شام غریبان

باسمه تعالی
برداشتهایی از اشعار حافظ
غزل_۱۴ بیت هفتم
شام غریبان

گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب

به ابتدای شب، شام گفته می شود. شب اول غربت را ، که شب تاریکی و بدون روشنایی است، را شام غریبان گویند.به موهای سیاه بالای پیشانی، طره گفته می شود.شبرنگ،یعنی به رنگ شب که سیاه است.
منظور از غریب، تنهایی و غربت است.
حافظ در این بیت، زیبایی زلف را در کنار صورت زیبا،به قرار گرفتن دنیا در کنار خداوند تشبیه کرده است.این دنیا زمانی ارزش پیدا می کند که خدا در زندگی انسان حضور و نقش آفرین باشد.در غیر اینصورت، همانگونه که مو بدون صورت زیبا نیست و ارزشی ندارد.
حافظ می گوید، دنیا بدون خدا سیاه و تاریک است و همانند شام غریبان می ماند.خدایا بیا و خودی نشان بده و ما را از تاریکی به روشنایی ببر.او می گوید، ممکن است تا سحرگاهان طاقت نیاورم و با ناله های خود شکوه کنم و موجب ناراحتی خداوند گردم.لذا ای خدا بیا و مرا از تاریکی نجات بده و از دوری با من حذر کن.

این جهان با نور حق با ارزش است
کی جهان بی اذن او در گردش است
هستی و عالم ، تجلی خداست
نور یزدان عامل هر چرخش است

دکتر علی رجالی
@alirejali