در مدح حضرت مهدی (ع)

ای جلوه یزدان بیا، ای مظهر ایمان بیا             ای حامی قرآن بیا ، ای رهبر خوبان بیا

 

 

                                  یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

ای منجی انسان بیا، ای یار مظلومان بیا       ای شاه انس و جان  بیا، ای قاطع البرهان بیا

 

 

                                  یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

ای یاور رزمندگان، ای همدم بیچارگان     ای مونس روح و روان، ای قبله گاه جسم و جان

 

 

                                یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

چون شمع محفل ها تویی، روح و روان ما تویی چون وارث جانها تویی، بالاتر از بیضا تویی

 

 

                                            یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

ای یوسف زهرا بیا، ای رهبر جانها بیا          ای قلب انسانها بیا، ای غایب و مولا بیا

 

 

                                  یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

ای روح من ریحان من، ای جان من جانان من  ای عشق من ایمان من، ای یوسف کنعان من

 

 

                                       یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

ای شافع روز جزا، ای غایب و سر خدا        گر چه رجالی در خطا، از لطف خود بنما عطا

 

 

 

                                 یابن الحسن، یابن الحسن

 

 

این کجا و آن کجا

عده ای در سوز و آه اند، عده ای غرق گناه اند          

    هر دو جان سوزند، اما این کجا و آن کجا

عده ای خواهان بینش ،عده ای تسلیم وسازش       

 هر دلسو زند،  اما این کجا و آن کجا

عده ای جویای کارند، عده ای دنبال یار ند                     

هر دو فعالند، اما این کجا و آن کجا

عده ای مشغول دنیا، عده ای در فکر عقبا                     

هر دو بی دردند،  اما این کجا و آن کجا

عده ای دررنج ونخوت، عده ای در مال و ثروت           

هر دو جان کاهند، اما این کجا و آن کجا

عده ای فریاد وناله، عده ای مجنون و واله                   

  هر دو مى نالند، اما این کجا و آن کجا

عده ای  در غرق حسرت، عده ای در ناز و نعمت            

هر دو مى سوزند، اما این کجا و آن کجا

عده ای در خط فقرند، عده ای در فکر مکرند

هر دو در سوزند، ام این کجا و آن کجا

عده ای در جهل و غفلت، عده ای در فکر مکنت             

  هر دو  نادانند،  اما این کجا و آن کجا

عده ای را حق پرستی ،عده ای را شرک و پستی           

هر دو مسرورند ،اما این کجا وان کجا

عده ای شب زنده دار و عده ای بی بند و بار

هر دو بیدارند اما این کجا و آن کجا

عابدان شب زنده دار و سارقان بالای دار
هر دو بیدارند اما ین کجا و آن کجا

زاهدان مد هوش عقبا   غافلان مجذوب دنیا
هر  دو مسرو رند اما این کجا و آن کجا


عده ای با زهد و تقوا عده ای در حال اغوا
هر دو مشغو لند اما ای کجاو آن کجا


عده ای در خط فقر اند عده ای در کاخ و قصر اند
هر دو می نا لند  اما این کجا و آ ن کجا

عده ای مشغول غارت عده ای در رنج و محنت
هر دو می میر ند  اما این کجا و آن کجا

عده ای در بند شهوت، عده ای خواهان عزت
هر دو می جو یند اما این کجا و آن کجا

عد ای مبهوت  ثروت عده ای در رنج و نکبت
هر دو جان سوزند اما این کجا و آن کجا


عده ای در کسب   قدرت  عده ای در آه و حسرت
هر دو می نا لند اما این کجا و آن کجا

عده ای خواهان بینش ،عده ای طالب به چینش 

هر دو مطلوبند ، اما این کجا و آن کجا

نوای دل

زمزمه های قلب من، ندای من             شعله پر فروغ من صفای من

مانع رشد کار من ،هوای من            هست حروف شعر من جزای من

 

پرچم صاحب الزمان، لوای حق           کلام کودک یتیم ،عطای حق

کشته شدن به رزمگه، لقای حق            گنج  گران عشق من، خدای من

 

سجده جمله قدسیان، سزای تو               فزون ز ارزش گهر، بهای تو

روح و روان عشق من، براى تو                 گفته بی نوای تو،صدای من

 

قیام آخرین ولی، ندای حق         قیمت روی دیدنت، رضا  ى حق

کشتن نفس دون بود، لقای حق       رمز نوای قلب من، شفای من

 

ظهور حجت خدا، دعای  دل                  تداوم راه ولا، بقای دل

کشته شدن بهر خدا، شفای دل          مستی و شور و عشق من، نوای من

 

قیام آیت مبین، به پا شود،           دشمن مرتضی علی، فنا شود

چه خوش که در ره خدا، فدا شود            تن شریف وروح با صفای من

دار فانی

همسرم در سالگرد فوت زهرا در گذشت

روح پاکش در جوار اولیا محشور گشت

نوزده شب را به بستر آرمید و ناله کرد

دار فانی را وداع  و چشم  بر  دنیا ببست

غرق دنیا

گر شوی  مرتکب خدعه و نیرنگ و ریا

گر شوی مرتکب حیله و تزویر و جفا

وانگهی غرق هوا و هوس خو یش شو ى

می رود روح و روان درپی هر میل و خطا

کاش می شد

کاش می شد  ظلم و تزویر  و ستم یا هر  جفا

جملگی می شد برون از نفس و هر قلب سیاه

واندر آن یکرنگی و مهر و خوشی جا می گرفت

همچو عاشق در مسیر دیدن  و سیر خدا

یاد پدر

دردانه  دهر  و  نکته  پرداز

روحش سوى حق بود به پرواز

از سوز جگر گلایه نا کرد

آن یار  شفیق و محرم راز

ظهور امام زمان

من که می دانم جهان  روزی گلستان می شود

شادی و خوشحالی مردم دو چندان می شود

پس  چرا  نومید  از آینده  و حال  خودم

مهدی موعود آید، همچو رضوان مى شود

ایمان و تقوا

مى رود ایمان و تقوا، در پی هر هرزگی

کبر و  پستی می برد ایمان ما در بندگی

شستشوی روح ما دانی نماز است و دعا

نفس دون افعی  بود،چون شهوت اندر زندگی

بی وفایی

نظر کردم به حال یاغی و خویش

بدیدم بی وفایی را کم وبیش

نه قدرتمند غالب بر دل خود

نه ثروتمند در فکر دل ریش