روزه

روزه ذکر است و دعا و رمز و راز                ناله کردن همره عجز و نیاز

عجزدر نزد خدا خود عزت است           لیک در نزد بشر چون ذلت است

عجز انسان در تملق یا ریاست             شکر معبودی که آن غیر خداست

عجز در نزد خدا مثل سجود             آدمی طى مى کند راه صعود

سالکان را عزلت و انکار نیست           عاشقان را جز خدا افکار نیست

روزه داری در طریق سالکان             باعث رشد وکمال عارفان

دعوت خاص خدا ماه خداست              در ضیافت جملگی نور و صفاست

روزه مخصوص مسلمانان که نیست          در مرام و دین ما خسران که نیست

روزه شیطان را به زندان مى برد           با غل و زنجیر  حیران مى برد

روزه انسان را به اعلا مى برد            همچو مرغی سوى بالا مى برد

روزه اتمامش به عید است و نوید           تا که گیر ی مزد و پاداشی مزید

روزه داران آشنا باشند چند          بر فقیر و بر اسیر انی ز بند

روزه تنها آب نا خوردن که نیست               ره بسوی سفره نا بردن که نیست

خواندن و فهمیدن قرآن نکوست               چون عمل گردد سزاوار تو دوست

نزد حق روز و شبان یکسان بود              لذت ماه خدا چندان بود

نفس دون تسلیم مى گردد به روز             چونکه تو باشی به مهمانی هنوز

روح را صیقل دهد راز و نوا                  نفس را مدفون کند ذکر و دعا

گر رجالی روزه را تعریف کرد             کی تواند زین فزون توصف کرد