غزل مشترک امام جعفر صادق (ع)

باسمه تعالی
امام جعفر صا دق(ع)

السلام ای شافع محشر، امید شیعیان
جان به قربان تو ای نور دو عالم در جهان

در ریاضی فاضلی و در صبوری بی نظیر
بین ما بودی ولی هم شان با افلا کیان

در عبادت سالکی و در عمل هم صادقی
ای سلیمان قلوب ونغمه ی داوودیان

صد سلام ای صاحب تفسیر دین انبیا
جابر آمد از سوی طرطوس و شد شاگردتان

علم فقه و حکمت و اخلاق تبین کرده ای
چون که قرآنت سخن بود وزبانت در فشان

صاحب تفسیر قرآن و نجومی و کلام
معدن علمی و افکار پدر کردی بیان

مذهب شیعه به نامت مفتخر باشد ولی
آنکه در راه شما شد، گشت از نورانیان

شد تشیع مذهبش جعفر مزین نام تو
چون تو دریای خروشان، در میان کهکشان

هرچه بی دین یا یهودی بود مقهور تو گشت
پاسخ هر یک بدادی، بر همه نصرانیان

غاصبی کز کین تو را مسموم با انگور کرد
روحت از جسمت جدا شد همره کروبیان

آنچه می ماند زما ، اعمال نیک است و صحیح
جمله مردند و چه ماند ز آن همه فخر و کیان

چون که صادق رفت، دل ها شد غمین از رحلتش
چون بنی عباس آمد، بعد آن سفیا نیان

چون شهادت شد نصیب عالم علم لدن
بیست و پنج ماه شوال آمد و آمد زیان

در ره عشق تو باشیم، ای شهید هفتمین
ای تو آرام قلوب جمله ی ما شیعیان

میثمی از عشق صادق از خودش بی خود شده
آنچه آید از وجودش، می کند آنرا بیان

ای رجالی ، مرغ دل را تا کجا ها می بری
پر زند سوی خدا و می کند وصف شهان

سروده شده توسط
علی رجالی و مهدی میثمی