ارزش جان

باسمه تعالی
برداشتهایی از اشعار مولانا
ابیات : ۱۷۵۵ تا ۱۷۵۸
ارزش جان

ای گرانجان خوار دیدستی ورا
زانک بس ارزان خریدستی ورا
هرکه او ارزان خرد ارزان دهد
گوهری طفلی به قرصی نان دهد
غرق عشقی‌ام که غرقست اندرین
عشقهای اولین و آخرین
مجملش گفتم نکردم زان بیان
ورنه هم افهام سوزد هم زبان
مولانا می گوید، ای کسی که سبک بال نیستی و فاقد ذوق و عشق هستی.می دانی به خاطر چیست؟چونکه جان را ارزان و براحتی بدست آوردی.یک کودک یک گوهر گرنبها را با قرصی از شیرینی معاوضه می کند،زیرا اولا ارزش آن گوهر را نمی داند و بعلاوه زحمتی در بدست آوردن آن نکشیده است.
اوقات انسان بسیار ارزشمند است و ارزش آن کمتر از الماس نمی باشد.بسیاری از اوقات خود را به بطالت طی می کنیم.گاهی به روی مسائلی متمرکز می شویم که نه ارزش مادی و نه ارزش معنوی دارد.ما برای وقت خود هزینه ای پرداخت نکرده ایم.لذا قدر آنرا نمی دانیم.
مولانا می گوید، من غرق عشقی شده ام، که تمام عشقها از ابتدا تا آخر در مقابل آن ناچیز هستند و در عشق حق فانی هستند.او می گوید، این عشق را به اختصار گفتم و آنرا بصورت شفاف و آشکارا بیان نکردم.
مولانا می گوید اگر بخواهیم عشق را بیان کنیم، افکار و اذهان وزبان ما چون آتش می سوزند.نه من قادر به بیان هستم و نه برای شما قابل فهم است.

عاشق آنست که فانی گردد
ذوب حق باشد و خالی گردد
فانی حق و نبیند خود را
خالی از خویش و خدایی گردد

دکتر علی رجالی
@alirejali