فغان


کم سخن گو ای رجالی،حرف خود را کن عمل
تا کند بر دیگران تاثیر ، در روح و روان


سراینده
دکتر علی رجالی